Πω τι μου θυμίσατε με την αναφορά στους λεγόμενους "πλανόδιους μουσικούς". Ούτε που ήξερα κάτι για αυτούς, μέχρι που μια μέρα συνάντησα μια ομάδα Ινδιάνων, στη Θεσσαλονίκη. Το θέαμα ομολογώ δεν μου προξένησε και πολύ το ενδιαφέρον, πιο πολύ με παραξένεψε. Αν έβλεπα ούφο την ίδια στιγμή η έκπληξή μου δε θα ήταν μεγαλύτερη. Μετά από κανά χρόνο είδα ακριβώς τους ίδιους μουσικούς και στην πόλη μου. Δεν μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητοι και ένα πλήθος είκοσι ατόμων είχε μαζευτεί γύρω τους. Το πιο περίεργο, όμως ήταν κάποια CD με ινδιάνικη μουσική που είχαν φέρει μαζί τους και όπως λέγαν ήταν δικά τους. Σκέφτηκα: "Μα καλά ποιος παλαβός θα τα αγόραζε". Αλλά υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι. Ένας από αυτούς ήταν και ένας στενός μου φίλος, ο οποίος είχε λατρέψει τη μουσική τους με το που τους άκουσε.
Αλλά αυτοί οι συμπαθητικοί ερυθρόδερμοι δεν είναι οι μοναδικοί καλλιτέχνες που μπορείς να συναντήσεις στον δρόμο. Υπάρχουν κλαρινετίστες, λυράρηδες, ακορντεονίστες, βιολιστές, πιο πολύ φτωχοί άνθρωποι με παρέα ένα μικρό τσαντάκι στο οποίο, όποιος έχει την καλοσύνη μπορεί να τοποθετήσει το υστέρημά του, ή οτιδήποτε θελήσει. Μου φαίνεται ότι όλοι αυτοί έχουν ενσωματωθεί με την πόλη και έχουν γίνει αναπόσπαστα κομμάτια αυτής. Πολλοί από αυτούς είναι συχνά 'άτεχνοι', αλλά έχει όντως ενδιαφέρον να τους παρακολουθείς.
Όσο για το κύριο θέμα της συζήτησης θεωρώ το να πεις ποιοι είναι οι χειρότεροι μουσικοί όλων των εποχών είναι τόσο υποκειμενικό όσο και το να πεις ποιοι είναι οι καλύτεροι, με μια διαφορά: Τους καλύτερους μπορείς να τους επιλέξεις εύκολα, ενώ τους χειρότερους δύσκολα, καθώς συνήθως οι πραγματικοί κακοί μουσικοί κρυμμένοι και δύσκολα βγαίνουν στην επιφάνια. Αυτό βέβαια έχει εξαιρέσεις, αν δεις μερική από τη σαβούρα που τρώμε συνέχεια στη μούρη.
Αλλά αν το σκεφτείς δεν υπάρχει καλός η κακός μουσικός, τουλάχιστον όχι υποκειμενικά. Μπορεί κάποιος να θεωρεί έναν μουσικό ταλαντούχο και ένας που θεωρεί τον ίδιο καλλιτέχνη ατάλαντο. Και οι δύο απαντάνε σωστά, αλλά και λάθος ταυτόχρονα. Είναι πολύ δύσκολο να καθορίσεις την αλήθεια γύρω από ένα αντικείμενο. Αυτό μπορεί να έχει την αξία του, αλλά αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο στον προσδιορισμό του από τους γύρω. Έτσι για παράδειγμα απαντώντας στην ερώτηση, "ποιοι είναι οι καλύτεροι μουσικοί", να απαντήσει κάποιος εντελώς υποκειμενικά τους Beatles και στην ερώτηση, "ποιοι είναι οι χειρότεροι μουσικοί", να απαντήσει κάποιος άλλος, πάλι υποκειμενικά τους Beatles. Οι Beatles έχουν μια σταθερή άγνωστη αξία, η οποία δεν μεταβάλλεται, απλά ο καθένας την χειρίζεται όπως θέλει. Και οι δύο απαντήσεις είναι το ίδιο σωστές και το ίδιο λανθασμένες. Αυτή είναι η γνώμη μου σχετικά με το θέμα.