Ποια η αντίδρασή σας, αν μαθαίνατε απρόσμενα πως είστε υιοθετημένοι...;

Προσέξτε, γιατί το ερώτημα ΔΕΝ είναι και τόσο απλό........

Φανταστείτε πως είσαστε ενήλικες και εντελώς απρόσμενα και από τρίτους μαθαίνατε σε ανύποπτο χρόνο, και ενώ οι γονείς σας ζουν, πως είστε υιοθετημένοι, αλλά σας το έχουν αποκρύψει.....

Πώς πιστεύετε πως θα αντιδρούσατε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και ιδιαίτερα αν δεν είχατε και τις καλύτερες σχέσεις με τους γονείς σας....................;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Παιδιά ηρεμηστε γιατί με την έμπνευση που σας έχει πιάσει μπορεί και να σας δούμε σε κανένα Daily Fix

Mia χαρά "οχι δύο σε ένα " αλλα "τέσσερα σε δύο" νάχουμε λαμβάνειν.

Τύψεις οι φυσικοι γονείς παιδί μου συγνώμη λύπες συγκινήσεις τραπεζώματα κρασάκι να μας ζήσει ο χαμένο μας (παιδί εννοειτε) και τετοια χαρούμενα

Απο την άλλη αγωνία οι θετοί γονείς μη μας φυγει στην πριζα να σε προσέχουν ( γιατι αυτοι ειναι οι  γονείς οι κανονικοι ) και συ στη μέση των δύο να απολαμβάνεις γονεικό ρεσιταλ αγάπης σε σολ μινορε αλα αλμπινιόνι.

ΘΕΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΣΤΑΡ μια χαρά θα ένοιωθα

το δύσκολο θα ήτανε αν γνωριζα τους φυσικούς  μου γονείς και με το γεια μου ζητάγανε δανεικά .

Αυτό θα ήτανε πίκρα  το ομολογώ

Oχ παναγία μου δεν νοιώθω καλά!

ελα ντε τελικα τους υιοθετείς εσυ χαχαχαχαχα

Παράθεση: Το μέλος Foidel στις 16-06-2011 στις 00:38 έγραψε... Παιδιά ηρεμηστε γιατί με την έμπνευση που σας έχει πιάσει μπορεί και να σας δούμε σε κανένα Daily Fix

Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια...

Εξ' ιδίαν πείρας δεν έχει καμία σημασία πως τα πας με τους θετούς γονείς σου. Σημασία έχει πως αυτοί σε μεγάλωσαν, αυτοί πόνεσαν για σένα, αυτοί σου έδειξαν τη χαρά τους, την κατανόησή τους, την αγάπη τους, τη ζωή τους. ' Δυο φορές γονείς'... Αυτοί σε κράτησαν στη ζωή, σ' αυτούς το χρωστάς.. Αν σκεφτείς έτσι με λογική δηλαδή, τότε το έχεις κερδίσει το παιχνίδι...ως προς τον εαυτό σου πάντα...Αλλιώς πάντα θα είσαι μπερδεμένος. Τώρα αν σε πιάσει κρίση ταυτότητας για το ποιος είσαι, από που είσαι, τότε απλώς κάνε μια απόπειρα να έρθεις σε μια γρήγορη επαφή με τους φυσικούς σου γονείς απλώς και μόνο για να δεις από που προέρχεσαι. Αν ζουν φυσικά... Μαμά ή μπαμπά δεν θα τους φωνάξεις ποτέ...ξένοι θα είναι πάντα....γιατί για σένα δεν ξέρουν τίποτα....ούτε τα βασικά σου χούγια, ούτε τις ευαισθησίες σου, ούτε τίποτα. Γι αυτούς είσαι ένα τίποτα και το απέδειξαν όταν σε έδωσαν....οπότε μην χάνεις τον καιρό σου...απλά πράγματα....και μην κάνεις ποτέ τον κόπο να μπεις στη διαδικασία να ρωτήσεις πράγματα και να λύσεις απορίες...δεν θα αλλάξει τίποτα..απλά θα βασανίζεσαι....και θα είναι πάντα ένας εφιάλτης....Γονείς είναι αυτοί που μεγαλώνουν ένα παιδί, που το βγάζουν έξω στην κοινωνία, που το μαθαίνουν να ζει...από τους φυσικούς γονείς άντε να έχεις πάρει το χρώμα των ματιών τους....τίποτα παραπάνω....Ελπίζω να έλυσα απορίες ή τουλάχιστον να έβγαλα κάποιον από το αδιέξοδο....

Γονιός είναι πράγματι αυτός που σε φροντίζει, που σε συντροφεύει, από την πρώτη μέρα που θα βρεθείς κοντά του ως θετό παιδί, τόσο στα ευχάριστα όσο και στα δύσκολα, που μοιράζεται μαζί σου συναισθήματα, όνειρα, σκέψεις και προβλήματα…

Latika, τα πράγματα είναι γενικά όπως τα λες. Καθώς, όμως, κάθε άνθρωπος αντιπροσωπεύει μια διαφορετική ιστορία και προσωπικότητα, οι αντιδράσεις μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές και πολύπλοκες…

Οι δραματικότερες αντιδράσεις παρατηρούνται συνήθως αν μια τέτοια αποκάλυψη γίνει στη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας, στη διάρκεια της οποίας η σχέση γονέων-παιδιού είναι ούτως ή άλλως φορτισμένες από τα αιτήματα και τις αμφιθυμίες της περιόδου αυτής. Έτσι, λοιπόν, η οποιαδήποτε ένταση παίρνει συχνά πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις καθώς ο έφηβος «παλεύει» εντός και εκτός του με πολλά και αντιφατικά συναισθήματα και διαθέσεις…

Η πολυπλοκότητα της κατάστασης, όμως, δεν σταματά εδώ. Ο τρόπος αποδοχής μιας τέτοιας θεμελιακής υπαρξιακής αλήθειας εξαρτάται και από μία σειρά άλλων σημαντικών παραγόντων, που επιγραμματικά οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι οι εξής: η ωριμότητα της προσωπικότητας και το ταμπεραμέντο του παιδιού, η ηλικία του, η ποιότητα της σχέσης του με τους θετούς του γονείς, η ύπαρξη άλλων επαρκών και στηρικτικών κοινωνικών σχέσεων στη ζωή του παιδιού, η ύπαρξη άλλων μη υιοθετημένων αδελφών.

Προσωπικά, έχω δει κάθε είδους αντιδράσεις πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, με συνηθέστερη αυτή που εσύ αναφέρεις.

Σ΄ευχαριστώ για το μοίρασμα της προσωπικής σου εμπειρίας, ήταν πολύτιμη

θα συμφωνησω και εγω οτι γονιος ειναι αυτος που σε μεγαλωνει και οχι αυτος που σε γενναει θα ηθελα να μαθενα καποια πραγματα και απο τους θετους και απο τους βιολογικους απο απλη περιεργεια απο εκει και περα θα επεστρεφα στην οικογενεια μου την οποια και θα ηταν αυτη που γνωριζα μια ζωη

Στην Εκπομπη της Πανια την επομενη μερα,και κερδιζεις απλα τα λεφτα που δινει,αν πεις το δραμα σου.

Παντος να πω και την κανονιθικη μου γνωμη,χωρις αστειακια,το πως θα το παρει καποιος ειναι καθαρα θεμα χαρακτηρα. Μπορει να το αποδεχθει,σαν κατι φυσικο που γινεται ισα ισα προς οφελος του,γιατι μπορει η Νεα του οικογενεια να του προσφερε περισσοτερα καλα απο οτι η οικογενεια που αναγκαστηκε να τον δωσει για υιοθεσια.

Μπορει αν θελει να γνωρησει τους φυσικους γονεις του,μπορει και να θελει να ξεχασει,οτι εγινε αυτο το γεγονος,Γονιος ειναι αυτος που σε μεγαλωνει..οχι αυτος που σε φερνει στον κοσμο.