Αξιζει να λεμε πως αισθανομαστε σε καποιον;

Στο σχολειο μου πραγματοποιηθηκε καποιο προγραμμα ανταλλαγης μαθητων με μαθητες του Βερολινου...Εκανα μια πολυ καλη φιλη που εν τελει την ερωτευτηκα ,για μια εβδομαδα που εμεινε στην Αθηνα ολα ηταν τελεια και ειμασταν πιο κοντα απο οτι ολα τα αλλα παιδια ..Μετα εφυγε για Βερολινο κρατησαμε ομως επικοινωνια μεσω(facebook,skype,msn και λοιπα)και μαλιστα αποφασισαμε να με φιλοξενησειστο Βερολινο(προσωπικα ηταν κατι που με χαροποιησε παρα πολυ)..Καποια στιγμη δεν αντεξα της ειπα πως αισθανομουν μεσω chat αλλα δυστυχως δε ακουσα την απαντηση που ηθελα τοτε παγωσε και πιστευω πως οτι ειχαμε χτισει σαν φιλοι γκρεμιστηκε...Πριν παω και εγω με το σχολειο μου στην Γερμανια ηρθε για αλλη μια εβδομαδα στην Αθηνα με τη μητερα της..Οσες φορες βγηκα μαζι της και φυσικα με ολη την παρεα ημασταν "δυο ξενοι" ενα τεραστιο χασμα υπηρχε μεταξυ μας....Εκει στεναχωριομουν πολυ ...:/...Οταν πηγαμε στο Βερολινο οπως ειπα φιλοξενηθηκα στο σπιτι της και οσο και αν φαινεται παραξενο η επαφη μας ηταν ελαχιστη και αυτη βεβαια μονο οταν ημασταν σπιτι δηλαδη το βραδυ και καποιες ωρες το πρωι γιατι οταν ημασταν ολα τα παιδια μαζι δε μου εδινε καθολου σημασια και εγω κλεινομουν στον εαυτο μου  και στη μουσικη μου...Παει περιπου ενας μηνας απο τοτε που εφυγα τη σκεφτομαι συχνα θα μπορουσα να πω και πιστευω οτι καλυτερα θα ηταν να μην της μιλησει ποτε!!! γιατι θα ειμασταν φιλοι και ισως περναγαμε καλυτερα απλα θα ελειπε η ερωτικη ηδονη...

Τελικα δεν ξερω αν αξιζει ή οχι να λεμε σε καποιον ή καποια πως αισθανομαστε?

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 26-05-2011 10:56 ]

Ειναι πολυ περιεργη η ζωη νομιζω....πρεπει να κανεις σωστες επιλογες τουλαχιστων σε αυτα τα θεματα γιατι δεν ξερεις αν ο αλλος-η θα εχει τη δικη σου ωριμοτητα για να ξεκαθαρησει το θεμα...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Dimitrof15 στις 26-05-2011 10:53 ]

Έχω βρεθεί σε παρόμοια θέση και θα σου δώσω μια συμβουλή:όσο πιο νωρίς της πεις  η ακομη καλυτερα της δειξεις πως νοιώθεις,τόσο πιο καλά θα είναι για σένα...μια φιλία με μια κοπέλα που γουστάρεις είναι γενικά λάθος κίνηση...η γνωριμία δύο ανθρωπων σε φιλικο καθαρα επιπεδο γκρεμιζει μεν τα τειχη της αποξενωσης και γνωριζεις καλυτερα και πιο ανθρωπινα τον αλλο,αλλα ορθωνει αλλα τειχη:Του φοβου απωλειας της εκτιμησης του φιλου σου,της διατηρησης του καθωσπρεπεισμού σου και ένα σωρό κολλήματα...Επίσης κάθε φορά που θα σου περιγράφει τις κατακτησεις της θα νοιωθεις ενα κομπο στο στομαχι,πιστεψε με...

Η φιλια με γυναικα που γουσταρεις ειναι σαν καφαλαιο στην τραπεζα που περιμενεις να τοκιστει,αλλα διαπιστωνεις τελικα οτι τους τοκους οχι μονο δεν τους εισπραττεις,τους βαζεις απο την τσεπη σου...

Θα πρεπει ακομη για να κανεις αυτη τη θυσια να εισαι βεβαιος πως η κοπελα αυτη ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ...πως δεν είναι καμμια κοπελιτσα που σε σενα κανει τη δυσκολη και τη ρονμαντικη και σε καποιους αλλους ειναι υποθεση βδομαδας,μιας μερας η και νυχτας...Γιατι πιστεψε με δεν υπαρχει μεγαλυτερη ηττα απο το να εισαι με μια κοπελα χρονια φιλος τελικα να κανετε σχεση και μεσα απο αυτη να διαπιστωνεις κατοπιν εορτης οτι το κοριτσι ηταν ''ταχειας καυσης''...κατι που θα ηταν ισως δυσκολο να το καταλαβεις οταν ησουν πολυ απασχολημμενος με το να την κανεις δικια σου ντε μου και καλα...

Πολύ σωστά αυτα που λες και πραγματικα αρκετα απο αυτα τα ειχα νιωσει και τα ειχα σκεφτει γιατι δεν ηταν η κοπελα που θα πηγαινα εξω για παραδειγμα και θα εβλεπα ηταν καποια που θα εβλεπα τεσσερις φορες το χρονο για μια εβδομαδα....Ειδικα αυτο με τον κομπο στο στομαχι το ενιωσα πολυ οταν μου ελεγε για κατακτησεις σε γερμανια και φυσικα στην ελλαδα ειδικα για παιδια απ την ελλαδα αισθανομουν χαλια γιατι φοβομουν για το τι θα εκανα αν οντως γινοταν κατι μεταξυ αυτης και ενος παιδιου και εγω θα ημουν μπροστα και ισως να ειχα βοηθησει και σε αυτη τη προσεγγιση...Ωστοσο κατι τετοιο δεν εγινε.Και τελος πιστευω πως για ολα τελικα οπως ειπες φταιει το μυαλο μου φτιαχνει σεναρια και παντα ειναι δεκα βηματα μπροστα απ τη πραγματικοτητα....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Dimitrof15 στις 05-06-2011 09:05 ]

Το πρωταρχικό ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι -κατά τη γνώμη μου- ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ να δείχνουμε, αλλά ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να επικοινωνούμε τα συναισθήματά μας στους άλλους, ως ένα μέρος της βασικής μας ανάγκης να εκφράζουμε τον αληθινό μας εαυτό. Αυτό το τελευταίο ΔΕΝ βασίζεται στο ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ή στο ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ να είμαστε ή να εκφραζόμαστε κάπως, αλλά στο τι μας κάνει να νιώθουμε πραγματικά καλά και αληθινοί, άσχετα από το αν αυτό σημαίνει κάποιες φορές στεναχώρια, ματαίωση, απογοήτευση, πόνο κ.λ.π.

Αν αποκλειστικός σκοπός της ζωής μας ήταν να λειτουργούμε με βάση το τι μας κάνει να νιώθουμε ευφορία ή το τι αξίζει, τότε θα στερούσαμε τον εαυτό και τη ζωή μας την ίδια τη δυνατότητα εξέλιξης και ωρίμανσης και το αληθινό μέτρο του να μπορούμε να αξιολογούμε και να εκτιμούμε πραγματικά ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε αυθεντικά καλά χωρίς αποκλεισμούς και αποφυγές βασικών εκβάσεων της ίδιας της ζωής και των ανθρωπίνων σχέσεων.

Σύμφωνα με το σκεπτικό σου, αν ΔΕΝ της είχες μιλήσει, μπορεί να μην είχες ματαιωθεί με τον τρόπο που ματαιώθηκες, σίγουρα όμως θα ματαιωνόσουν διαφορετικά αργότερα, σκεπτόμενος το τι πιθανόν έχασες που ΔΕΝ της μίλησες και το τι όμορφα που μπορεί να ήταν αν της είχες μιλήσει, και τότε θα τάβαζες με τον εαυτό σου και ΔΕΝ θα αισθανόσουν καλά μαζί του. Θα είχες στερήσει, επίσης, τον εαυτό σου την ευκαιρία να τολμήσει, να δοκιμάσει τα όρια και τα θέλω του, να αντιμετωπίζει ενεργητικά και όχι αμυντικά και παθητικά τη ζωή, σκεπτόμενος συνεχώς τα ωφέλη σε άμεσο ανταποδωτικό επίπεδο...

Πολυ σωστος εισαι sven αλλα σκεψου οτι αν μπεις στη διαδικασια σκεψης για το αν κατι αξιζει ή οχι σημαινει πως εχεις ειδη αποφασισει γι αυτο δηλαδη την μελουσα κινηση σου και περνας στη φαση της προσωπικης κρισης,δηλαδη αν αυτο που προκειται να κανεις θα ειναι ως επι το πλειστον "καλο" ή οχι..Κι αυτο οχι γιατι θες να νιωθεις μονο προσωπικη ευφορια γιατι ειναι κατι που δεν αφορα μονο εσενα αλλα και αυτον που θα ακουσει τα συναισθηματα σου γι αυτο πρεπει να επεξεργαζομαστε κατι που επηρεαζει και αλλους πριν το αποφασισουμε και να σκεφτομαστε αν οντως αξιζει ή οχι και ποιο θα ειναι το καλυτερο δυνατο ωφελος για ολους..

Δε προσπαθω να αποδειξω το αντιθετο απ αυτο που λες και ακομα δε πιστευω πως αν δε της ειχα μιλησει θα ηταν καλυτερα γιατι οπως ειπες τοτε θα πνιγομουν απο σκεψεις του τυπου "Κι αν ειχα μιλησει,μπορει να γινοταν κατι?"κ.λ.π. Θεωρω πως και στις δυο περιπτωσεις ειτε της μιλουσα ειτε οχι θα ματαινωμουν διαφορετικα  και σε αυτο εχεις απολυτο δικιο .Απλα μπορει αλλιως τα πραγματα να ηταν καλυτερα γι αυτο μου τεθηκε αυτο το ερωτημα και αποφασισα να το μοιραστω μαζι σας και να ακουσω τη γνωμη σας.

Και τελος δεν ξερω αλλα αυτου του ειδος ο πονος ειναι "γλυκος"δηλαδη οπως αναφερεις και εσυ  μαθαινεις και βιωνεις ενα μερος των ανθρωπινων σχεσεων ακομα και μεσα απ την απορριψη και ειναι εξισου σημαντικη με την αποδοχη μπορω να πω και πιο καλη εν μερει καθως ποτε δε σε αφηνει να επαναπαυτεις παντα πρεπει να ζυγιζεις τις επιλογες σου και να σκεφτεσαι τα λαθη σου το μονο που με στεναχωρει ειναι πως δυστυχως η σχεση μου με μια πολυ καλη κοπελα ραγισε για να μη πω πως χαλασε...

Θα συμφωνήσω μαζί σου!!! Όταν η φιλία είναι σε στέρεη βάση δεν χαλάει από την ερωτική εξομολόγηση! Εξαρτάται και πώς γίνεται αυτή η εξομολόγηση βέβαια καμιά φορά....