Της ΝΙΚΗΣ ΚΟΥΛΕΡΜΟΥ
Αυτονόητο το δικαίωμα στην πατρίδα
«Η Κύπρος πωλείται! Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάζει κανείς τριγυρνώντας στην Κύπρο...», γράφει στο ολλανδικό περιοδικό «Lychnari» η δημοσιογράφος Λεονόρα Κοκ, η οποία περιλαμβάνει στην Κύπρο και το κατεχόμενο κομμάτι της και βεβαίως την εκποίηση των ε/κ περιουσιών. Ο συνειρμός οδηγεί στη δήλωση Ταλάτ, ότι και αν ακόμα η Τουρκία πουλούσε την Κύπρο, ο ίδιος ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, γιατί απλούστατα η Κύπρος είναι η πατρίδα του...
Ασφαλώς δεν είναι εμπορεύσιμο είδος― ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε η πατρίδα μας. Γι' αυτό και εκλαμβάνουμε φυσιολογική και αυτονόητη τη δήλωση Ταλάτ. Πλην όμως, άλλο τι εμείς και ο Ταλάτ θεωρούμε φυσιολογικό και αυτονόητο και άλλο τι επιδιώκουν η Τουρκία ή οποιοσδήποτε τρίτος πέραν του κυπριακού κράτους και λαού. Η ιστορία του μικρού αυτού τόπου δίδαξε ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα ξένων δυνάμεων είναι υπεράνω και αυτονόητων δικαιωμάτων και αρχών και αξιών βάσει των οποίων κτίστηκαν, ευημερούν και προοδεύουν υγιείς κοινωνίες. Τα σχέδια που εξυφάνθηκαν σε βάρος του μικρού αυτού νησιού άφησαν πίσω τους αίμα και νεκρούς, διχόνοια και τεχνητά τείχη.
Αποδεικνύοντας ότι ο επεκτατισμός, που είναι στη φύση του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος, μπορεί να ισοπεδώσει ακόμα και τα αυτονόητα για πολλούς λαούς. Αρκεί να βρει εύφορο έδαφος, αρκεί να βρει το σάπιο πάνω στο οποίο μπορεί να παρασιτήσει.
Αρα, αν πάθαμε (και πάθαμε, βεβαίως), πρέπει κιόλας να έχουμε μάθει από την πρόσφατη ιστορία του τόπου μας. Πρέπει να έχουμε μάθει ότι ο ίδιος επεκτατισμός μπορεί να εκφραστεί και σε άλλες μορφές. Πέραν από την ωμή επέμβαση και εισβολή σε μια άλλη ανεξάρτητη χώρα, μέσα στις συνθήκες της νέας τάξης πραγμάτων και του αμερικάνικου ηγεμονισμού, η πατρίδα πωλείται ποικιλοτρόπως: Με κηδεμόνευση, με επικυριαρχία, με κυβερνήσεις ανδρείκελα...
Καθήκον λοιπόν όλων των Κυπρίων πατριωτών είναι να επαγρυπνούμε για να μην πουληθεί (ξανά) η Κύπρος μας. Να μην επιτρέψουμε να ορίζουν άλλοι της τύχες μας και να αποφασίζουν άλλοι για μας.
Πρώτο βήμα για τον κάθε Κύπριο πατριώτη είναι η απαλλαγή από την κατοχή στην οποία η Κύπρος, είναι τουλάχιστον «υποθηκευμένη», επί 30 χρόνια τώρα, όπως είναι υποθηκευμένο και το μέλλον της τουρκοκυπριακής κοινότητας και ολόκληρου του κυπριακού λαού.
Ολα τα πιο πάνω εξηγούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό -πιστεύω- γιατί δεν επιθυμούμε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ να ασκήσει επιδιαιτητικό ρόλο στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης του Κυπριακού.
Πιστεύω πως έχουμε διδαχθεί και μάθαμε επίσης πολλά από αυτό το «πείραμα» που έδωσε στην Τουρκία -όχι στους Τουρκοκύπριους- ό,τι ζητούσε. Το ζητούμενο για τον κυπριακό λαό είναι να είναι αφέντης στον τόπο του και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φθάσουμε σ' αυτό παρά να συζητήσουμε μεταξύ μας, με ειλικρινή πολιτική βούληση και να φθάσουμε σε συμφωνημένη λύση, που θα διασφαλίζει για όλους όλα τα θεμελιώδη, ανθρώπινα δικαιώματα.
