Εγώ όμως φίλτατον ψάρι χρησιμοποιώ καθημερινά τα μέσα μαζικής μεταφοράς και με εκνευρίζει όταν βλέπω graffities που καλύπτουν το παράθυρο και έτσι δέν μπορώ να βλέπω έξω.
Προφανώς οι "γκραφιτάδες" δέν σκέφτονται παρά μόνο πώς θα εφαρμόσουν την τέχνη τους και τίποτε άλλο.Δέν είναι λιγάακι εγωιστικό αυτό;
Αν μπή ένας απ'αυτούς σε κάποιο λεωφορείο,τρόλλεϋ ή βαγόνι τού μετρό/προαστιακού/ΟΣΕ κλπ και διαπιστώση ότι κάποιος άλλος,άγνωστός του "γκραφιτάς" έχει βάψει το παράθυρο,οπότε αυτός σ'όλη την διάρκεια τής διαδρομής δέν θα μπορή να βλέπη έξω τίποτε,δέν θα θυμώση;(ειδικά άν πρόκειται να ταξιδέψη αρκετές ώρες στην θέση αυτή).
Και εν πάσει περιπτώσει,αφού σού αρέσουν τα graffities,γιατί δέν έφτιαξες εσύ ο ίδιος στο μαγαζί σου αλλά το έβαψες απλώς;