Θεωρείτε πως η απιστία μπορεί να συγχωρείται;

Σχεδόν σε όλα τα είδη θηλαστικών, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά αλλάζουν μονίμως ερωτικούς συντρόφους. Αντίθετα, εμείς οι άνθρωποι, έχουμε εξελίξει ένα σύστημα αξιών που δεν αποδέχεται την απιστία. Οι ερωτικές φαντασιώσεις, όμως, είναι μονίμως παρούσες σε κάθε άτομο και συμπεριλαμβάνουν πολύ συχνά και άλλα άτομα πέραν του/της μονίμου ερωτικού/-ης συντρόφου. Παρόλ΄αυτά, άπιστο θεωρείται το άτομο που έστω μία και μοναδική φορά ενέδωσε στην παρόρμησή του, όχι όμως και το άτομο που σχεδόν κάθε φορά που κάνει έρωτα με τη/το σταθερή/-ό σύντροφό του φαντασιώνει ερωτικά κάποιο άλλο άτομο υπαρκτό ή μη.

Θεωρείτε πως η αγάπη και η απιστία δεν είναι απαραίτητα πράγματα ασυμβίβαστα μεταξύ τους και πως η απιστία μπορεί να συγχωρείται;

Σωστά. Η απάντησή σου, όμως, δεν απαντά στο ερώτημα που τέθηκε...

Είναι μια απάντηση που απλά οδηγεί στο συμπέρασμα πως φύση δεν μας απενοχοποιεί για την απιστία. Και για να σου απαντήσω και στο ερώτημα:Πριν την απιστία υπάρχουν σημάδια.Υπάρχουν άνθρωποι περισσότερο και λιγότερο επηρρεπείς...όπως και σχέσεις που φθείρονται και γίνονται ευάλωτες...

Κατά συνέπεια πριν έρθει κανείς αντιμέτωπος με την απιστία θα πρέπει να αναλογιστεί πως έφτασαν εκεί τα πράγματα.Σε μια σχέση πχ με μια γυναίκα της οποίας από την πρώτη μέρα που τη γνώρισες πρόσεξες πως ''παίζει'' το μάτι της και παρόλα αυτά έκανες για χ ψ λόγους το λάθος να προχωρήσεις σε σχέση μαζί της θα ήταν κάτι το αναμενόμενο ακόμη και η σχέση να ήταν μια χαρά.Κι αυτό διότι τέτοιοι άνθρωποι διακατέχονται από το διαρκές αίσθημα ανικανοποίητου.Ακόμη και αν θεωρητικά βρισκόταν ο άνθρωπος να τους καλύψει σε όλα 100 τα 100 εκείνοι αργά η γρήγορα θα έκαναν και μια ''αρπαχτή'' ίσα ίσα για να ''θυμηθούν'' πως είναι το ξένο,το άλλο,το διαφορετικό...και να μη θεωρήσουν πως στην ουσία προδίδουν κάτι η απιστούν...Οπότε σ αυτή την περίπτωση η γνώμη μου είναι πως η θα πρέπει να γίνει αποδεκτή η κατάσταση αυτή συνειδητά η να μη συγχωρεθεί η απιστία...

Πάμε στην περίπτωση που μια σχέση έχει φθαρεί από τη ρουτίνα,από τσακωμούς η από άλλες σύσκολες συνθήκες...εκεί η απιστία δεν είναι μόνο ευθύνη αυτού που ''κεράτωσε'' αλλά και του άλλου που άφησε η που οδήγησε τα πράγματα εκέι έμμεσα...συνεπώς αν για πχ έχουμε μια σχέση στην οποία η κοπελιά μου αδιαφορεί για μένα,είναι παγοκολώνα στο σεξ και γενικότερα,όλα τις φταίνε κτλ τότε αν απιστήσω δεν ήταν μόνο δικό μου το λάθος.

Αυτά όσον αφορά στον καταμερισμό ευθυνών.Η συγχώρεση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.Αλλά ό,τι κι αν πούμε πιστεύω πως αντικειμενικά δύσκολα κάποιος συγχωρεί την απιστία.Γιατί εκτός όλων των άλλων είναι και θέμα εγωισμού.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : freddieKrueger στις 25-02-2012 14:51 ]

Δεν υφισταται απιστια. Εμεις προσδωσαμε νοημα σε αυτη την λεξη (οσον αφορα το συγκεκριμενο ζητημα παντα). Στην αληθινη αγαπη (αν υπαρχει κατι τετοιο)...τελος παντων αν νοιαζεσαι πραγματικα για καποιο ατομο & θες να ειναι καλα no matter what δεν υπολογιζεις ουτε "απιστιες" ουτε αλλες μικροαστικες μπουρδες.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΤΕΙΣ. ΑΝ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΘΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Η ΑΥΤΗ ΚΑΛΑ.

Ναί,αλλά εδώ μιλάμε γιά μιά σχέση (αμφίδρομη) και όχι γιά το (μονόδρομο) "Πλατωνικό" ενδιαφέρον κάποιου γιά το well-being κάποιας.

Αν αυτή είναι καλά χωρίς εσένα (και σού το δείχνει μάλιστα με τις πράξεις της,αφού είναι με κάποιον άλλον και όχι μαζί σου),τότε δέν υπάρχει κανένα νόημα στην όλη φάση.Την εγγράφεις στους γεννητικούς σου αδένες και πάς γιά άλλα....

Freak,

συμφωνώ απολύτως με αυτό που γράφεις, πως, δηλαδή, αν αγαπάς κάποιον, θέλεις πάνω απ΄όλα νάναι καλά. Καμιά αληθινή αγάπη, όμως, δεν νοείται χωρίς κάποια θεμελιώδη όρια και στοιχειώδη αμοιβαιότητα. Ρωτώ, λοιπόν: θεωρείς πως αυτό το "να είναι καλά ο άλλος" θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει ακόμα και το να κρατά κάποιος φαναράκι ή -όπως λες- να πηγαίνει ν΄αγοράζει ακόμα και προφυλακτικά, αν τυχόν τους έχουν τελειώσει;

Το παραπάνω είναι, νομίζω, εντελώς διαφορετικό από το να "συγχωρήσεις" μία τυχόν ερωτική περιπέτεια του/της συντρόφου σου -κάτι που μπορεί να συμβεί παρορμητικά και ευκαιριακά στον καθένα μας- χωρίς αυτό, σε καμία περίπτωση, να σημαίνει πως υπάρχει πρόβλημα στη σχέση ή από το να  επιχειρήσεις να κρατήσεις με το στανιό το ταίρι σου, αν αυτό σου ανακοινώσει πως θάθελε να χωρίσετε επειδή είναι ερωτευμένο με κάποιο άλλο άτομο. Στην τελευταία περίπτωση, το να αποδεχθείς, όσο δύσκολο κι αν σου είναι, την επιλογή του, επειδή δεν νιώθει πλέον ερωτευμένο και άρα δεν είναι καλά μαζί σου, αποτελεί υπέρτατη απόδειξη αληθινής αγάπης.

Όχι, όμως, και το ενώ γνωρίζεις την ύπαρξη μιας παράλληλης σχέσης, να εξακολουθείς να θέλεις να είσαι μαζί με τον άλλον, βαφτίζοντας την πιθανή αδυναμία/φόβο σου να αποχωριστείς το/τη σύντροφό σου ως αληθινή αγάπη...

Στη μονογαμια εισαι σιγουρος για τους απογονους σου, στη πολυγαμια (απιστια) οχι.

Μαλλον προκειται για ενστικτο των ανωτερων θηλαστικων κι οχι μονο, οι παπαγαλοι

lovebirds πχ ειναι εξαιρετικα μονογαμικοι.

Απο κει και περα η εννοια απιστια επαφιεται στη βουληση καθενος και δεν θεωρω οτι

η απιστια ειναι θεμα ηθικης.

ΑΚΡΙΒΩΣ.

Αλλα οπως βλεπεις πεφτει ηθικολογια του κερατα...