ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Περί ανέμων και υδάτων

    Και η ζήλια....?

    vaia
    01.11.2005, 17:27
    #1
    Δεν περίμενα ποτέ ότι τελικά αυτό το "πράσινο τέρας" υπάρχει...
    Και δε περίμενα ποτέ ότι μπορεί να κάνει τόσο μεγάλο κακό,όπως να χωρίζει ανθρώπους...να έχει τόση μεγάλη δύναμη.Κι όμως...
    Red-Rose
    02.11.2005, 11:52
    #2
    δυστυχώς υπάρχει.. υπάρχει στην ζωή του ανθρώπου και την κυριεύει με αποτέλεσμα να καταστρέφει την ευτυχία του ιδίου και των γύρω του! η αιτία της ζήλιας είναι η αχαριστία... αν ο καθένας ήταν ευχαριστημένος με τα όσα του προσφέρονται στη ζωή και τα απολάμβανε χωρίς να φθονεί τον συνάνθρωπό του επειδή έχει περισσότερα και να προσπαθεί με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να αποκτήσει κι αυτός περισσότερα,τότε δε θα υπήρχε η ζήλια!

    είναι άσχημο και πολύ ψυχοφθόρο να διαπιστώνεις πως άνθρωποι που αγαπάς και τους υπολογίζεις σε ζηλεύουν και θέλουν το κακό σου... και στην τελική τι να σου ζηλέψουν... να αναρωτιέσαι κι εσύ ο ίδιος... προσωπικά μου τυχαίνει αρκετά συχνά να "πέφτω" σε τέτοια άτομα που παρουσιάζονται σαν φίλοι και πισόπλατα σε μαχαιρώνουν... δυστυχώς ακόμη μυαλό δεν έβαλα αλλά κακίες δεν κρατάμε...

    όσο για το θέμα των σχέσεων και τη ζήλια, πολλές φορές το πάθος τυφλώνει και ο καθένας βλέπει τις καταστάσεις ανάλογα με τις ανασφάλειές του, ανάλογα με το τους φόβους του... άλλοι πάλι προκαλούν ώστε να κάνουν τον/την σύντροφό τους να ζηλέψει, κι αυτό μονο και μονο για... "επιβεβαίωση..." το έλεος το ίδιο σαν να λέμε... τι σόι επιβεβαίωση είναι αυτή??? αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε μια σχέση -κατά τη γνώμη μου- αυτή η σχέση δεν είναι υγειής.
    Melinda
    05.12.2005, 17:32
    #3
    Zhlia=agapi
    Ypervoliki zhlia= psyxwsi
    Exartate
    05.12.2005, 19:15
    #4
    ΄Οταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
    κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά

    Έλειψες μιαν ώρα κι έχει πέσει τώρα
    έκλειψη ηλίου και μια σκοτεινιά

    ΄Οταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
    κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά

    Ζήλια μου, ζήλια μου
    με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή
    μίλα μου, μίλα μου
    μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
    ζήλια μου, ζήλια μου
    σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή
    μίλα μου, μίλα μου
    μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει

    ψέματα σου λέω
    και κρυφά σου κλαίω
    από αγάπη ζήλια και εγωισμό
    κι όταν είμαι φταίχτρα
    κι άλλο τόσο ψεύτρα
    πάλι από την ζήλια θα υποκριθώ
    ψέματα σου λέω
    και κρυφά σου κλαίω
    από αγάπη ζήλια και εγωισμό

    Ζήλια μου, ζήλια μου
    με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή
    μίλα μου, μίλα μου
    μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
    ζήλια μου, ζήλια μου
    σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή
    μίλα μου, μίλα μου
    μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
    doritsa78
    07.12.2005, 15:16
    #5
    Quote:

    Το μέλος Melinda στις 05-12-2005 στις 17:32 έγραψε:

    Zhlia=agapi
    Ypervoliki zhlia= psyxwsi
    Σωστα.Οταν τον αλλον τον εμπιστεύεσαι δεν υπαρχει λογος να τον ζηλεύεις και υπερβολικα δεν ειναι καλο.
    PITSIKOYLIS_NEKTARIOS
    07.12.2005, 21:35
    #6
    ΖΗΛΕΙΑ = ΦΘΟΝΟΣ = ΜΙΟΝΕΚΤΙΜΑ = ΧΑΜΕΝΟΣ
    picachu8
    08.12.2005, 02:03
    #7
    οσο κουφό και να φαινεται η ζήλια κάνει καλό...

    δε μιλάμε για ακραίες καταστασεις αλλα λίγη ζήλεια όση και όταν κυριως πρέπει κρίνεται απαραίτητη προκειμένου να κατλάβει ο άνθρωπος απέναντι σου πως δε τον εχεις δεδομενο......

    Μπορεί να γίνει και κακή η ζήλια....υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο...η συνήθεια......
    fairies_wear_boots
    08.12.2005, 02:15
    #8
    Μπα....καλύτερα να είμαστε άνετοι και κούλ....Να σου φοράει κέρατο ας πούμε ο άλλος και συ να το παίζεις ευρωπαίος ψυχρόαιμος και να θες να το συζητήσεις ήρεμα και πολιτισμένα.....Τι ήρεμα και πολιτισμένα ρε που θα είμαι στα πρόθυρα αυτηνής να της ξηλώσω το γαλλικό μανικιούρ και αυτουνού να μην σας πω και με λογοκρίνουνε κι όλας....(σίγουρα πάντως θα του ξηλώσω....)

    Η ζήλεια είναι υγιές πράγμα.....Το να κάνεις stalking, να ψαχουλεύεις τα πράγματα του, να τσεκάρεις το κινητό, να μυρίζεις τα πουκάμισα εκτός από παράνοια είναι ΚΑΙ κατινιά....(αλλά πόσοι δεν έχουν μπει στον πειρασμό να το κάνουν? και πόσοι από αυτούς που μπήκαν στον πειρασμό ΔΕΝ το έκαναν εν τέλει? ¨)
    aktarika
    21.12.2005, 02:41
    #9
    Δυστυχώς πολύ κακό πράγμα:)
    kinia
    27.12.2005, 15:04
    #10
    Κακά τα ψέμματα, αγάπη χωρίς ζήλια δεν υπάρχει. Άλλοι το εξωτερικέυουν και άλλοι όχι(δεν μιλάω για ψύχωση). Όταν βέβαια ο/η συντροφός σου, σου δίνει δικαιώματα με το να ξενοκοιτάει(και όχι μόνο) εκεί είναι στην κρίση του καθενός το τι θα κάνει, μετά είναι θέμα εγωισμού, αντίδρασης και αυτοκυριαρχίας.
    Kerato
    28.12.2005, 14:42
    #11
    Συμφωνώ με την ΚΙΝΙΑ...
    Η ζήλια είναι βασικά προιόν ανασφάλειας, έλλειψης πολλών πραγμάτων...Φυσικά έρωτας χωρίς ζήλια δε νομίζω ότι υφίσταται. Αγάπη , ναι. Μάλιστα, αν μπει η ζήλια στο χώρο της αγάπης την καταστρέφει...
    Πού και πού πάντως είναι τρυφερό και πολύ γλυκό να ζηλεύεις το έτερο ήμισυ...
    Να πω επίσης ότι η ζήλια είναι η παραδοχή του ότι η ενέργεια που έχεις εξασφαλίσει για την ύπαρξή σου δε σου είναι αρκετή και προσπαθείς να ρουφήξεις την ενέργεια του άλλου...Κρίμα δεν είναι..?
    Υπάρχουν άπειροι τρόποι να ενδυναμώσεις το είναι σου και να στέκεσαι στα πόδια σου χωρίς να ζηλεύεις τίποτα και κανέναν (τουλάχιστον όχι με την αρνητική έννοια της ζήλειας)
    ...Ναι γιατί υπάρχει και η θετική έννοια της ζήλειας και κάποιες φορές ζηλεύουμε τους φίλους μας, ας πούμε, με τέτοιο τρόπο που μας κάνει να πηγαίνουμε μπροστά και να γινόμαστε καλύτεροι...Ε?


    melanie1325
    28.12.2005, 15:59
    #12
    Quote:

    Το μέλος kinia στις 27-12-2005 στις 15:04 έγραψε:

    Κακά τα ψέμματα, αγάπη χωρίς ζήλια δεν υπάρχει. Άλλοι το εξωτερικέυουν και άλλοι όχι(δεν μιλάω για ψύχωση). Όταν βέβαια ο/η συντροφός σου, σου δίνει δικαιώματα με το να ξενοκοιτάει(και όχι μόνο) εκεί είναι στην κρίση του καθενός το τι θα κάνει, μετά είναι θέμα εγωισμού, αντίδρασης και αυτοκυριαρχίας.




    Ωπ, καλά να λες
    uNick
    30.01.2006, 16:00
    #13

    Ζήλια... η ανοιχτή πληγή μιας σχέσης



    "Με ζηλεύει... άρα μ'αγαπάει πολύ!!! "

    "Δεν την αντέχω αυτή την ζήλια σου!!! "

    "Μα, δεν ζηεύει ρε γαμώτο??? "



    Πολλά μπορεί να πει κανείς... Η αλήθεια είναι ότι η ζήλια μέσα στο ζευγάρι είναι μια αποκλειστικότητα του ανθρώπινου είδους. Κανένα ζώο δεν λειτουργεί έτσι. Και βέβαια, δεν υπάρει πάντα απαραίτητα και στους δύο. Μπορεί να ζηλεύει μόνο ο ένας, ή σε μερικες περιπτώσεις και κανένας. Πόσο όμως επιρρεάζει, θετικά ή αρνητικά, την σχέση η ζήλια?

    Προσωπικά είμαι αρκετά ζηλιάρης (και μερικές φορές το πληρώνω ακριβά!)...
    Εσείς?
    (όποιος θέλει, ας περιγράψει τις περιπέτειές του... ίσως κάποιοι να βάλουν μυαλό)


    TaTy
    02.03.2006, 21:44
    #14
    Μόνο όποιος βιώνει -όχι όποιος τη νοιώθει, γιατί όποιος τη νοιώθει είναι άρρωστος και δεν καταλαβαίνει...- τη ζήλεια μπορεί να κατανοήσει το πόσο ασχημη κατάσταση είναι.... Το πόσο ψυχοφθόρο συναίσθημα.... το πόσο κουτό και άνευ ουσίας.
    Καταστρέφει αγάπες, ισοπεδώνει ψυχές, καταστρέφει φιλίες και δημιουργεί καταστάσεις καταπιεστικές που πρέπει κανείς να είναι ήρωας για να τις αντέξει... ή να είναι τόσο πράος και συνειδητοποιημένος σαν άνθρωπος που να μπορεί να ξεπερνάει τη βλακεία του ανθρώπου που ζηλεύει με ένα χαμόγελο.... Έλα όμως που όταν σου επιτίθεται καθημερινά η ζήλεια κάποτε φτάνεις σε σημείο να θες να κάνεις φόνο....
    ΟΧΙ! η ζήλεια δεν είναι αγάπη!!!! Η ζήλεια είναι ανίατη αρρώστια!
    GinaDanis
    02.03.2006, 22:50
    #15
    Συμφωνώ & επαυξάνω!!!
    uNick
    02.03.2006, 23:30
    #16
    Quote:

    Το μέλος TaTy στις 02-03-2006 στις 21:44 έγραψε:

    Μόνο όποιος βιώνει -όχι όποιος τη νοιώθει, γιατί όποιος τη νοιώθει είναι άρρωστος και δεν καταλαβαίνει...- τη ζήλεια μπορεί να κατανοήσει το πόσο ασχημη κατάσταση είναι.... Το πόσο ψυχοφθόρο συναίσθημα.... το πόσο κουτό και άνευ ουσίας.
    Καταστρέφει αγάπες, ισοπεδώνει ψυχές, καταστρέφει φιλίες και δημιουργεί καταστάσεις καταπιεστικές που πρέπει κανείς να είναι ήρωας για να τις αντέξει... ή να είναι τόσο πράος και συνειδητοποιημένος σαν άνθρωπος που να μπορεί να ξεπερνάει τη βλακεία του ανθρώπου που ζηλεύει με ένα χαμόγελο.... Έλα όμως που όταν σου επιτίθεται καθημερινά η ζήλεια κάποτε φτάνεις σε σημείο να θες να κάνεις φόνο....
    ΟΧΙ! η ζήλεια δεν είναι αγάπη!!!! Η ζήλεια είναι ανίατη αρρώστια!


    Προσωπικά μίλησα για την ζήλεια ως φυσιολογικό συναίσθημα που κάθε άνθρωπος, αργά ή γρήγορα, νιώθει μέσα σε μια σχέση. Και μην μου πεις TaTy ότι εσύ ποτέ δεν ζήλεψες, έστω και για λίγο, έστω και ελάχιστα, τον άνθρωπό σου. Αυτό που περιγράφεις εσύ όμως δεν είναι ζήλεια, είναι ψυχασθένεια... και φυσικά είναι αυτό που κανείς μας δεν θα ήθελε από τον άνθρωπό του. Σε ό,τι αφορά λοιπόν αυτή την αρρωστημένη κατάσταση, συμφωνώ μαζί σου.
    TaTy
    02.03.2006, 23:50
    #17
    Φυσικά και ζήλεψα.... και μετά με ζήλεψαν ακόμα πιο αρρωστημένα απ΄όσο εγώ είχα ζηλέψει... Γι' αυτό και μιλάω όπως μίλησα..... Έπαθα και έμαθα!!!
    Βασική αρχή: Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν.
    Μην συγχέουμε το ενδιαφέρον με τη ζήλεια.....
    uNick
    04.03.2006, 10:38
    #18
    Quote:

    Το μέλος TaTy στις 02-03-2006 στις 23:50 έγραψε:

    Βασική αρχή: Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν.



    Μαζί σου
    alexia-vicky
    04.03.2006, 15:32
    #19
    Η ζηλια μπορει να ειναι και αρνητικη και θετικη, εξαρταται απο το τροπο που εκφραζεται και το "μετρο"...
    Μερικες φορες την αποζητουμε, ως σημαδι ενδιαφεροντος και αλλες φορες δεν την αντεχουμε!
    Προσωπικα (ισως επειδη χηλευω και εγω) δεν την θεωρω αρνητικο στοιχειο αρκει να μη φτανει σε υπερβολικο βαθμο!

    π.χ. μια φορα εκανα ολοκληρο θεμα γιατι το ατομο που ειμασταν μαζι δε με ειχε συνοδεψει καπου (γιατι ολη μερα δουλευε) ενω τη προηγουμενη μερα ειχε παει στη γιορτη μιας παλιας φιλης του...τοτε, μου ειχε φανει οτι της εδωσε περισσοτερη σημασια....ΟΚ!ΤΩΡΑ ΜΕ ΒΡΙΣΚΩ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ!
    meligouzou
    21.03.2006, 15:35
    #20
    uNick,θα συμφωνήσω μαζί σου...Και εγώ είμαι αρκετά ζηλιάρα... Και δεν θεωρώ πως η ζήλεια έχει απαραίτητα φθοροποιό δράση σε μια σχέση...Αποτελεί απλά στοιχείο συνυφασμένο με την ανθρώπινη υπόσταση και ανάλογα με το βαθμό και την εκφρασή της καταλήγει είτε σε ένα αρρωστημένο χαρακτηριστικό είτε σε ένα αναζωογονιτικό μέσο... Εξάλλου,κάθε ανθρώπινο συναίσθημα έχει διαβαθμίσεις... Όταν καταντά ψύχωση σαφώς και είναι κατακριτέο... Αναρωτιέμαι,όμως,υπάρχει άνθρωπος που να μην ζηλεύει? Και δεν μιλάω μόνο σε επίπεδο σχέσης ούτε αναφέρομαι σε φθόνο...


    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία