Μια που διανύουμε την εβδομάδα του Αγίου Πνεύματος, σκέφτηκα να θέσω ένα θέμα άσχετο μεν με τη μουσική, που άπτεται όμως της πνευματικής ευαισθησίας όλων μας. Όποιος λοιπόν αισθάνεται ευαισθητοποιημένος τον παρακαλώ να μας πει τη γνώμη του γι’ αυτό το τεράστιο θέμα. Επισυνάπτω χαρακτηριστικό απόσπασμα από σημερινό δημοσίευμα του IN.GR.
''Σικάγο: Ο μεγαλύτερος ιατρικός σύλλογος των ΗΠΑ τάχθηκε υπέρ της ανθρώπινης κλωνοποίησης για θεραπευτικούς σκοπούς, όχι όμως και για τη δημιουργία ανθρώπων.
Η θεραπευτική κλωνοποίηση αφορά τη δημιουργία κλωνοποιημένων εμβρύων που περιέχουν το DNA του ασθενούς. Τα έμβρυα αυτά αφήνονται να αναπτυχθούν για μία περίπου εβδομάδα, και στη συνέχεια καταστρέφονται για την απομόνωση βλαστικών κυττάρων. Τα κύτταρα αυτά μπορούν να διαφοροποιηθούν σε οποιονδήποτε τύπο εξειδικευμένου ιστού για τη δημιουργία μοσχευμάτων.''
Κατά τη γνώμη μου η κλωνοποίηση θα αποτελέσει το μεγαλύτερο σφάλμα της ανθρωπότητας, αφού μ’ αυτόν τον τρόπο θα κατασκευάζονται απρόσωπα αντίγραφα, πανομοιότυπα πρότυπα-άτομα, τα οποία έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τη μοναδικότητα του προσώπου μας και την προσωπική μας σχέση με το Δημιουργό. Ειδικά πάνω σ’ αυτό το τελευταίο, ποίος είναι αυτός που μπορεί να απαντήσει με σιγουριά, αν με την κλωνοποίηση μερίζεται και η ψυχή; Και σε ότι αφορά τη θεραπευτική κλωνοποίηση, αυτό το μιας εβδομάδας έμβρυο έχει ψυχή κι αν ναι, ποιος μπορεί να αποφασίσει τον τερματισμό της ζωής του; Πολλά ερωτήματα που συνθέτουν ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα, δεδομένου και ότι κανείς δεν θα μπορεί να εγγυηθεί, ότι η τεχνογνωσία της γενετικής μηχανικής δεν θα πέσει στα χέρια παρανοϊκών δυναστών, που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν ολόκληρες στρατιές από άβουλα όντα και πάει λέγοντας....
Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, για θεραπευτικούς σκοπούς, θεωρώ ότι το να "φτιάχνεις" έμβρυα και μετά να τα σκοτώνεις είναι υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων και από πλευράς ηθικής και από πλευράς ανθρωπισμού. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει ποιός θα ζήσει και ποιός θα πεθάνει, πόσο μάλλον να δημιουργεί όντα για να επωφεληθεί, σκοτώνοντας τα. Δεν ξέρω κατα πόσο το έμβρυο 1 εβδομάδας μπορεί να αντιληφθεί πόνο κτλ, αλλά το θεωρώ απαράδεκτο.
Ας αφήσω, ότι τα περι περιορισμού για θεραπευτικούς σκοπούς είναι μπούρδες, όσο καλοπροαίρετος και αν είναι αυτός που το λέει. Απαξ και η τεχνολογία δημιουργηθεί κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για άλλους σκοπούς...
Επομένως είμαι ΚΑΘΕΤΑ εναντίον μιας τέτοιας εξέλιξης...
tha ithela ki ego na po tin gnomi mou pano sto thema kai na sxoliaso kyrios auta pou eipe o yiannis.....
Ο μεγαλύτερος ιατρικός σύλλογος των ΗΠΑ τάχθηκε υπέρ της ανθρώπινης κλωνοποίησης για θεραπευτικούς σκοπούς, όχι όμως και για τη δημιουργία ανθρώπων
nomizo oti edo leei xekathara gia poio skopo kai pros poia kateuthinsi ginontai peiramata,ereunes kai prospatheies.(therapeutika).analogisteite gia ligo poses xiliades diaforetikes pathiseis afora auti i exelixi kai posa ekatommyria asthenon ypoferoun apo diafores apo autes tis pathiseis pou stin ousia den exoun alli therapeia i' esto anakoufisi para mono ean yparxei praktiki efarmogi autis tis anakoinosis....
Η θεραπευτική κλωνοποίηση αφορά τη δημιουργία κλωνοποιημένων εμβρύων που περιέχουν το DNA του ασθενούς. Τα έμβρυα αυτά αφήνονται να αναπτυχθούν για μία περίπου εβδομάδα, και στη συνέχεια καταστρέφονται για την απομόνωση βλαστικών κυττάρων. Τα κύτταρα αυτά μπορούν να διαφοροποιηθούν σε οποιονδήποτε τύπο εξειδικευμένου ιστού για τη δημιουργία μοσχευμάτων
nai.ontos mila gia emvrya i anakoinosi.akougetai (kai einai) poli asximo kai isos akomi kai makavrio.alla:
prepei na xerete oti oi anakoinoseis pou vgainoun ston typo sinithos einai exopragmatikes kai sinithos poli proimes.aforoun meros i' apla tin poreia kapoion ereunon kai apexoun xronika kai praktika poli apo tin pragmatopoiisi tous kai tin pragmatikotita.kai auti i anakoinosi den leei oti kati tetoio tha symvei paramono leei oti enas iatrikos syllogos apo tous xiliades iatrikous syllogous taxthike yper.auto den simainei kai polla pragmata gia olous mas...apo oso gnorizo yparxei ereuna pros autin tin kateuthinsi.alla....
o apoteros skopos einai telika na min xreiazetai kan i dimiourgia emvryou.alla apla xrisimopoiontas kapoia kyttara na einai dynaton na anaparaxthei (na klonopoiithei) kapoios istos,kapoio organo i' kapoia anthropini ousia apokleistika xoris endiameso stadio.
o yiannis egrapse:
Κατά τη γνώμη μου η κλωνοποίηση θα αποτελέσει το μεγαλύτερο σφάλμα της ανθρωπότητας, αφού μ’ αυτόν τον τρόπο θα κατασκευάζονται απρόσωπα αντίγραφα, πανομοιότυπα πρότυπα-άτομα, τα οποία έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τη μοναδικότητα του προσώπου μας και την προσωπική μας σχέση με το Δημιουργό
erm yianni miso lepto.proton i klonopoiisi den tha apotelesei to megalytero sfalma tis anthropotitas,antithetos mallon,an xrisimopoiithei me auton ton skopo kai oxi me auton ton tropo pou perigrafetai stin anakoinosi.deuteron,oti yparxei diafora gia to ti milame edo.an milame gia ena anthropino organo (ipar) den to vrisko katholou kaki idea.apo ekei kai pera an milame gia atoma skepsou ta exis....
den tha prokeitai gia panomoiotypa protypa atoma opos ta onomazeis.skepsou kati san tous didymous adelfous.den nomizo oti se enoxlei kati otan vlepeis didymous etsi den einai?tora i monadikotita genika katalavaineis para poli kala oti exartatai apo xilies dyo parametrous.apo ton xaraktira mas,apo ta viomata mas,apo tin symperifora mas kai outo kathexis.opote i monadikotita den kindyneuei se kammia periptosi.tha einai fysin adynaton na exeis 2 panomoiotypes prosopikotites.an milas gia tin monadikotita tou prosopou tha sou po kai pali oti ki ekei polla tha diaferoun akoma kai se klonopoiimena atoma.apo to pio aplo opos to pos einai ta mallia kapoiou eos tin yparxi opoiondipote alloioseon (oules,spilous) sto prosopo.kyrios omos i ekfrasi genika tha einai poli diaforetiki anamesa kai se 2 klonous.kai xereis oti i ekfrastikotita tou prosopou,to vlemma,oi morfasmoi,ola auta ta stoixeia pou onomazeis monadikotita tou prosopou einai monadika kai tha einai monadika akoma kai gia klonous.oute tha gelane oute tha milane oute tha klaine to idio.min fantazesai kati tetoio.
gia na katalaveis peripou pos mporei na einai sou epananlamvano:skepsou didymous i' skepsou to pos fainontai se emas oi kinezoi.oloi idioi den sou fainontai?ki omos den einai.....
kai tha thela na sou doso ena paradeigma:skepsou mia oikogeneia me ena paidi to opoio pethainei se ena atyxima.i mitera den mporei pleon na kanei paidia.tha katekrines tin epithymia ton goneon autou tou paidiou na kanoun klonopoiisi oste na exoun pali piso kapoion pou tha einai (kyrios kai mallon apokleistika) emfanisiaka poli konta stin eikona tou proigoumenou paidiou tous?
o yiannis egrapse:
Ειδικά πάνω σ’ αυτό το τελευταίο, ποίος είναι αυτός που μπορεί να απαντήσει με σιγουριά, αν με την κλωνοποίηση μερίζεται και η ψυχή; Και σε ότι αφορά τη θεραπευτική κλωνοποίηση, αυτό το μιας εβδομάδας έμβρυο έχει ψυχή κι αν ναι, ποιος μπορεί να αποφασίσει τον τερματισμό της ζωής του;
auto gia tin psixi den nomizo oti mporei na to apantisei kaneis.nomizo oti kaneis exallou den mporei na apantisei kai se poli pio aples erotiseis sxetika me tin psixi....
oso gia ta emvrya....giati gianni anaferesai mono se auta ta emvrya kai den anaferesai sta emvrya ton amvloseon?sto kato kato (kai stin xeiroteri ton periptoseon) auta ta emvrya tha exypiretisoun (me asximo tropo asfalos,an prokeitai na thanatothoun) to dikaioma stin zoi gia pollous allous pou episis exoun psixi.ta emvrya ton amvloseon apla thanatonontai vanausa.kai an ypirxe periptosi na pragmatopoiithei auto pou perigrafetai stin anakoinosi den tha itan protimotero na min ginei kammia klonopoiisi alla se polles periptoseis na xrisimopoiithoun auta ta emvrya (ton amvloseon)....ki omos oute auto ginetai.kai ekei ithiko einai to thema....
o yiannis egrapse:
Πολλά ερωτήματα που συνθέτουν ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα, δεδομένου και ότι κανείς δεν θα μπορεί να εγγυηθεί, ότι η τεχνογνωσία της γενετικής μηχανικής δεν θα πέσει στα χέρια παρανοϊκών δυναστών, που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν ολόκληρες στρατιές από άβουλα όντα και πάει λέγοντας....
nai.anamfisvitita yparxei ithiko zitima.alla oxi ypo tin ennoia pou to ennoeis.oso gia tous paranoikous dynastes pou perigrafeis yianni....me sygxoreis alla parapempei se tainia epistimonikis fantasias.nomizo oti tha eprepe na anisyxeis gia poli pio apla kai yparkta pragmata.opos to oti kapoios paranoikos dynastis exei sta xeria tou pirinika opla.kai apeilei oli tin anthropotita.....nomizeis oti auto apexei poli apo tin pragmatikotita?gia skepsou to ligo...
en katakleidi
yianni.dikaiologo to deos pou niothei o kathenas mas mprosta se pragmata pou einai entelos protognora,pou den ta fantazotan kan kai pou den exoun pragmatiki ypostasi sto paron.alla xereis poli kala oti o politismos kai i texnologia exelixthike para polles fores kat auton ton tropo.min nomizeis oti oi epistimones kai oi armodioi gia tin exelixi auton ton efeureseon einai asyneiditoi,den exoun ithikes anastoles,i' den anisyxoun apla.eimai sigouros oti telika i klonopoiisi me tin morfi kai tin xrisi pou tha exei tha einai oso ofelimi kai ithiki xreiazetai....
theoro tin anakoinosi poli proimi kai den nomizo oti telika ta pragmata gyro apo auto to thema tha einai etsi stin praktiki tous morfi.dexomai tin euaistisia pou deixneis sxetika me to thema (etsi opos anaferetai edo)alla min arneisai tin ofelimotita mias allis proseggisis tis klonopoiisis.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: stefke στις 19-06-2003 02:31 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: stefke στις 19-06-2003 03:16 ]
Αν και για το θέμα αυτό είναι παρακινδυνευμένο να παίρνουμε θέση χωρίς επιφυλάξεις, αν δεν έχουμε ειδικότερες ιατρικές γνώσεις, ωστόσο στο μέτρο που το θέμα αυτό που αγγίζει θέματα κοινωνικής ηθικής αλλά και ηθικής της επιστήμης και στο μέτρο που ασφαλώς αποδέκτες των επιτευγμάτων της επιστήμης και δη της ιατρικής είμαστε όλοι μας, μόνο ως προς το μέτρο αυτό πιστεύω ότι νομιμοποιούμαστε να εκφράζουμε τις απόψεις μας.
Οι πληροφορίες βέβαια που έδωσε ο Stefke ήταν πολύ κατατοπιστικές και λύνουν νομίζω αρκετές απορίες...ωστόσο το θέμα και οι ανησυχίες γύρω από αυτό, έχω την εντύπωση πως παραμένουν, κυρίως γιατί σχετίζονται με το γενικότερο ζήτημα της θέσης των νέων ανακαλύψεων της επιστήμης στην κοινωνία, τον τρόπο αποδοχής τους εκ μέρους της κοινωνίας και γενικότερα το θέμα της "ηθικής" της επιστήμης, ενόψει του ότι καθε επιστημονικη ή τεχνολογική ανακάλυψη έχει δύο οψεις, και την θετική και την αρνητική.
Οι αμφιβολίες εν προκειμένω και τα ερωτηματικά τίθενται ενόψει του ότι η νέα αυτή επιστημονική ανακάλυψη ανατρέπει τα δεδομένα της «φυσιολογικής» αναπαραγωγής, όπως έχουμε την έχουμε μάθει. Και πέραν από την σωστή παρατήρηση του Yianni και της Stepppenwolf για τη θανάτωση εμβρύων, άλλοι ηθικοί προβληματισμοί μπορούν να τεθούν όσον αφορά στο ότι έστω εν δυνάμει είναι πιθανή η δημιουργία πανομοιότυπων ανθρώπων, ακόμα και αν αυτοί έχουν τις αποκλίσεις που μπορεί να έχουν οι δίδυμοι, όπως είπε ο Stefke (με την έννοια ότι και πάλι στην περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθεί η κλωνοποίηση αποκλειστικά και μόνο "για την αναπαραγωγή ιστού ή οργάνου, μέσω της χρησιμοποίησης κάποιων κυττάρων", αλλά αξιοποιηθεί για τη γέννηση ανθρώπων τίθεται το θέμα του εκ των προτέρων προσδιορισμού αυτού από κάποιους άλλους, που δημιουργεί ακόμα και νομικά προβλήματα συνταγματικότητας (βλ. αρθρο 5 Σ. για την προσωπική ελεύθερια, για το οποίο έχει ήδη γίνει δεκτό από τη θεωρία ομόφωνα ότι περιλαμβάνει π.χ. και την περίπτωση της επιλογής φύλου, η οποία ως εκ τούτου θεωρείται αντισυνταγματική, καθώς αντιβαίνει στην φυσική επιλογή του φύλου).
Για όσους προσκολλώνται σε θρησκευτικούς δογματισμούς αυτό ίσως το βήμα φαντάζει ΚΑΘ' ΟΛΟΚΛΗΡΙΑΝ ως χτίσιμο ενός ακόμα ορόφου στον πύργο της Βαβέλ, μια παρέμβαση στον «απυρόβλητο» ίσως χώρο του Θεού. Για όσους πάλι προσκολλώνται με φανατισμό και φορώντας παρωπίδες που δεν τους επιτρέπουν να βλέπουν παρά μόνο στο στενό χώρο του εργαστηρίου, τα ερωτηματικά εξαφανίζονται και οι προβληματισμοί ισοπεδώνονται στο γνωστό δόγμα «η επιστήμη για την επιστήμη».Οι ακραίες θέσεις όμως ποτέ δε μας δίνουν την ευκαιρία να βλέπουμε τα πράγματα καθ’ ολοκληρίαν, μας δίνουν μόνο μια μικρή οπτική, που μπορεί μακράν να απέχει από την πραγματικότητα.
Επειδή νομίζω ότι και το θέμα αυτό ανήκει σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θεμάτων που σχετίζονται με τη φύση της επιστήμης και το ρόλο του επιστήμονα, δε θα εμμείνω ειδικά στο θέμα της κλωνοποίησης, αλλά θα το θίξω παρεπιμπτόντως, κάνοντας κάποια σχόλια για το ευρύτερο θεματικό πλαίσιο, στο οποίο εντάσσεται…
Εξάλλου ως προς την κλωνοποίηση ήταν αρκετά διαφωτιστικός, όπως είπα και πριν, ο Stefke...
Σε τέτοια θέματα, γενικότερα λοιπόν, η απάντηση : «είναι σωστό» ή «είναι λάθος» ακούγεται πιστεύω ξένη. Έχει αποδειχθεί και με την ευκαιρία της ανακάλυψης άλλων τεχνολογικών ή επιστημονικών επιτευγμάτων, πως κάθε νέο τεχνολογικό ή επιστημονικό τέτοιο επίτευγμα είναι άδικο αυτό καθεαυτό να κρίνεται ως σωστό ή λάθος. Ο χειρισμός του είναι αυτός που υπόκειται σε αυτήν την κρίση, η οποία συνήθως μετέρχεται του κριτηρίου της χρησιμότητας, όχι της ωφελιμιστικής χρησιμότητας ενός ατόμου ή μιας ορισμένης «ελίτ» αλλά της κοινωνικής της ευρύτερης χρησιμότητας, για τον άνθρωπο γενικά (και αυτό ίσως θα μπορούσε να είναι ένα ικανοποιητικό κριτήριο «ηθικότητας» της επιστήμης). Ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Αλέξανδρος Χέρτσεν: «..φοβούμαι έναν Τζένκις Χαν, που θα είχε στα χέρια του τον τηλέγραφο» και ο Walf βλέποντας τον άνθρωπο να είναι υποχείριο της ατμομηχανής, την οποία εφηύρε, έλεγε: «Καταριέμαι όλες τις εφευρέσεις που δημιούργησα».
Με βάση τη σκέψη αυτή, πιστεύω ότι πιο εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα, που πολύ ασφαλώς θα απέχουν από μια απόλυτη απάντηση, η οποία ούτως ή άλλως έχω την εντύπωση πως δε θα μπορούσε από τη φύση της και μόνο να δώσει μια σαφή εικόνα για το θέμα. Το «σχετικό» ταιριάζει πιο πολύ στην «ανθρωπότητα», καθώς ανταποκρίνεται και προσαρμόζεται στη διαφορετικότητα των περιπτώσεων και τον υποκειμενισμό που ενυπάρχει σε αυτήν…
Με πιο απλά λόγια και για να αναφερθούμε και σε περιστατικά συγκεκριμένα, ας θυμηθούμε στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο τα πειράματα των γερμανών επιστημόνων στους μελλοθάνατους κρατουμένους ή ας θυμηθούμε την καταστροφή της Χιροσίμα, μέσω της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας. Η ίδια αυτή η πυρηνική ενέργεια χρησιμοποιούμενη από τα ηλεκτροπυρινικά εργοστάσια γίνεται μέσο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Χρησιμοποιούμενη όμως από αλαζονικές και «ικανές για όλα» κυβερνήσεις, προκειμένου να εγκαθιδρύσουν την κυριαρχία τους και να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους , οδηγούν σε εφιαλτικές καταστροφές.
Τι όμως μπορεί να κάνει ένας επιστήμονας ; Η ύπαρξη των μέσων και της τεχνογνωσίας υλοποίησης ορισμένων εγχειρημάτων είναι δέλεαρ γι’ αυτόν. Να σταματήσει όπως έκανε ο Ντα Βίντσι με το μοντέλο του υποβρυχίου που κατασκεύασε, το οποίο κατέστρεψε, γιατί το θεωρούσε «πολύ σατανικό, για να πέσει στα χέρια των ανθρώπων» ; Δεν ξέρω αν αυτό θα ήταν η καλύτερη λύση. Κι από την άλλη πλευρά ο τύπος του επιστήμονα που αδιαφορεί για την σκοπιμότητα των ανακαλύψεών του (το γνωστό μοντέλο του απομονωμένου πύργου: ivory tower) και κυρίως που με μεγάλη ευκολία παραδίδει σε χέρια τεχνοκρατών, κυβερνώντων, επιχειρήσεων και βιομηχανιών και γενικότερα σε χέρια ανθρώπων που ο στόχος των δραστηριοτήτων τους απέχει συνήθως κατά πολύ από τον άνθρωπο, οδηγεί σε εγκλήματα και αυτό δυστυχώς είναι μια ιστορική αλήθεια και καθόλου δεν αποτελεί συμπέρασμα κοινότυπης κινδυνολογίας. Ο καθηγητής Ιατρικής του Παν/μίου Πατρών Διονύσης Μπονίκος σε άρθρο του στο περιοδικό «Πεμπτουσία» (τεύχος 6, 2001) αναφέρει κάτι πολύ χαρακτηριστικό ως προς αυτό που λέμε τώρα: «…με βάση πάντως τα ιστορικά δεδομένα προηγηθεισών τεχνολογικών επαναστάσεων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα διαπράξουμε κάποια λάθη και θα ανακαλύψουμε τις συνέπειές τους, όταν πλέον τα ατοπήματα αυτά συνιστούν ενεργήματα μη αναστρέψιμα..». Ας σκεφτούμε λίγο κάποιους χειρισμούς των σύγχρονων επιτευγμάτων: τις πολεμικές βιομηχανίες που έχουν αποδειχθεί κατά καιρούς και πολύ ικανές όχι μόνο στο να «εξυπηρετούν» στις διακρατικές διαφορές αλλά και να …δημιουργούν αντιπάλους εκεί που δεν υπάρχουν, προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιες, ας θυμηθούμε τις τερατογενέσεις του Τσερνόμπιλ, ας σκεφτούμε τη μόλυνση της ατμόσφαιρας από την άλογη χρήση των πυρηνικών όπλων και της λειτουργίας των βιομηχανιών. Αυτός είναι ο «πολιτισμός» μας ; Αν είναι έτσι τότε δικαίως ο Ντοστογιέφσκι έλεγε: «καταραμένος να είναι ο πολιτισμός αν χρειάζεται για τη συντήρησή του να καταβροχθίζει ανθρώπους…».
Βέβαια όπως είπαμε και πριν, η χρήση είναι αυτή που θα μας δώσει το αποτέλεσμα. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις είναι το εργαλείο στα χέρια μας. Όμως από κάπου το παίρνουμε εμείς αυτό το εργαλείο. Το παίρνουμε από τα χέρια του επιστήμονα. Κι εδώ ακριβώς αρχίζει και η ευθύνη του, κατά τη γνώμη μου. Γιατί πόσο θα μπορούσε να θεωρηθεί π.χ. «ηθικός» ο εξοπλισμός από επιστημονες αυταρχικών καθεστώτων με προηγμένης για παράδειγμα τεχνολογίας όπλα ; πόσο ηθική μπορεί να θεωρηθεί η παράδοση ατόμικης βόμβας στα χέρια της ετοιμοπόλεμης κυβέρνησης ; Και ειδικότερα ως προς το θέμα της κλωνοποίησης, πράγματι πόσο «ηθικός» είναι ο τερματισμός της ζωής ενός εμβρύου, επειδή κάποιος έκρινε ότι ήρθε στον κόσμο για προκαθορισμένη χρησιμότητα. Ποιός μπορεί να ορίσει εκ των προτέρων τη χρησιμότητα ενός ανθρώπου ; Και ως προς αυτό που λες Στέφανε, σίγουρα θανάτωση εμβρύου γίνεται και με την άμβλωση, αυτό όμως δεν είναι επιχείρημα που δικαιολογεί τη θανάτωση εμβρύου μέσω κλωνοποίησης όσο και αν προβάλλεται η ορισμένη χρησιμότητα στο χώρο των μεταμοσχεύσεων, που μπορεί να έχει, γιατί πραγματικά δε νομίζω ότι μπορεί το μακιαβελικό δόγμα "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, μπορεί να ισχύσει σε ανθρώπινες ζωές".
Το θέμα γενικότερα, αλλά και ειδικά ως προς την κλωνοποίηση, σχετίζεται με το γνωστό ζήτημα της «ηθικής» της επιστήμης. Σήμερα οι περισσότεροι έχουμε μεν την αίσθηση ότι η κλωνοποίηση είναι «ένα εργαλείο ακατάλληλο για ανηλίκους», όμως ξεκάθαρα δεν μπορούμε να απαντήσουμε το γιατί. Είναι μια ανακάλυψη που όπως οι περισσότερες ανακαλύψεις της ιατρικής που σχετίζονται με θέματα βιοηθικής μας «προκαλούν». Είναι τόσο αποτελεσματικές και παρέχουν τόσες ευκολίες (όπως εν προκειμένω είναι ασφαλώς πολύ δελεαστικη η αναπαραγωγή π.χ. ιστών και οργάνων που λέει και ο Stefke και μάλιστα χωρίς να περνά από τη δημιουργία εμβρύου) και όμως ταυτόχρονα μας φοβίζουν, καθώς παρατηρούμε τους εν δυνάμει ή μη άλογους επίδοξους χρήστες να τις «γυροφέρνουν» ή συχνά καθώς παρατηρούμε τη φύσει βλαπτική τους χρησιμότητα (π.χ εν προκειμένω, την εξυπηρέτηση των μεταμοσχεύσεων μέσω της θανάτωσης εμβρύων, στο βαθμό που αυτό δεν αποτελεί υπερβολή των ΜΜΕ που πρόβαλαν το ανακοινωθέν, όπως λέει ο Στέφανος ). Όπως σημειώνει και ο καθηγητής Ιατρικής και Φιλοσοφίας του Rice University & Baylor College, Houston, Texas, H. Tristram Engelhardt, αναφερόμενος ειδικότερα στην βιοϊατρική τεχνολογία : «…οι νέες τεχνολογίες δεν προκαλούν σύγχυση για ό,τι θετικό προσφέρουν στον άνθρωπο. Η σύγχυση προκαλείται σε μεγάλο βαθμό από την απώλεια ενός ξεκάθαρου δεοντολογικού πλαισίου, το οποίο θα καθόριζε πότε η χρήση τέτοιων τεχνολογιών θα ήταν κατάλληλη και πότε λανθασμένη» (από το «Πεμπτουσία», τεύχος 6, 2001).
Περισσότερο οικεία πάντως προσωπικά, μου είναι η θέση ότι ο επιστήμονας πρέπει να έχει τα μάτια του στραμμένα έξω από τον “ivory tower” και συγκεκριμένα να τα έχει στραμμένα προς εκείνους στους οποίους το επίτευγμά του είτε θα παραδοθεί προς χρήση είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο θα απευθύνεται ή θα έχει επίδραση. Κι αν είναι πράγματι δύσκολο και δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τα όρια της δράσης του, απαντώντας στο ερώτημα «τι πρέπει να κάνει ο επιστήμονας», τουλάχιστον ας απαντήσουμε στο ερώτημα «τι δεν πρέπει να κάνει», που κατά τη γνώμη μου η απάντηση σε αυτό μπορεί να δοθεί ευκολότερα, τόσο θεωρητικά όσο όμως και σε πρακτικό επίπεδο. Ένα κριτήριο λοιπόν θα μπορούσε να είναι το ότι ο επιστήμονας αν μη τι άλλο δε θα πρέπει να εξυπηρετεί την αλαζονεία της δύναμης, δε θα πρέπει να ανοίγει δρόμους για πόλεμο ή για όποια άλλη κατάσταση ανελευθερίας. Αν μη τι άλλο ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Άρα αν υπάρχει ευθύνη του επιστήμονα αυτή χρονικά προσδιορίζεται τη στιγμή της παράδοσης των επιτευγμάτων του…Τότε ίσως τα ερωτήματα που πρέπει να θέτει είναι : ΤΙ παραδίδω, ΣΕ ΠΟΙΟΝ και ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΣΚΟΠΟ, τόσο αυτόν που βραχυπρόθεσμα προβάλλεται μπροστά του όσο και αυτόν που μακροπρόθεσμα μπορεί να ανιχνεύσει…και να διειδεί. Και πάλι βέβαια δεν είναι εύκολο και με αυτόν τον τρόπο να αποφευχθούν οι καταχρήσεις, οι άλογες χρήσεις αλλά και πιθανόν τα εγκληματικά αποτελέσματα. Κάθε νέα ανακάλυψη δεν μπορεί για καιρό να μείνει στα χέρια του δημιουργού της, από τη στιγμή που θα κάνει το άνοιγμά της στον κόσμο. Πλέον θα υποστεί τη φθορά της «παράδοσης», που σημαίνει ότι σε κάποια χέρια θα αναδειχθούν οι ωφέλιμες πτυχές της και σε κάποια άλλα οι βλαπτικές. Ίσως εδώ το χρέος του επιστήμονα είναι κατά το δυνατόν, εφόσον μπορεί, να μετριάσει τη δυνατότητα του επιτεύγματός του να χρησιμοποιηθεί με βλαπτικό τρόπο, είτε με επενέργεια επ’ αυτού του ίδιου είτε με επίβλεψη της χρησιμοποίησής του. Κι αυτό βέβαια είναι και θέμα που σχετίζεται με το κατά πόσο αυτός ο ίδιος ο επιστήμονας έχει κατορθώσει να αποσπαστεί από τη στείρα λογική του επιστημονισμού, της τεχνοκρατίας και της μονομέρειας της εξειδίκευσης και ασφαλώς του ωφελιμισμού, της σκοπιμότητας και της κερδοθηρίας.
Αγαπητή Gate και Στέφανε, σας ευχαριστώ κατ’ αρχάς για τις αξιόλογες προσεγγίσεις σας σχετικά με την κλωνοποίηση και τη θεραπευτική της χρήση. Θα ήθελα να προσθέσω κάποιες σκέψεις μου, έτσι ώστε να γίνει σαφέστερη η τοποθέτησή μου, ειδικά έπειτα από τα σχόλια του Στέφανου.
Τοποθετήθηκα πάνω στο συγκεκριμένο άρθρο, που αναφερόταν στην χρησιμοποίηση εμβρύων και την καταστροφή τους μετά από μια εβδομάδα. Αν η γενετική μηχανική κατορθώσει στο μέλλον την απευθείας δημιουργία κυττάρων, ή μοσχευμάτων, ή ιστών ή ακόμη και ολόκληρων οργάνων, εξέλιξη που πιθανολογεί ο Στέφανος, τότε αλλάζουν πολλά. Σαφώς και δεν αρνούμαι την ωφελιμότητα μιας τέτοιας προσέγγισης. Όμως κάτι τέτοιο σήμερα φαντάζει απόμακρο και νομίζω θα ήταν άκαιρος ο σχολιασμός μου.
Όταν αναφέρθηκα σε πανομοιότυπα πρότυπα, ήταν ένας πληθωρικός χαρακτηρισμός για να δώσει το στίγμα της ομοιότητας. Δεν έχει νομίζω σημασία αν οι κλώνοι ομοιάζουν κατά 100% ή 90% ή 75%, η ομοιομορφία θα είναι έτσι κι αλλιώς ισοπεδωτική.
Σε ότι αφορά την ψυχή, η ορθόδοξη θεολογία δέχεται ότι η ψυχή υπάρχει από την πρώτη στιγμή της σύλληψης. Σίγουρα λοιπόν είναι μέγα ηθικό θέμα και οι αμβλώσεις, αλλά με εντελώς διαφορετική διάσταση. Αν θέλετε κάνουμε κάποια στιγμή ένα ξεχωριστό forum γι’ αυτό.
Όμως αν αναφερόμαστε στη θεραπευτική κλωνοποίηση, ποιος θα δεχόταν να διαγράψει μια άλλη ψυχή για να σώσει τη δική του; Πιθανώς πολλοί, όπως η μάνα για το άρρωστο παιδί της, ο σύζυγος για τη σύζυγο κλπ. Ή ακόμη αυτό που λέει ο Στέφανος, μια τραγική μάνα να «αναδημιουργήσει» το νεκρό παιδί της. Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Συγχωρέστε με, όμως εμένα ένα τέτοιο περιβάλλον μου φαίνεται εφιαλτικό, δεδομένου ότι όπως έχει αποδείξει η ιστορία, ο άνθρωπος δεν θα σταματούσε εκεί.
Δυστυχώς η εφαρμογή της υψηλής ιατρικής σήμερα, έχει μονοπωληθεί από ιδιωτικά συμφέροντα κι αντιμετωπίζεται σαν μια οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, με στόχο μόνο το χρήμα. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στους γιατρούς, αλλά στα μεγάλα ιατρικά κέντρα, όπου προφανώς θα διενεργούνται στο μέλλον τέτοιες επεμβάσεις. Ο καθένας ισχυρός θα μπορεί λοιπόν να «δημιουργεί» ή να «αναδημιουργεί» όποιον και ό,τι θέλει. Και για να τραβήξω το νήμα στα άκρα, ένας παρανοϊκός δυνάστης με κλωνοποιημένους οπαδούς, μπορεί σήμερα να φαντάζει αποκύημα επιστημονικής φαντασίας, όμως με τους σημερινούς ρυθμούς ανάπτυξης πόσο απέχει η φαντασία από την πραγματικότητα;
Να υπενθυμίσω ότι στις αρχές του αιώνα η ατομική βόμβα αποτελούσε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως η ιστορία δεν άργησε να πάρει την εκδίκησή της. Τελικά ωφελήθηκε ή βλάφτηκε η ανθρωπότητα από την πυρηνική ενέργεια; Η πλάστιγγα γέρνει σαφώς προς το δεύτερο, αφού σήμερα αγωνιζόμαστε για τον περιορισμό των πυρηνικών και την υιοθέτηση άλλων μορφών ενέργειας. Μήπως κάτι τέτοιο ή πολύ χειρότερο συμβεί και με την κλωνοποίηση.
Τελειώνοντας, θεώρησα χρήσιμο να επισυνάψω εισήγηση του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου κ.κ. Χριστοδούλου, σχετική με το παραπάνω θέμα. Νομίζω ότι είναι αρκετά ενδιαφέρουσα κι όποιος επιθυμεί μπορεί να την αναγνώσει ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.ecclesia.gr/greek/Archbishop/koinonia/Cloning.html
rixte mia matia se autes tis selides......
an kai einai apo to 2000 einai arketa diafotistikes....
i arxiki selida:
Τάσος Κουράκης , Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικού Τμήματος Α.Π.Θ ,Εργαστήριο Γεν.Βιολογίας-Γενετικής
kyrios omos deite autes tis selides:
1
2
3
4
5
epilogos
episis:arketa simeia apo auto to arthro einai poli eustoxa.....
gia diavaste:
Edo
Αγαπητέ Λύκε της Στέπας, Steppenwolf, ήθελα να σου απαντήσω άμεσα αλλά μπλόκαρε το μυαλό μου σε άλλες σκέψεις και ξεχάστηκα. Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου. Σχετικά με την απορία σου αν το έμβρυο της μιας εβδομάδας μπορεί να αντιληφθεί πόνο, έχω να σου πω τα εξής. Κάποιος διάσημος Αμερικανός γυναικολόγος, μου διαφεύγει το όνομά του, πριν από αρκετά χρόνια ασχολούταν αποκλειστικά με εκτρώσεις. Φτάνοντας σε ένα οριακό σημείο, έχοντας διενεργήσει ο ίδιος χιλιάδες εκτρώσεις στην κλινική του, αποφάσισε να επιχειρήσει τη βιντεοσκόπηση μιας έκτρωσης, για να συμβάλει μ’ αυτόν τον τρόπο στην επιστημονική έρευνα. Αφού ασχολήθηκε αρκετά και κατάφερε να αναπτύξει την κατάλληλη τεχνολογία, που θα ήταν απαραίτητη για μια τέτοια βιντεοσκόπηση, έκανε το εγχείρημα. Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό! Κατάφερε να βιντεοσκοπήσει όχι μόνο τη διαδικασία αναρρόφησης του εμβρύου, αλλά και να ηχογραφήσει τις μικροσκοπικές κραυγές του εμβρύου, τη στιγμή του μαρτυρίου του. Όπως αντιλαμβάνεσαι, ο γιατρός δεν ανάμενε κάτι τέτοιο κι έμεινε εμβρόντητος. Κυκλοφόρησε λοιπόν σε όλο τον κόσμο αυτή τη βιντεοκασέτα, δίνοντάς της τον τίτλο “The Silent Scream”, δηλαδή η σιωπηλή κραυγή. Περιττό να σου πω ότι υπήρξε πλήρης μεταστροφή σ’ αυτόν τον άνθρωπο κι από λαμπρός θιασώτης των αμβλώσεων, έγινε ο μεγαλύτερος πολέμιός τους.
Yianniyianni, ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου στην απορία μου..
Όντως συγκλονιστικό αυτό που αναφέρεις...
πραγματικα μεγαλο το ζητημα.νομιζω οτι η σωστη και υπευθυνη χρηση εξυπακουεται για την ορθη εκβαση του εγχειρηματος.οποιο κι αν ειναι αυτο.παρολο που μπορει τωρα να λεω ο,τι θελω,αν βρεθω σε θεση που να εχω αναγκη μια τετοια μεθοδο για να σωθω η ιδια ή καποιος δικος μου θα το βλεπω αλλιως.δεν ξερω αν εχετε δει ενα σποτακι για τις μεταμοσχευσεις.το θεμα ειναι βεβαια διαφορετικο αλλα αν το εχετε δει 8α καταλαβαινετε σε τι αναφερομαι.αλλωστε μην ειμαστε τοσο επιφυλακτικοι.για τους ανθρωπους στις αρχες του αιωνα η τεχνητη γονιμοποιηση ας πουμε θα φανταζε εφιαλτικο σεναριο!
γιαννη οσον αφορα την ψυχη,αναφερεις τι λεει η ορθοδοξη θεολογια.ε και?δεν μου φαινεται πειστικο επιχειρημα....εκτος αν θες να αναφερεις τι λενε ολες οι θρησκειες του κοσμου.αν και παλι οχι οτι αποτελει αποδειξη.η θρησκειες βασιζονται στην πιστη και οι διδασκαλιες τους στερουνται επιστημονικων στοιχειων.ο καθενας μπορει να λεει ο,τι θελει.δεν μπορει ομως να το αποδειξει.
οσο για το βιντεο που λες πολυ θα ηθελα να το δω.αλλα αν δε δω δυσκολευομαι να πιστεψω.ακομα ομως και να εβλεπα θα ειχα καποιες επιφυλαξεις.μπορει και να αληθευει.
Αγαπητή Zoi, ανάφερα τι πρεσβεύει η ορθόδοξη θεολογία, διότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου, είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Πέραν όμως αυτού, όταν αναφερόμαστε σε θέματα που άπτονται της μεταφυσικής, όπως η ύπαρξη, η ουσία και η πορεία της ψυχής, εισέρχεται ο παράγοντας πίστη. Η πίστη είναι πέραν λογικών αποδείξεων και αποτελεί αναγκαία υπέρβαση για να προσεγγίσουμε το Θεό ή το Δημιουργό αν θες. Ο άνθρωπος σαν κτίσμα είναι πεπερασμένος και λειτουργεί βάσει συγκεκριμένης λογικής, ενώ ο Θεός είναι άπειρος και υπέρλογος. Εκεί λοιπόν που σταματάει η λογική αναζήτηση, αρχίζει η πίστη, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις κι εσύ. Άρα, ο μόνος τρόπος να προσεγγίσει κανείς σχετικά θέματα είναι η πίστη και γι’ αυτό το λόγο, δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν τα «πειστικά επιχειρήματα» που μου ζητάς. Εδώ απλά αναφέρει κανείς τι πιστεύει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πίστη μας στερείται παντελώς επιστημονικών στοιχείων, σε αυτό διαφωνώ μαζί σου. Η ορθόδοξη θεολογία αποδέχεται και στηρίζει την επιστημονική έρευνα, απλά υπάρχει διάκριση απέναντι στον άκρατο επιστημονισμό κι ορθολογισμό, διότι η επιστήμη σαν ανθρώπινη εφεύρεση έχει κι αυτή τα όριά της. Για του λόγου το αληθές, σου αναφέρω ότι η εκκλησία της Ελλάδος και επιστημονικά συνέδρια οργανώνει και επιτροπή Βιοηθικής έχει συστήσει, για να εμβαθύνει στους σύγχρονους προβληματισμούς που απασχολούν όλους μας. Μπορείς να αναζητήσεις σχετικές πληροφορίες στον παρακάτω σύνδεσμο.
http://www.ecclesia.gr/
Φιλικά,
Γιάννης.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη πιστεύω ότι η η κλωνοποίηση εμβρύων για την πρόληψη ασθενειών είναι ένα βήμα μπροστά για την ιατρική.Αμφιβάλλω στο κατά πόσο ένα έμβρυο λίγων εβδομάδων το οποίο δεν έχει αρχίσει καν να παόρνει μορφή μπο΄ρεί να θέσει υπαρξιακά ερωτήματα για τον εαυτό του, του στυλ "πιος είμαι" και "τι κάνω εδώ".Μιλάμε για έναν πολυκύταρο οργανισμό -όσο κι αν αυτό σοκάρει ή προκαλεί απέχθεια- και ούτε θα γίνει κάποιου είδους "έκτρωση".
αν βαλουμε στο παιχνιδι και τον παραγοντα θρησκεια τα πραγματα δυσκολευουν πολυ και γινονται περιπλοκα.καθε θρησκεια λεει τη δικη της αποψη.υποθετω οτι θρησκειες που πιστευουν στη μετεμψυχωση θα ειναι αντιθετοι με μια τετοια προσπαθεια.ομως μη ξεχναμε οτι αυτοι που χρηματοδοτουν και επιδιωκουν πολυ εντονα την ανθρωπινη κλωνοποιηση ειναι μια θρησκευτικη ομαδα(ραελιανοι).(αν και αμφιβαλλω κατα ποσο αληθευουν οι δυνατοτες που ισχυριζονται οτι εχουν)παντως νομιζω οτι οι θρησκειες δεν εχουν δουλεια εδω.π.χ. οι μαρτυρες του ιεχωβα που δεν δεχονται τη μεταγγιση αιματος.τετοια πιστευω δημιουργουν προβληματα στο επιστημονικο εργο και σστην προοδο της επιστημης νομιζω.κατι λοιπον που αφορα ολο το ανθρωπινο γενος (διαφορες θρησκειες,αθεους)δε δικαιουνται να υπεισερχονται οι θρησκειες.καλυτερα να συνυπολογιζονται επιστημονικοι,ηθικοι,νομικοι παραγοντες.
φιλικα παντα
ΓΚΙΝΤΕΡ ΜΠΛΟΜΠΕΛ Ο βραβευμένος με Νόμπελ Ιατρικής μιλά στην «Ε»: «Δεν τη θεωρώ ηθική, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους»
«Δεν εγκρίνω την αναπαραγωγική κλωνοποίηση»
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ
Ο Γκίντερ Μπλόμπελ είναι ένας ποιητής της επιστήμης και της ζωής, βραβευμένος με Νόμπελ Ιατρικής το 1999 για την εργασία του κυρίως στις πρωτεΐνες και ειδικότερα με βάση την πρότασή του ότι οι τελευταίες συντίθενται φέροντας στην αρχή τους μία αλληλουχία αμινοξέων, η οποία αποκαλείται σηματοδοτικό πεπτίδιο και διαδραματίζει στρατηγικής σημασίας λειτουργία για το κύτταρο και τη ζωή.
Ο νομπελίστας επιστήμονας του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ των ΗΠΑ συμμετέχει στις διεθνείς σεμιναριακές διαλέξεις του Ωνάσειου Ιδρύματος και του Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) του Πανεπιστημίου Κρήτης, οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στο Ηράκλειο, ένας θεσμός διεθνούς κύρους για την επιστήμη και τη χώρα μας. Οπως λέει στην «Ε», αντιδρά στην αναπαραγωγική κλωνοποίηση, αισιοδοξεί όμως ότι σχετικά σύντομα οι κυτταρικές επιστήμες θα έχουν μελετήσει τους κυτταρικούς και βιοχημικούς νόμους, που διαφοροποιούν ένα εμβρυϊκό κύτταρο σε κύτταρο ενός ώριμου ιστού, π.χ. συκωτιού, με συνέπεια ο δότης και ο χρήστης να είναι πλέον το ίδιο άτομο και να μην υπάρχει θέμα απόρριψης μοσχεύματος, ιστολογικής συμβατότητας κ.λπ. αλλά και υπέρβασης των ηθικοκοινωνικών προβλημάτων.
**Κύριε Μπλόμπελ, οι μεγάλες ανακαλύψεις στη Βιολογία, τα τελευταία τριάντα χρόνια, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων υγείας του ανθρώπου. Τι μπορούμε να περιμένουμε σήμερα στον τομέα της θεραπείας με την ιλιγγιώδη ταχύτητα που αναπτύσσεται η επιστήμη της Βιολογίας;
**Παρά τις μεγάλες ερευνητικές προόδους που έχουν πραγματοποιηθεί, απέχουμε ακόμη πολύ από την απαιτούμενη πληρότητα γνώσης, που θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε σοβαρά πολλά θέματα υγείας. Εξαρτώμεθα από τις νέες εξελίξεις των βασικών βιολογικών επιστημών για να μας ανοίξουν το δρόμο της ολοκληρωμένης αντιμετώπισης των σοβαρών ασθενειών, όπως είναι ο καρκίνος, οι νευροεκφυλιστικές αρρώστιες κ.λπ.
Για παράδειγμα ο καρκίνος του μαστού δεν είναι μία αρρώστια αλλά αντιπροσωπεύει πολλές και διαφορετικές ή αποκλίσεις από τη φυσιολογική κατάσταση. Υπάρχουν εκατοντάδες, αν όχι και παραπάνω, διαφορετικά είδη καρκίνου του μαστού που ξεκινάνε από διαφορετικές μεταλλάξεις ή διαφοροποιήσεις των κυττάρων στα οποία εμφανίστηκαν αυτές οι αλλαγές.
* Τα εσωτερικά σήματα των κυττάρων είναι μηχανικά σήματα ή αντίθετα αποτελούν μία πολυπλοκότητα λειτουργική και επικοινωνιακή που έχει σχέση με βαθύτερες εγκεφαλικές λειτουργίες ή τα κύτταρα έχουν το δικό τους μίνι «εγκέφαλο»
**Η όλη γονιδιακή πληροφορία του οργανισμού γίνεται αντιληπτή μέσω της παραγωγής πρωτεϊνών (ενζύμων) που δρουν ως καταλύτες όλων των βιοχημικών διαδικασιών των κυττάρων. Οι πρωτεΐνες μεταφέρονται από περιοχή σε περιοχή του κυττάρου ή από κύτταρο σε κύτταρο μέσω θεμελιωδών μηχανισμών εισαγωγής και εξαγωγής τους. Αυτοί οι μηχανισμοί έχουν διατηρηθεί αμετάβλητοι από τα βακτήρια έως τους πολυσύνθετους οργανισμούς.
Οι ίδιοι μηχανισμοί δρώντας στο κύτταρο οδηγούν σε τοπική και διαφορική αύξηση των συγκεντρώσεων ορισμένων μορίων που τελικά οδηγούν στη διαμερισματοποίηση του κυττάρου.
Τα διαμερίσματα αυτά τα ονομάζουμε πυρήνα ή μιτοχόνδρια ή Gogli ή ενδοπλασματικό δίκτυο κ.λπ. Η κύρια συμβολή της εργασίας για την οποία μου έδωσαν το Νόμπελ το 1999, απορρέει από την πρόταση (1971) ότι οι πρωτεΐνες συντίθενται φέροντας στην αρχή τους μία αλληλουχία αμινοξέων, η οποία λέγεται signal peptide ή σηματοδοτικό πεπτίδιο.
Το κύτταρο χρησιμοποιεί αυτό το πεπτίδιο ως ταχυδρομική διεύθυνση στο να καταλήξει η συγκεκριμένη πρωτεΐνη στο «σωστό» διαμέρισμα. Οταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, το σηματοδοτικό πεπτίδιο αποκόπτεται (τις περισσότερες φορές) από ειδικούς μηχανισμούς και έτσι η πρωτεΐνη παραμένει στο χώρο αυτό. Το κύτταρο χρησιμοποιεί το σηματοδοτικό πεπτίδιο ως ταχυδρομικό κώδικα.
* Πρακτικότερα όσον αφορά φαινόμενα όπως η κλωνοποίηση, ποια είναι η άποψή σας;
* Αυτή είναι μία σοβαρή και δύσκολη ερώτηση γιατί η απάντησή της συμπεριλαμβάνει τη βούληση και τις διαθέσεις του ανθρώπου, πράγμα δύσκολο να προσδιοριστεί αντικειμενικά. Πάντως, μία άμεση απάντηση είναι ότι δεν εγκρίνω την αναπαραγωγική κλωνοποίηση, επειδή και φιλοσοφικά δεν τη θεωρώ ηθική αλλά και πρακτικά εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους.
Ως προς τη θεραπευτική κλωνοποίηση, η απάντησή μου έχει δύο σκέλη. Σήμερα για τη θεραπευτική κλωνοποίηση χρησιμοποιούμε τα αρχέγονα κύτταρα (stem cells), που τα παίρνουμε συνήθως από αποβαλλόμενα έμβρυα.
Δεν νομίζω όμως ότι αυτή η τακτική παραμένει η μόνη επιλογή για εξασφάλιση αυτών των κυττάρων. Απ' ό,τι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα περί διαφοροποιήσεως των κυττάρων, με κάνει να είμαι αισιόδοξος ότι, σε όχι πολύ μακρινό μέλλον, οι κυτταρικές επιστήμες θα έχουν τη δυνατότητα να επαναφέρουν ένα οποιοδήποτε διαφοροποιημένο κύτταρο ενός ατόμου στην κατάσταση του αρχέγονου κυττάρου. Σε μία τέτοια περίπτωση λοιπόν ο δότης και ο χρήστης θα είναι το ίδιο άτομο.
Ετσι υπερβαίνουμε και ιατρικά προβλήματα (ιστολογική συμβατότητα, απόρριψη μοσχεύματος κ.λπ.), αλλά και τα ηθικά προβλήματα. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, χρειάζεται μεγαλύτερη εκχώρηση πόρων οικονομικών και ανθρώπινο δυναμικό για να μελετήσει και να καλύψει τους κυτταρικούς και βιολογικούς νόμους που βήμα προς βήμα διαφοροποιούν ένα εμβρυϊκό κύτταρο σε κύτταρο ενός ώριμου ιστού, π.χ. δέρματος, συκωτιού, μυός, κ.λπ. Εύχομαι αυτό να επιτευχθεί στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα για το καλό της ανθρωπότητας.
--------------------------------------------------------------------------------
Ο δάσκαλος
«Ο Γκίντερ Μπλόμπελ είναι πρώτα απ' όλα μια σαγηνευτική, ποιητική φυσιογνωμία. Η ίδια ποιητικότητα που χαρακτηρίζει το επιστημονικό του έργο διακρίνει, επίσης, την καθημερινή του συμπεριφορά και τις σχέσεις του με τους συνεργάτες και μαθητές του», μας ανέφερε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μέλος της Ακαδημίας Βιολογίας της Ευρώπης, Σπύρος Γεωργάτος, πρώην μαθητής και για πολλά χρόνια επιστημονικός συνεργάτης του Γκίντερ Μπλόμπελ.
Μιλώντας για την προσωπικότητα του δασκάλου του σημείωσε: «Είχα την ευτυχία να συνευρεθώ και να δουλέψω μαζί με αυτόν τον ταπεινόφρονα, αλλά όχι επιτηδευμένα μετριοπαθή, άνθρωπο για πέντε χρόνια».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/07/2003
Προς overdose:
Η ζωή δημιουργείται από τη στιγμή που το ωάριο θα γονιμοποιηθεί απ' το σπερματοζωάριο.Το έμβρυο δεν είναι άψυχο, καταλαβαίνει πολύ καλά σύμφωνα με τις δυνατότητές του φυσικά.Κι αν ακόμη είναι των πρώτων εβδομάδων σκέψου ότι στερείς τη ζωή σε έναν νέο άνθρωπο για να βοηθήσεις ίσως κάποιον άλλον θα μου πεις...Δεν με ικανοποιεί καθόλου το γεγονός ότι για να επιβιώσει κάποιος θα χαθεί μια νέα ζωή...στην απαρχή της...
Βασικά από όλους μας λείπουν οι γνώσεις Εβρυολογίας...
Γι αυτό λίγη ιατρική και ειδικά κάποιες φωτογραφίες καλό θα μας έκανε!
Εφόσον τέθηκε ως θέμα και η θέση της θρησκείας πάνω στο ζήτημα αυτό, αξίζει να έχουμε υπόψη μας κάτι: Στην ορθόδοξη ειδικότερα εκκλησία έχει δημιουργηθεί μια επιτροπή, η λεγόμενη Επιτροπή Βιοηθικής, η οποία σκοπό έχει να "παίρνει θέση", από απόψεως "ηθικής" στις νέες ανακαλύψεις της βιοτεχνολογίας και της βιοϊατρικής. Με λίγα λόγια, σκοπός της είναι να σχολιάζει την σκοπιμότητα των νέων ανακαλύψεων και προτείνει κατευθύνσεις και αρχές ως προς την αντιμετώπισή τους, με κριτήριο πάντα τη διαχρονική σταθερά της "ανθρώπινης ζωής", που περιλαμβάνει, ασφαλώς, και εκτός των άλλων και την αξία - δικαίωμα της "ανθρώπινης ελευθερίας".
Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι πρόεδρος της Επιτροπής αυτής είναι ένας ιερωμένος (ιερομόχαχος στη Μονή Σίμωνος Πέτρας στο Άγιο Όρος), οι σπουδές, η κατάρτιση, η παιδεία και η ποιότητα του οποίου εντυπωσιάζουν. Χωρίς οι σπουδές και τα πτυχία να αποτελούν πάντοτε το ασφαλές κριτίριο για την παιδεία, την καλλιέγεια και την ποιότητα ενός ανθρώπου, ωστόσο ενδεικτικά και συμπληρωματικά και μόνο αναφέρω ότι ο συγκεκριμένος ιερομόναχος, επ' ονόματι Νικόλαος Χατζηνικολάου, προτού αφιερωθεί στο μοναχισμό, πρόλαβε να ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στην αστροφυσική, μεταπτυχιακές σπουδές στη μηχανολογία από το ΜΙΤ, διδακτορικο στη βιοϊατρική τεχνολογία στο Χάρβαρντ, διδακτορικό στη βιοηθική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε επίση ως σύμβουλος στη NASA σε θέματα διαστημικής ιατρικής τεχνολογίας. Πρόκειται ασφαλώς, όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος, για έναν άνθρωπο που, αν μη τι άλλο, νομιμοποιείται κατά πολύ να παίρνει θέση γύρω από τα ζητήματα που σχετίζονται με την βιοϊατρική και τις βιοτεχνολογίες.
Εκείνο όμως που καθιστά ιδιαίτερα ελκυστικό το λόγο του είναι το γεγονός ότι στο πρόσωπό του είναι ίσως από τις σπάνιες φορές που φαίνεται πως τα δύο φαινομενικά και εκ πρώτης όψεως, "αντίθετα μεγέθη", η πίστη, ο θρησκευτικός λόγος και η λογική, ο ορθός λόγος, βρίσκουν σημείο σύγκλισης.
Νομίζω λοιπόν πως έχει αρκετό ενδιαφέρον να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε στον Ματθαίο Τσιμιτάκη, για το περιοδικό "popular science", στο τεύχος του Ιουλίου 2003:
"....Ερώτηση: Στο βιβλίο σας "Συνάντηση του Θεού μέσα από υπέρλογα ρίσκα" λέτε ότι η ενασχόληση με τη βιοηθική είναι μια εξευγενισμένη ματαιοπονία. Παράξενη δήλωση από τον πρόεδρο της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας μας. Πώς πρέπει να απαντήσουμε, κατά τη γνώμη σας, στα καυτά ερωτήματα που θέτουν οι βιοτεχνολογίες και η βιοϊατρική; Ποια είναι η λύση, αν όχι η βιοηθική ;
Απάντηση: Δεν το λεώ ακριβώς έτσι. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει η βιοηθική των ορίων και των φραγμών και η βιοηθική των κατευθύνσεων και των αρχών. Η πρώτη μου φαίνεται ότι διατρέχει τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο. Τρέχει πολύ γρήγορα η επιστημονική γνώση και η τεχνολογική εφαρμογή. Είναι πολύ ελκυστική η έρευνα, μαγευτικό το παιχνίδι με το άγνωστο, ο διάλογος με το απαγορευμένο, το επικίνδυνο, το πρωτόγνωσρο, αυτό που αλλάζει όχι τις συνήθειες των ανθρώπων αλλά αυτήν τη φύση και δομή της ζωής. Αλλά και "πουλάει" πολύ η ανάγκη για την υγεία. Είναι βαθιά και έντονη. Αυτός ο συνδυασμός κάνει την επιστήμη και τις εφαρμογές να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Δε σταματιέται με τα χέρια, και εντελώς καθυστερημένα, ένας πύραυλος που τρέχει υπερηχητικά.
Εμείς, ως Επιτροπή της Εκκλησίας, κινούμαστε στην τροχιά της βιοηθικής των αρχών. Προσπαθούμε, δηλαδή, αντί να προσδιορίσουμε όρια που ΄"προστατεύουν" τον άνθρωπο, να ανακαλύψουμε αρχές που τον ελευθερώνουν. Φαίνεται πιο έυκολο αυτό, αλλά δεν είναι. Σίγουρα όμως είναι πιο ρεαλιστικό, πιο ουσιαστικό και φυσικά πιο ταιριαστό στο πνεύμα και στις αρμοδιότητες της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια αν με ρωτούσατε τι είναι πιο υγιές, ν΄αποφεύγεις ένα λάθος από φόβο και ανασφάλεια ή να το κάνεις μέσα από μια διαδικασία βιώσεως της ελευθερίας σου, νομίζω ότι χωρίς κανένα δισταγμό θα επέλεγα το δεύτερο. Βέβαια όλα αυτά περνούν μέσα από το φίλτρο της συνέσεως.
Ερώτηση: Ο καθηγητής κ. Ν. Ματσανιώτης, σε άρθρο του, το 1998, εκφέρει μία άποψη την οποία μάλιστα πολλοί επιστήμονες υιοθετούν, ότι η επανάσταση που θα φέρουν οι νέες τεχνολογίες (π.χ. κλωνοποίηση) στη θεραπευτική, θα επιβληθεί με τέτοιο τρόπο που κανένας νομικός, φιλοσοφικός, θρησκευτικός ή και ηθικός φραγμός δε θα μπορεί να την αναχαιτίσει. Μπορείτε να το σχολιάσετε ;
Απάντηση: Όπως προανέφερα, συμφωνώ ότι αυτή η ορμή της προόδου δεν ελέγχεται εύκολα. Βέβαια, το απόλυτο ύφος μιας διατυπώσεως, σαν αυτή που αναφέρατε, δε με εκφράζει. Καταδεικνύει μια επιστημονική έπαρση και έναν επιστημονικό μονισμό που δε με πείθει. Εμφανίζει το επιστημονικό επίτευγμα ως αντίπαλο με όλες τις υπόλοιπες εκφράσεις της κοινωνικής ζωής., που βέβαια γέννησε αυτή η ιστορία και η ζωή του ανθρώπου. Ούτε οι κοινωνίες είναι τόσο απροστάτευτες, ούτε και τα επιτεύγματα τόσο γενικευμένα, μεγάλα και απόλυτα.Οι κοινωνίες έχουν πολλές ευαισθησίες, κρυμμένες αντιστάσεις και δεν μπορούν παρά να διαλέγονται με τις εκάστοτε προκλήσεις. Σίγουρα μπορούμε να μάθουμε ακόμη και από τα λάθη μας, αν ξέρουμε να μαθητεύουμε σε αυτά.Και η νομική χρειάζεται, και η φιλοσοφιά και η ηθική και , φυσικά, η θρησκεία, για να υπάρξουν κοινωνίες με συνοχή και άνθρωποι με συγκρότηση................
...........................
Ερώτηση:...Σε πρόσφατο κείμενό σας λέτε ότι το "έμβρυο σε κάθε στάδιο εξέλιξης είναι εικόνα του Θεού και δυνάμει ομοίωσή του", άρα ιερό. Με αυτήν τη λογική, βεβαίως, τα πειράματα στα έμβρυα, κάθε μορφή προκαλούμενης αποβολής, ακόμη και ο προγεννητικός έλεγχος, θα πρέπει να απορριφθούν.
Σεβασμός της ιερότητας της ζωής ή ελευθερία επιλογής ;
Απάντηση: Ασφαλώς και τα δύο. Πώς θα μπορούσε η ελεύθερη επιλογή μας να ασεβεί στη ζωή ;Δε συμφωνείτε; Βέβαια, στην πράξη το πρόβλημα ενίοτε γίνεται βασανιστικό. Εμείς το χούμε σχεδόν καθημερινά. Έχω την εντύπωση, όμως ότι η εποχή μας είναι ευγονική και ευθανασιακή στην αντίληψή της.Αρνείται την ασθένεια, την αναπηρία, τον πόνο, τη δυσκολία. Δεν ταπεινώνεται μπροστά τους. Εφόσον υπάρχει η δυνατόττηα της νομιμοποιημένης άμβλωσης, η άρνησή της, σε περίπτωση διαγνώσεως παθολογικού εμβρύου, ακούγεται σαν τρέλα. Από την άλλη όμως πλευρά, εάν η βίαιη διακοπή της ζωής είναι καταδικαστέα ως φόνος, δεν υπάρχει επιχειρηματολογία που να πείθει για την ηθική μιας τέτοιας πράξης. Αντιλαμβάνεστε τη δυσκολία της Εκκλησίας σε μια τέτοια περίπτωση. Πώς να αγκαλιάσεις κάποιον που του προτείνεις, αντί για την επιλογή μιας νομιμοποιημένης άμβλωσης, τον ισόβιο σταυρό μιας μαρτυρικής ζωής; Αλλά και πώς να του προσφέρεις την εικόνα μιας Εκκλησίας που αποφεύγει να λέει αλήθειες που πονάνε και εγκρίνει λύσεις που βολεύουν ασεβώντας; Γι΄ αυτό σας είπα προηγουμένως ότι ο ρόλος της Εκκλησίας δεν είναι να εγκρίνει ή να απορρίπτει ούτε να επιτρέπει ή να απαγορεύει. Ο ρόλος της είναι να συμπαρίσταται, να καθοδηγεί και να συγχωρεί.
Το ερώτημα αν και κατά πόσο το προεμφυτευτικό έμβρυο είναι άνθρωπος, είναι λεπτό και αρκετά δύσκολο να απαντηθεί ξεκάθαρα και πειστικά.Ενώ υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν στην ανθρώπινή του ταυτότητα, ο πειρασμός της αμφισβήτησής της είναι μεγάλος, αφού η σημερινή αντίληψη παράγει τέτοια έμβρυα έξω από το σώμα, τα δε πειράματα που μπορούμε να κάνουμε με αυτά είναι και πολλά και σημαντικά. Η Εκκλησία, όπως και πλήθος άλλων κοινωνικών φορέων και βιοηθικών σωμάτων, διατυπώνει επιφυλάξεις όχι από λόγους αντιπαλότητας, αλλά από διάθεση σεβασμού στον άνθρωπο.Δε νομίζω πως θα έπρεπε με σχολαστικά σοφίσματα και αλχημείες, να αντιπαρέλθουμε τα προβλήματα. Εάν προκύψουν πειστικές αποδείξεις περί του αντιθέτου, είναι δυνατόν η Εκκλησία να αρνείται τη συναίνεσή της ;Πάντως πολύ δυσκολεύομαι να πιστέψω πως τα εμβρυϊκά πειράματα αποτελούν μονόδρομο για τη θεραπευτική σοβαρών νοσημάτων. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι δρο΄μοι, πιο ξεκάθαροι, που καλό είναι να ανακαλύψουμε. Γενεικά θα έλεγα ότι ένα από τα προβλήματα που συναντούμε ως επιτροπή βιοηθικής είναι μια προκατάληψη απέναντι στην Εκκλησία. Θα σας δώσω ένα πράδειγμα: Προ ημερών βγήκαν δημοσιεύματα που εμφανίζουν την Εκκλησία να έρχεται σε αντίθεση με την έρευνα επί των βλαστοκυττάρων. Αυτό όμως δεν είναι ακριβές. Ούτε βέβαια και το αντίθετο. Επί του παρόντος, η Επιτροπή Βιοηθικής, παρά τις πιέσεις που δέχεται από ποικίλες κατευθύνσει και ενώ τα τελευταία χρόνια επί καθημερινής σχεδόν βάσεως ενημερώνεται επί όλων των πτυχών και εξελίξεων του θέματος, δεν έχει προβεί σε καμία σχετική γνωμοδότηση.
Η παρουσίαση μιας λογικής - της εκκλησιαστικής - που συχνά επιχειρούμε, όσο σφαής και αν είναι, δεν ταυτίζεται με την υποστήριξη μιας αδιαπραγμάτευτης αλήθειας. Όταν μιλούμε γι' αυτά τα τόσο καινούρια, λεπτά και δύσκολα θέματα, εμείς δε βάζουμε τελεία και παύλα. Προτιμούμε την άνω τελεία.
Εάν υποθέσουμε ότι η επιστήμη μάς δίνει δεδομένα τέτοια που αλλά ζουν την ως τώρα εικόνα μας για τα βλαστοκύτταρα, τα έμβρυα ή όλτι άλλο, είναι δυνατόν η Εκκλησία να αρντείται την αλήθεια ; Εάν όμως αισθανόμαστε ότι η Επιστήμη δεν αλλάζει τη γνώση μας, αλλά τη χρησιμοποιούμε για να αλλοιώσουμε το ήθος μας, τότε φυσικά η Εκκλησία οφείλει όχι μόνο να μη συμπορεύεται , αλλά και να διαφοροποιείται....
..............................
Ερώτηση: Έχετε διανύσει μια διαδρομή (από τη φυσική έως τη βιοϊατρική και τη θεολογία) που ελάχιστοι διανύουν, δεδομένου ότι οι θετικές επιστήμες και η θεολογία θεωρούνται διαμετρικά αντίθετοι κόσμοι. Πώς πήρατε την απόφαση ; Πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε μέσα σας τον ορθό και αντικειμενικό λόγο της επιστήμης με το μεταφυσικό λόγο του Ευαγγελίου;
Απάντηση: Κατ' αρχάς, δεν νομίζω ότι είναι διαμετρικά αντίθετοι οι δύο κόσμοι. Εγώ αισθάνομαι πως η επιστημονική διάλεκτος θα μπορούσε να αποτελέσει μοναδικό εργαλείο προσέγγισης, διατύπωσης και έκφρασης λεπτών θεολογικών εννοιών, όπως στο παρελθόν επιστρατεύτηκε προς τούτο η διάλεκτος της ελληνικής φιλοσοφίας. Και αυτή αν θέλετε, είναι η πρόκληση της εποχής μας. Απλά, ο χώρος της θεολογίας είναι πολύ ευρύτερος αυτού της επιστήμης και έτσι συχνά η επιστημονική λογική είναι ανεπαρκής να περιγράψει καταστάσεις και έννοιες που υπερβαίνουν τη σιγουριά του ορθού λόγου, που βέβαια και αυτός συχνά δεν είναι τόσο ορθός.
Ερώτηση: Έπαιξε ρόλο η επιστημονική γνώση στη γέννηση της ιεράς "κλήσεως" εντός σας ή ήταν μια ανεξάρτητη διαδικασία ;
Απάντηση: Ασφαλώς και έπαιξε. Για την επιστήμη, όροι όπως άπειρο, αιώνιο, τέλειο είναι δίχως φυσική σημασία. Αυτή μιλάει, ιδίως τελευταία, για πεπερασμένο σύμπαν, για συγκεκριμένα χρονικά σημεία και ηλικίες, για "ανωμαλίες" ή , στην καλύτερη περίπτωση, για το σεδόν άπειρο, για το σχεδόν αιώνιο, για το σχεδόν τέλειο. Η απόσαστη όμως του σχεδόν άπειρου, του σχεδόν αιώνιου και του σχεδόν τέλειου από το άπειρο, το αιώνιο, το τέλειο είναι πολύ μεγαλύτερη από την απόστασή τοςυ αντίσοιχα από το μικρό, το πρόσφατο, το ατελές. Οι φραγμοί των "σχεδόν", των μισών καιτων "δήθεν" εμένα με πνίγουν. Γι' αυτό και τόλμησα το άλμα του απόλυτου. Η ο Θεός υπάρχει και του αξίζουν τα πάντα ή δεν υπάρχει και να τελειώνει το παραμύθι. Έκανα το πήδημα. Δεν ξέρω αν έκανα καλά. Πάντως ο Θεός υπάρχει. Την υποψία του την οφείλω στη μη πληρότητα της επιστήμης. Τη βεβαιότητά του στην αποκάλυψή του. Χαίρομαι αφάνταστα που γεννήθηκα ορθόδοξος, που γεύθηκα τα καλύτερα φιλέτα της επιστήμης και που τελικά δε χόρτασα με αυτά.......
................................
Ερώτηση: .....Επιστήμη είναι η εξήγηση του κόσμου, η απομυθοποίηση των μυστηρίων. Δε νιώθει άβολα η Εκκλησία από την αποδόμηση του κόσμου του Ευαγγελίου ;
Απάντηση: Αυτό που αποδομεί η επιστήμη είναι μια θρησκεία που εγκλωβίζεται στις απόψεις της, που προστατεύει συγκεκριμένα ιδεολογήματα, που εκφράζει κοινωνικές και ηθικές αντιλήψεις, που προσδιορίζει τον Θεό μέσα από διαμαρτυρίες, απαγορεύσεις, ενστάσεις ή ταυτίζει τη μία αλήθεια με τις ανελεύθερες αντιλήψεις κάποιων δήθων "σοφών". Η χάρη του Θεού, η επιβεβαιωμένη εμπειρικά αλήθεια, είναι μη αποδομίσημη.Δεν κινδυνεύει από κάτι. Ο Θεός είναι υπαρκτός, αληθινός και μεθεκτός. Όταν κοινωνείς, συνομιλείς μαζί του, η επιστήμη δεν αγγίζει αυτήν την εμπειρία. Τα επιστημονικά επιτεύγματα - που ενίοτε αναιρούνται - μας φωντίζουν για άγνωστα έως τώρα, στοιχεία και μας βοηθούν να προσαρμόσουμε τη γνώση μας. Όπως οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποίσησαν τις περί του κόσμου απόψεις της επιστήμης της εποχής τους, κατά ανάλογο τρόπο και η σημερινή Εκκλησία με χαρά θα μπορούσε να δεχθεί την καινούρια γνώση για να περιγράψει το θαύμα του κόσμου, το μυστήριο του ανθρώπου, την ευλογία της ζωής. Νομίζω ότι ζούμε σε πολύ ωραία εποχή! Πιστεύω ότι πρέπει να επιδιώκουμε τη γνώση και να τολμούμε την αμφισβήτηση. Πίσω από κάθε μεγάλη αλήθεια κρύβεται μια τολμηρή και ειλικρινής αμφισβήτηση.Οι φαινόμενες αμφισβητήσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν αγκωνάρια που δομούν τις μη περιγραφείσες έως τώρα πτυχές της αλήθειας.
"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 10-09-2003 16:51 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 10-09-2003 16:56 ]
Gate σ' ευχαριστούμε για την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παρέθεσες. Το βιογραφικό του Σιμονοπετρίτη π. Νικόλαου Χ''Νικολάου είναι όντως εντυπωσιακό και ο οποίος άλλωστε είναι κι ένας από τους υποψηφίους αρχιμανδρίτες για τη χειρεύουσα μητρόπολη Θεσ/νίκης. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι και η ασκητική βιωτή του. Περισσότερες πληροφορίες για σχετικά θέματα μπορεί να δει κανείς στις επίσημες σελίδες Βιοηθικής της εκκλησίας της Ελλάδος στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.ecclesia.gr/greek/bioethiki/themabioethics.htm
και πάλι θα είμαστε μοναδικοί γιατί οι κλώνοι είναι σαν τους δύδιμους :) απλά οι δύδιμοι είναι από την γένα ενώ ο κλώνος έχει να κάνει οποιαδήποτε στιγμή μετά την γέννα :)
Την μοναδικότητά μας την καθορίζουν οι συνθήκες που ζούμε, που βρισκόμαστε κάθε στιγμή.
και να πεις πως ότι κάνουμε το κάνουμε ταυτόχρονα οι συντεταγμένες μας δεν ΄θα είναι οι ίδιες γιατί δεν μπορεί να πατάει όπου θα πατάω κι εγώ :) οπότε και πάλι θα είμαστε μοναδικοί!
Πραγματικά η κλωνοποίηση για τη δημιουργία οργάνων για μεταμοσχεύσεις είναι ένα ιατρικό άλμα τη στιχμή που χιλιάδες πεθαίνουν περιμένοντας να βρούν μόσχευμα.
Τα εωτήματα είναι τα εξής : 1)Αν όντως αυτές οι μεταμοσχεύσεις θα βοηθήσουν πολλούς ανθρώπους ή τους λίγους με το χρήμα.
2) Ποιός εγγυάται ότι δεν θα πάει η κλωνοποίηση ένα βήμα πιο πέρα στη δημιουργία ανθρώπων?
...επισης δεν αποκλειεται να καταληξει ολη η διαδικασια στην δημηουργια ανθρωπινων κλωνων προκειμενου να χρησιμοποιηθουν τα οργανα τουσ για μεταμοσχευσεις.
Σκοπιμη δημιουργια ανθρωπων με υψηλο η χαμηλο δεικτη νοημοσυνης αναλογα με τα συμφεροντα που εξυπηρετει καθε φορα..η και την αναβιωση του ρατσισμου που θα μπορουσε να επιβαλει ενασ 'ισχυρος' κλωνος.
..βεβαια ολα αυτα θα απασχολουσαν εφοσον υποτιθεται οτι θα εχουν λυθει τα σημαντικοτερα προβληματα οπωσ πιθανοτητες τερατογεννησης,η ευπαθη κλωνοι σε διαφορες αρρωστιες και πολλα αλλα..
