Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ Για να δεις την πραγματικότητα, πρέπει να έχεις τα μάτια σου κλειστά σε πολλά πράγματα. Δεν θυμάμαι ποιος το είπε αυτό, αλλά είναι μια σοφή κουβέντα. Και ο καλύτερος τρόπος να χάσεις επαφή με την πραγματικότητα είναι να βλέπεις τηλεόραση. Αυτό το θαυμάσιο μέσο, που θα μπορούσε να ήταν πηγή γνώσης και πολιτισμού, είναι στην ουσία ο πραγματικός χωροφύλακας. Και μάλιστα σε μια περιοχή που δεν μπορεί να φτάσει ποτέ η αστυνομία: στο μυαλό του ανθρώπου. Από τα διαφημιστικά σποτ, τα σίριαλ, τις ειδήσεις και τα πάνελ είναι μια συνδυασμένη επίθεση κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με σκοπό να μετατρέψουν τον πολίτη σε καταναλωτή, όχι μόνο αγαθών αλλά και ιδεών. Η ιδεολογία της εξουσίας διανέμεται σαν δωρεάν πίτσα.
Η τηλεόραση σήμερα αντικαθιστά τη θρησκεία και γίνεται η ίδια θρησκεία του κατεστημένου. Και προσηλυτίζει μαζικά τον κόσμο και ασχολείται με προβλήματα που δεν είναι δικά του και δεν μπορεί να λύσει. Το μεμονωμένο άτομο μέσα στην ανυπαρξία του νιώθει ότι συμμετέχει στα κοινά αν επαναλάβει στη δουλειά του ή στο καφενείο αυτά που άκουσε στην τηλεόραση. Ακόμα και σε κύκλους που διαθέτουν άλλες πηγές πληροφόρησης, εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία, πάλι η τηλεόραση είναι μέρος της ζωής τους. Και το κομφούζιο γενικεύεται. Λίγες πια είναι οι παρέες που μπορούν να μιλήσουν ήρεμα και με επιχειρήματα. Συνήθως είναι παράλληλοι εριστικοί μονόλογοι.
Σίγουρα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, που δυστυχώς όμως δεν αλλάζουν τον κανόνα. Υπάρχει και το κανάλι της Βουλής, που το θεωρώ εξαιρετικό. Στη διάρκεια της βουλευτικής μου θητείας διαπίστωσα πως ελάχιστοι βουλευτές το έβλεπαν. Αντίθετα, όλοι είχαν δει την προηγούμενη μέρα το MEGA ή τον ΑΝΤΕΝΝΑ, που τα θεωρούσαν σαν μια εξουσία ανώτερη από τη δική τους. Κάτι σαν το δεύτερο αρχηγό τους, που ήθελαν να έχουν προνομιακές σχέσεις μαζί του. Και κάποιοι πολιτικοί της Αριστεράς στο ίδιο παιχνίδι. Κάποιος φίλος μου με ρώτησε αν μπορώ να προσδιορίσω τι σημαίνει «αριστερός» και τι «αναρχικός». Και η απάντηση δεν ήταν εύκολη. Είναι τόσο μεγάλη η γκάμα και δεν συνιστούν ένα ενιαίο σύνολο. Ο Γκάντι και ο Κουφοντίνας έκαναν την ίδια επαναστατική δουλειά; Σίγουρα υπάρχει μια Αριστερά και μια Δεξιά. Αλλά πρέπει να επαναπροσδιοριστούν οι έννοιες. Αλλιώτικα είναι λέξεις που τις λέμε από συνήθεια.
Είναι αριστερισμός να φύγουμε από την Ε.Ε.; Αν ναι, τότε ο αριστερισμός έχει κατακτήσει μια χώρα της Ευρώπης. Τη Νορβηγία, που βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης και έχει εξασφαλίσει το υψηλότερο βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο του κόσμου. Θα μου πείτε πως έχει πετρέλαιο. Αλλά και η Νιγηρία έχει πετρέλαιο. Γιατί δεν έγινε και εκεί το ίδιο; Θα είναι καταστροφή αν φύγουμε από το ευρώ; Τότε γιατί δεν καταστράφηκαν η Αγγλία και η Σουηδία, που έχουν κρατήσει το εθνικό τους νόμισμα; Η Ευρώπη είναι ένωση λαών ή μονοπωλίων;
Και μάλιστα με τις ίδιες βιομηχανίες και τράπεζες που έκαναν τους δύο παγκόσμιους πολέμους και σφάγιασαν την Ευρώπη με την ίδια σκληρότητα που ρίχνουν σήμερα τους λαούς της στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Για μένα όλα αυτά είναι ρητορικά ερωτήματα. Θα ήταν πραγματικά προβλήματα για μια κυβέρνηση που θα έπρεπε να πάρει αυτές τις αποφάσεις. Για μας τους υπόλοιπους, όλα αυτά είναι λόγια.
Και αν αυτή η έκφραση μοιάζει υποτιμητική, να βρω μια καλύτερη. Είναι πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις. Αλλά με τη φιλοσοφία και τη θεολογία δεν κάνεις πολιτική. Κάνεις μόνο διασπάσεις στο όνομα του σωστού και της μοναδικής αλήθειας.
Για μένα τα πράγματα είναι πιο απλά. Μας χρειάζεται ένα Μέτωπο με ένα μόνο στόχο: Να ακυρωθούν όλα τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση Παπανδρέου, εδώ και τώρα. Σε αυτό δεν υπάρχει κανείς που να διαφωνεί και δεν έχει καμία σημασία η πολιτική του τοποθέτηση.
Αλλά ποιος μπορεί να πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία; Η Αριστερά, όποια και να είναι αυτή; Τα συνδικάτα; Οι πρωτοβουλίες πολιτών; Ή ο άγνωστος θεός;
perkor29@gmail.com
