Γύριζε
Γύριζε μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη
ο ψεύτης είδωλο ειν΄εδώ, τον προσκυνά η πλεμπάγια
η Αλήθεια τόπο να σταθεί μιά πιθαμή δεν θα ΄βρει.
Αλάργα. Μόρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους !
Σκλάβος ξανάσκυψε ο Ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η ΄Οσσα,
ραγιάδες έχεις, Μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν την θεία τραχιά σου γλώσσα
των Ευρωπαίων περίγελα, και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι.
Λύκοι, ω κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
κι οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη !!
[Κωστής Παλαμάς 1908]
