με αφορμή μια κουβέντα που είχα χτες με φιλαράκια...
τελικά η ηλικία δεν είναι τίποτα περισσότερο απο ένας αριθμός??
Η ηλικία δε μετρά μόνο χρόνια ζωής στη γη, αλλά και χρόνο φθοράς και εμπειρίας. Απ' την άλλη, ούτε και αυτά τα δηλώνει πάντοτε, με ακρίβεια, η ηλικία. Σε άλλους η φθορά δεν είναι ανάλογη της ηλικίας, ούτε επίσης οι εμπειρίες.
Το θέμα βέβαια δεν είναι ούτε το ποσοστό φθοράς που μπορεί να δηλώσει, ούτε το "ποσοστό" εμπειρίας. Το θέμα είναι, κατά τη γνώμη μου πάντα, το βάρος που έχει στην ψυχή καθενός μας.
Στις εφηβικές μου σκέψεις, κάποτε, θεωρούσε αυτονόητο ότι η ηλικία κανέναν ρόλο δεν παίζει στην ψυχική μας διάθεση. Μπορούσα μάλιστα να βρω πάρα πολλά παραδείγματα ανθρώπων με πολλά χρόνια στην πλάτη τους κι όμως με τέτοιο κέφι για ζωή, δημιουργικότητα και διάθεση που επιβεβαίωναν απόλυτα τη σκέψη μου ότι "ο άνθρωπος μπορεί να μείνει για πάντα νέος" (Και πρώτον απ' όλους τον Λεό Μπουσκάλια...)
Τώρα έχω αρχίσει να τα βλέπω κάπως αλλιώς τα πράγματα στο θέμα "ηλικία". Για την ακρίβεια, έχω πάψει να τα βλέπω τόσο απόλυτα. Η ηλικία είναι όπως το πρόσωπο ή γενικότερα η εμφάνιση του ανθρώπου. Λέμε συχνά πως δεν έχει σημασία η εμφάνιση αλλά τα ψυχικά χαρίσματα. Κι όμως η εμφάνιση έχει άμεση σχέση με τα ψυχικά χαρίσματα ή τις αδυναμίες. Ακόμα και στον Κουασιμόδο, που είχε πολλά ψυχικά χαρίσματα, θα μπορούσες μέσα στην ασχήμια του, να διακρίνεις κάποια γλυκά σημεία στη μορφή του, λόγω του χαρακτήρα του. Αντίθετα πόσες φορές δε βλέπουμε κρυστάλινες ομορφιές και μην μπορώντας να χαρακτηρίσουμε την απώθηση που μας προκαλούν, τις αποκαλούμε "ψυχρές" ; Όλα παίζουν ρόλο, πιστεύω.
΄Ετσι και η ηλικία. Η ηλικία σε οδηγεί, θες δε θες, σε κάποια μονοπάτια, ανάλογα με την καμπή, απ' την οποία σε βολτατζάρει... Αλλιώς είναι ο εικοσάρης κι αλλιώς ο σαραντάρης κι αλλιώς ο εβδομηντάρης... Αλλιώς, όχι γιατί φαίνεται μόνο η φθορά στο σώμα του, αλλά γιατί η διάθεσή του, οι σκέψεις του, ο τρόπος ζωής του δεν είναι ίδιοι.
Θυμάμαι τον νονό μου κάποτε (έχει πεθάνει εδώ και χρόνια), όταν ήταν κοντά στα 80 του, σε μια συνομιλία με τη μητέρα μου. Η μάνα μου του είπε: "...δεν ξέρει κανείς πότε θα πεθάνει. Πόσες φορές έχουμε δει νέους ανθρώπους να θάβονται.." "Ναι παιδί μου", της απαντάει ο νονός, "αλλά το κανονικό είναι να θάβονται οι μεγαλύτεροι. Φαντάσου ότι όλοι ξεκινάμε να κάνουμε μια διαδρομή που το τέλος της θα είναι ένας τοίχος. Ξεκινάει κάποιος κανονικά, γίνεται 10, γίνεται 20 ετών, 30 κ.ο.κ. Όταν πλησιάζει στα 75 ή 80 αρχίζει και σκέφτεται πως πλησιάζει στον τοίχο. Μπορεί, βέβαια, να περάσει κάποιος δίπλα του με ιλιγγιώδη ταχύτατα και να πέσει στον τοίχο, ενώ ήταν μόλις 20 ετών, αλλά ποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να φτάσει πρώτος στον τοίχο; "
Θέλω να πω, πώς όπως και να το κάνουμε, τα χρόνια που μαζεύουμε στις πλάτες μας δημιουργούν και άλλες σκέψεις, για τις οποίες κάποτε δε δίναμε σημασία. Και με τη σειρά τους, οι άλλες σκέψεις οδηγούν σε άλλες συμπεριφορές, σε άλλη οπτική για τη ζωή.
Λέμε καμιά φορά, "αυτός έχει μείνει αιώνια έφηβος".... κι οι περισσότεροι απ' αυτούς λένε ως τέτοιους δεν είναι παρά καρικατούρες. Παλιμπαιδίζουν. Προσπαθούν να μιμηθούν συμπεριφορές της νεότητάς τους, νομίζοντας πως θα μείνουν για πάντα, μ' αυτόν τον τρόπο, στην ηλικία που προέκριναν ως καλύτερη στη ζωή τους.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αιώνια έφηβος. Υπάρχει όμως ο άνθρωπος που τα έχει βρει με τις αλλαγές στη ζωή του. Εκείνος που μπορεί να είναι τριαντάρης, σαραντάρης, εξηντάρης ή εβδομηντάρης και δεν κοιτά πίσω του με νοσταλγία, αλλά μπορεί να κοιτά το παρόν και το μέλλον του με ανάγκη να δημιουργήσει.
Το ζητουμενο δεν είναι δηλαδή να μείνει ο άνθρωπος για πάντα νέος, για να πει πως νίκησε το βάρος της ηλικίας. Το ζητούμενο, νομίζω πως είναι ο άνθρωπος να ΓΙΝΕΤΑΙ. Να ζει την ηλικία του, με ό,τι αυτή μπορεί να του προσφέρει ή να του αφαιρέσει απ' όσα είχε.
Αυτός ο άνθρωπος, είναι στην πραγματικότητα αυτός που έχει νικήσει τα κλισέ που μας έχουν κατακλύσει ότι δήθεν αυτός ο κόσμος είναι πλασμένος μόνο για τους νέους... Αρκεί να σκεφτείτε - για του λόγου μου το αληθές περί κλισέ - ότι στις διαφημίσεις τις μόναδικές φορές που χρησιμοποιούν ηλικιωμένα πρόσωπα είναι στα pumpers για την ακράτεια... Τη χαρά της ζωής τη συνδυάζουν μόνο με νεαρές φατσούλες...Πώς μετά να μη συζητάς για το θέμα: "η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός ;"
"Sabir acidir ama meyvesi tatlidir"
(τουρκική παροιμία: η υπομονή είναι πικρή, αλλά τα φρούτα της γλυκά)
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: gate on 09-08-2005 16:07 ]
κ οι σαραντάρες=με δυο εικοσάρες...
Σε σχεση φιλιας η διαφορα ηλικιας δεν γινετε αισθητα ιδιαιτερα το προβλημα αυτο αλλα πολλες φορες εαν παει να γινει καποια σχεση μπορει να σταματησει λογο της ηλικιας.
gia emena den paizei kanena rolo...distixws den isxei gia olous...
Πολύ ωραίο θέμα.
Η gate το άγγιξε πολύ όμορφα και είπε κάποιες αλήθειες. Μερικές με συγκίνησαν πολύ και με άλλες μπορεί να διαφωνώ.
Κακά τα ψέματα πάντως. Ένα έχω καταλάβει. Όσο μεγαλώνεις, τόσο περισσότερο σε απασχολεί το θέμα αυτό. Επομένως, η ηλικία είναι πολλά περισσότερα από ένας αριθμός.
Ως εκ τούτου, Annia, σου εύχομαι να σκέφτεσαι πάντα όπως τώρα. Αν το πετύχεις αυτό, είσαι πιο κοντά στην ευτυχία...
Δεν παιζει ρολο πιστευω ποσο εισαι,αλλα ποσο νιωθεις μεσα σου οτι εισαι.Εγω νιωθω μεσα μου ακομα 20 χρονων.Οποτε don't worry.
...ε...ποια ακριβως ειπατε....???
Η ηλικία δεν είναι παρά ένα βαθύ σημάδι πληγής ηρωισμού ! Πρέπει να καμαρώνει κανείς γι αυτή !!!
Με αυτη την συζητηση θυμηθηκα το Πορτραιτο του ... του ... Dorian ... χμ .. Dorian ... καταραμενο Altzheimer...
Ντοριαν Γκρέι.. Όσκαρ Γουάιλντ
δυστυχωσ η ηλικια για καποιουσ μετραει περισσοτερο απο οσο τελικα πρεπει! η εμπειρια δεν ειναι θεμα ηλικιασ και αυτο το θεμα ειναι αυτο που μου στερει τη χαρα αληθεια
Quote:
|
Το μέλος alexia-vicky στις 28-10-2005 στις 23:49 έγραψε:
δυστυχωσ η ηλικια για καποιουσ μετραει περισσοτερο απο οσο τελικα πρεπει! η εμπειρια δεν ειναι θεμα ηλικιασ και αυτο το θεμα ειναι αυτο που μου στερει τη χαρα αληθεια
|
|
In youth we learn, in age we understand ...
το προβλημα ειναι το εξης .αξιζει να υπαρχεις για ενα ονειρο και ας ειναι στη φωτια του να καεις!μα αν αυτο σου πει εισαι μικρη και θα με βαρεθεις?
Εγώ πάλη πειστέβω οτι όλα αυτά ναι μεν είναι αληθεια αλλα είναι σε πρώτο επήπεδο για παράδηγμα όταν με ρωτάνε πάσο χρονών είσαι τουσ απαντάω το σώμα μου είναι 16 ετών
το πνεύμα μου 3.000 .
σωστη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!11
Στις σχεσεις παραπανω απο τη φιλια για μενα παιζει ρολο.....η γηναικα πανω απο τα 25 χαλαει και κυριως οταν παντρευεται....λοιπον για λογους καλοπερασης....under 25!!!
Θα σας πω ένα κόλπο για να απαντάτε όταν σας ρωτάνε την ηλικίας ανάλογα με την ηλικία σας...
Από την γέννηση σας και μέχρι τα 20 με 25 θα λέτε την πραγματική σας ηλικία
Από τα 20 με 25 και μέχρι τα 50 θα διαιρείτε την ηλικία σας με το 3 και αυτό που θα βρείτε θα το αφεριτε από την αρχική ηλικία σας και μετά θα αφορέσετε μερικά χρονάκια από την εφηβεία σας που κοιμόσασταν λίγο παραπάνω.
Από τα 50 και μετά θα λέτε όσο αισθάνεστε
