ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Περί ανέμων και υδάτων

    Λεο Μπουσκαλια

    paramithi
    11.08.2005, 22:53
    #1
    και αναρωτιέμαι...κ ίσως μπορείτε να με βοηθήσετε,αφου αρκετοι απο εδω ειναι,οπως παρατηρησα,αναγνωστες του...πως μπορεσε ενας ανθρωπος που μεσω των βιβλιων του απεπνεε αισιοδοξια για την ζωη και την αγαπη,τον ανθρωπο,να αυτοκτονησει τελικα?
    υ.γ.γνωριζω πως ειναι ετεροχρονισμενο..απλα μια νυχτα σαν κι αυτη αναρωτιεμαι πολλα...αναμεσα τους κ αυτο..
    KIT_KAT
    11.08.2005, 23:23
    #2
    Δες εδώ Δομινίκη. Για καλή μας τύχη (γιατί αλλιώς θα σκίζαμε τα βιβλία του) είναι φήμες πως αυτοκτόνησε
    paramithi
    11.08.2005, 23:31
    #3
    τοτε ζητω χιλια ειλικρινα συγγνωμη για την παραπληροφορηση..αφου το τοπικ εχει το ονομα του,μπορει ο καθενας να εκθεσει τις σκεψεις του πανω στο εργο του..και παλι συγγνωμη παιδια!!
    Nadiaki
    20.09.2005, 23:34
    #4
    Τι να πει κανείς για τα βιβλία του... Γεμάτα αισιοδοξία, αγάπη για τη ζωή και ελπίδα... Σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο και ακόμη καλύτερο συνάνθρωπο.
    TomTraubert
    21.09.2005, 00:56
    #5
    Βλέπω με λύπη ότι η "βιομηχανία Μπουσκάλια" καλά κρατεί... Θεωρώ ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι, γεμάτοι ελπίδα και να αγαπούν τη ζωή. Δε βρίσκονται στα βιβλία αυτά τα πράγματα και πάντως όχι στα βιβλία του Μπουσκάλια (ήμαρτον...). Αναζητήστε κάποια από τα μεγάλα, τα αιώνια νοήματα της ζωής στα έργα των κλασικών, Ελλήνων και ξένων, και αγνοήστε τους πάσης φύσεως εμπόρους ελπίδας. Και ζήστε τα ωραιότερα των αισθημάτων σας κοντά στους ανθρώπους, μοιραστείτε, μην περιορίζεστε σε τέτοιου ύφους σελίδες. Η ζωή δεν είναι μόνο χαρές και αγάπες, είναι και πόνος, μόχθος, διαρκής αγώνας και έχει και αυτή η πλευρά τη γλυκάδα της... Παλεύεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες, πονάς, αντρώνεσαι, τις περισσότερες φορές χάνεις, αλλά, τουλάχιστον, δεν πεθαίνεις όπως έρχεσαι - μικρός.
    (Συγνώμη για το λυρικό διδακτισμό...)
    steinway
    21.09.2005, 10:55
    #6
    Όταν αγαπάς επιστρέφεις στον αυθορμιτισμό... Είσαι ελεύθερος να πετάξεις σ' όποιο ουρανο ψυχής αγαπάς!! Αυτό μου δίδαξε εμένα ο Μπουσκάλια όταν ήμουν 14 χρονω που διάβασα την Αγάπη!!
    paramithi
    21.09.2005, 12:33
    #7
    Quote:

    Το μέλος TomTraubert στις 21-09-2005 στις 00:56 έγραψε:

    Βλέπω με λύπη ότι η "βιομηχανία Μπουσκάλια" καλά κρατεί... Θεωρώ ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι, γεμάτοι ελπίδα και να αγαπούν τη ζωή. Δε βρίσκονται στα βιβλία αυτά τα πράγματα και πάντως όχι στα βιβλία του Μπουσκάλια (ήμαρτον...). Αναζητήστε κάποια από τα μεγάλα, τα αιώνια νοήματα της ζωής στα έργα των κλασικών, Ελλήνων και ξένων, και αγνοήστε τους πάσης φύσεως εμπόρους ελπίδας. Και ζήστε τα ωραιότερα των αισθημάτων σας κοντά στους ανθρώπους, μοιραστείτε, μην περιορίζεστε σε τέτοιου ύφους σελίδες. Η ζωή δεν είναι μόνο χαρές και αγάπες, είναι και πόνος, μόχθος, διαρκής αγώνας και έχει και αυτή η πλευρά τη γλυκάδα της... Παλεύεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες, πονάς, αντρώνεσαι, τις περισσότερες φορές χάνεις, αλλά, τουλάχιστον, δεν πεθαίνεις όπως έρχεσαι - μικρός.
    (Συγνώμη για το λυρικό διδακτισμό...)




    αγαπητέ μου..νομίζω πως το να δεχεται κανεις ερεθισματα που τον κινουν να σκεφτεται πιο αισιοδοξα δεν ειναι αρνητικο και κατακριτεο(αν αντιληφθηκα σωστα το νοημα του κειμενου σου,αν οχι συγγνωμη..).δεν αμφιβαλλω πως τα κειμενα κλασσικων συγγραφεων βριθουν απο αρχες,αξιες και νοηματα ζωης,ομως και η αναγνωση συγγραφεων οπως ο Μπουσκαλια μονο αρνητικα στοιχεια δεν μπορει να επιφερει.. δε θαρρω πως καποιος περιοριζεται στις σελιδες του βιβλιου και ζει μια ζωη στο χαρτι(ας μου επιτραπει η εκφραση),η κι αν αυτο συμβαινει περιοριζεται σε ενα μικρο αριθμο ατομων(ετσι θελω να πιστευω τουλαχιστον)..
    ph
    21.09.2005, 17:47
    #8

    Ακούω ''μπουσκάλια'' και με πιάνει κρύος ιδρώτας. Φιλοσοφία και λογοτεχνία θετικής σκέψης, οδηγός επιβίωσης στον καπιταλισμό και με θύματα λαικούς ανθρώπους που ανεβαίνουν κοινωνική τάξη και θέλουν ένα πνευματικό υπόβαθρο στα γρήγορα. Πετάξτε τον στα σκουπίδια κι ανοίξτε τα βιβλία της απόγνωσης, μόνο αυτά σώζουν από την απόγνωση.

    Γεια σου TomTraubert! Ωραία τα είπες!
    kamelia8
    12.01.2008, 12:50
    #9
    Παιδιά, δεν ξέρω αν αυτοκτόνησε, δεν έχω ακούσει τίποτα τέτοιο.
    Πάντως, τα βιβλία του διδάσκουν την αισιοδοξία, την αγάπη στον εαυτό σου και τέτοια...
    Είναι δυνατόν;
    alexia-vicky
    12.01.2008, 17:08
    #10
    Δεν έχει αυτοκτονήσει, ήταν ΦΗΜΕΣ πριν πολύ καιρό! Συνεχίζει το έργο του στους καιρούς που ξεχνάμε τον εαυτό μας και πολύ περισσότερο τους γύρω μας. Τα βιβλία του δεν έχουν καμία σχέση με σαχλά βοηθήματα. Αποτελούν καθαρή ψυχολογία αλλά με πιο ευανάγνωστο και ευχάριστο τρόπο προς το ευρύ κοινό. Μέσα από την καθημερινότητα μας υπενθυμίζει πόσο όμορφο είναι το καθετί, ακόμα και το πιο μικρό στη ζωή μας. Πως υπάρχουν ΑΠΕΙΡΟΙ λόγοι για να ζούμε ευτυχισμένοι και να πάψουμε να μισαλλοδοξούμε!!!!
    NoExit
    12.01.2008, 17:27
    #11
    Διάβασα τα περισσότερα βιβλία του πριν αρκετά χρόνια και εκείνο που δε θα ξεχάσω είναι την απίστευτη αισιοδοξία που είχε απέναντυ σε δυσκολίες και την πίστη του στον άνθρωπο. Παρόλο που σήμερα μπορεί να μην πολυ συμφωνώ με κάποιες απο τις απόψεις του, εξακολουθώ να τον θαυμάζω σαν άνθρωπο.
    -Sadahzinia-
    12.01.2008, 23:57
    #12
    Προς στιγμην ταραχτηκα με τη δηλωση "αυτοκτονησε"!! Ευτυχω τελικα προκειται για φημες...Πραγματικα υπεροχο βιβλιο του ειναι το "Ν'αγαπας,να ζεις και να μαθαινεις" Οταν δεν ειμαι καλα πραγματικα μερικες σελιδες απο αυτο το βιβλιο θα με "ανεβασουν"..
    LathosPathos
    13.01.2008, 05:01
    #13
    Παράθεση:

    Το μέλος alexia-vicky στις 12-01-2008 στις 17:08 έγραψε...

    Δεν έχει αυτοκτονήσει, ήταν ΦΗΜΕΣ πριν πολύ καιρό! Συνεχίζει το έργο του στους καιρούς που ξεχνάμε τον εαυτό μας και πολύ περισσότερο τους γύρω μας.


    Είσαι σίγουρη; Γιατί διάβασα πως πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 11 Ιουνίου 1998, σε ηλικία 74 ετών...

    Ιδού

    Να χάνομαι στο βλέμμα σου/ να παίρνει η αλήθεια χρώμα/ κι αν μ' αρνηθείς, σαν το σπαθί/ θα καρφωθώ στο χώμα...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : LathosPathos στις 13-01-2008 05:02 ]


    janewithlove
    24.03.2009, 17:15
    #14

    παιδια ο λεο δεν αυτοκτονησε.πεθανε απο ανακοπη καρδιας τον ιουλιο του1998.πιστευω οτι ειναι απο τους καλυτερους συγγραφεις και ειναι ο αγαπημενος μου.μερικοι απο εσας λετε οτι μεσα απο τα βιβλια αυτα δεν κερδιζεις τιποτα αλλα αντιθετα χανεις τον καιρο σου.εγω δεν το πιστευω αυτο.και αυτο γιατι ακριβως επειδη διαβαζεις τετοια βιβλια ή επειδη ακους τραγουδια με αυτο το νοημα σου δινεται η ελπιδα και η ψυχικη δυναμη να μεγαλωσεις την αναγκη σου για ζωη με απλετη αγαπη και αισιοδοξια.


    Panagiota19
    28.10.2009, 09:31
    #15

    Παράθεση:

    Το μέλος TomTraubert στις 21-09-2005 στις 00:56 έγραψε...

    Βλέπω με λύπη ότι η "βιομηχανία Μπουσκάλια" καλά κρατεί... Θεωρώ ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι, γεμάτοι ελπίδα και να αγαπούν τη ζωή. Δε βρίσκονται στα βιβλία αυτά τα πράγματα και πάντως όχι στα βιβλία του Μπουσκάλια (ήμαρτον...). Αναζητήστε κάποια από τα μεγάλα, τα αιώνια νοήματα της ζωής στα έργα των κλασικών, Ελλήνων και ξένων, και αγνοήστε τους πάσης φύσεως εμπόρους ελπίδας. Και ζήστε τα ωραιότερα των αισθημάτων σας κοντά στους ανθρώπους, μοιραστείτε, μην περιορίζεστε σε τέτοιου ύφους σελίδες. Η ζωή δεν είναι μόνο χαρές και αγάπες, είναι και πόνος, μόχθος, διαρκής αγώνας και έχει και αυτή η πλευρά τη γλυκάδα της... Παλεύεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες, πονάς, αντρώνεσαι, τις περισσότερες φορές χάνεις, αλλά, τουλάχιστον, δεν πεθαίνεις όπως έρχεσαι - μικρός.
    (Συγνώμη για το λυρικό διδακτισμό...)

     

    και ο Λέο μπουσκάλια αυτό λέει. ότι η ζωή δεν είναι μόνο χαρές, αλλά και πόνος και μοναξιά. μας προτρέπει να τα ζήσουμε όλα και να μη τα αποφύγουμε, γιατί η ζωή συμπεριλαμβάνει εξίσου και τον πόνο και τη χαρά. όπως λέει εαν δε βιώσουμε τον πόνο δε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον διπλανό μας αν μας πει ότι πονάει.

    καλύτερα να ξαναδιαβάσεις πιο προσεκτικά τα βιβλία του!


    janewithlove
    28.10.2009, 23:36
    #16

    Παράθεση:

    Το μέλος paramithi στις 11-08-2005 στις 22:53 έγραψε...

    και αναρωτιέμαι...κ ίσως μπορείτε να με βοηθήσετε,αφου αρκετοι απο εδω ειναι,οπως παρατηρησα,αναγνωστες του...πως μπορεσε ενας ανθρωπος που μεσω των βιβλιων του απεπνεε αισιοδοξια για την ζωη και την αγαπη,τον ανθρωπο,να αυτοκτονησει τελικα?
    υ.γ.γνωριζω πως ειναι ετεροχρονισμενο..απλα μια νυχτα σαν κι αυτη αναρωτιεμαι πολλα...αναμεσα τους κ αυτο..

    μα δεν αυτοκτονησε....πεθανε απο καρδια......επαναπροσδιορησε τις πηγες σου φιλε μου......


    janewithlove
    28.10.2009, 23:40
    #17

    Παράθεση:

    Το μέλος TomTraubert στις 21-09-2005 στις 00:56 έγραψε...

    Βλέπω με λύπη ότι η "βιομηχανία Μπουσκάλια" καλά κρατεί... Θεωρώ ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι, γεμάτοι ελπίδα και να αγαπούν τη ζωή. Δε βρίσκονται στα βιβλία αυτά τα πράγματα και πάντως όχι στα βιβλία του Μπουσκάλια (ήμαρτον...). Αναζητήστε κάποια από τα μεγάλα, τα αιώνια νοήματα της ζωής στα έργα των κλασικών, Ελλήνων και ξένων, και αγνοήστε τους πάσης φύσεως εμπόρους ελπίδας. Και ζήστε τα ωραιότερα των αισθημάτων σας κοντά στους ανθρώπους, μοιραστείτε, μην περιορίζεστε σε τέτοιου ύφους σελίδες. Η ζωή δεν είναι μόνο χαρές και αγάπες, είναι και πόνος, μόχθος, διαρκής αγώνας και έχει και αυτή η πλευρά τη γλυκάδα της... Παλεύεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες, πονάς, αντρώνεσαι, τις περισσότερες φορές χάνεις, αλλά, τουλάχιστον, δεν πεθαίνεις όπως έρχεσαι - μικρός.
    (Συγνώμη για το λυρικό διδακτισμό...)

    αν λέω αν ειχες διαβασει εστω και ενα βιβλιο του θα εβλεπες οτι λεει για ολα μεσα.....και το θεμα δεν ειναι οτι μαθαινουμε το νοημα της ζωης μεσα στα βιβλια του αλλα αντιθετα ξυπναει μεσα μας αυτα που εχουν ξεχαστει.....




    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία