λοιπον, δεν ξερω για εσας αλλα εμενα μ'αρεσουν παρα πολυ ιστοριες,αληθινες και μη,οι οποιοες εχουν καποιο ηθικο διδαγμα και σε βαζουν στην διαδικασια να τις σκεφτεις και να τις αναλυσεις.
Ξεκιναω πρωτος και ελπιζω να ακολουθησου κι αλλοι...
Η ιστορια μας ξεκιναει με τον θανατο ενος ανθρωπου. Πεθαινοντας λοιπον αυτος ο ανθρωπος πηγενει σε ενα αγνωστο μερος οπου τον περιμενει καποιος και του λεει:
-Εδω που ηρθες θα μπορεις να εχεις οτιδηποτε αρκει να το σκεφτεις, δεν θα δουλευεις και γενικα δεν θα εχεις τιποτα να σε απασχολει καθ'ολη την διαρκεια της ημερας.
Πανευτυχης λοιπον ξεκιναει και παλι την ζωη του απο την αρχη ακριβως οπως την φανταζοτανε.
Περασε περιπου ενας χρονος και ενω ειχε πλεον ο,τι ηθελε παντα ειχε και απεριοριστο χρονο που δεν ηξερε πως να τον αξιοποιησει. καλεσε λοιπον εκεινον τον τυπο που ειχε δει ερχομενος και του λεει:
-Κοιτα ολα ειναι καλα αλλα θελω κατι να απασχολουμε για να μην καθομαι συνεχεια.
- Α οχι. Αυτο δεν γινετε.
- Μα δεν μπορω να καθομαι ολη μερα.
- Τους κανονες τους ξερεις.
- Ε αν ειναι λοιπον ετσι ο παραδεισος καλυτερα να πηγαινα στην κολαση!
- Γιατι, που νομιζεις οτι εισαι;
