Quote:
|
Το μέλος eneni στις 20-12-2005 στις 01:56 έγραψε:
οχι πως δεν θα υπάρχει και καλύτερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος για να διαμαρτυρηθεί κάποιος ...
|
|
Και να διαμαρτυρηθείς, και να μην διαμαρτυρηθείς, στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.
Πάντως, μιας και πιάσαμε στο στόμα μας τον Άγιο Βασίλειο, ας πούμε λίγα πράγματα και για αυτόν, διότι οι περισσότεροι έχουν "σκότος βαθύ" περί αυτού:
Ο Μ. Βασίλειος γεννήθηκε πιθανότατα στο "εν Αννήσοις" οικογενειακό τους κτήμα κοντά στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, περί το 330 μ.χ. Η μητέρα του Εμμέλεια, γόνος άριστης οικογένειας της Καισάρειας, κόρη χριστιανού μάρτυρα, ανέθρεψε τα πέντε κορίτσια και τα τέσσερα αγόρια της με τη χριστιανική αλήθεια. Όλα σκόπευαν να πραγματώσουν την αληθινή ζωή κοντά στο Χριστό. Ο Βασίλειος αναδείχθηκε ένας από τους τρεις "φωστήρες της τρισηλίου θεότητος", ο αδελφός του Γρηγοριος επίσκοπος Νύσσης, διέπρεψε ως Ιεράρχης και εκκλησιαστικός συγγραφέας, ο Πέτρος διετέλεσε επίσκοπος Σεβαστείας και ο Νευκράτιος παρουσίαζε κλίση προς το μοναχικό βίο, αλλά πέθανε σε ηλικία μόλις 27 ετών. Ο πατέρας του Βασιλειου λεγόταν κι αυτός Βασίλειος, υπηρξε "εκλεκτή ψυχή, ικανός ρήτορας, και διδάσκαλος εγκυκλίων μαθημάτων", τα οποία παρακολούθησε και ο Βασίλειος. Μετά τα εγκύκλια μαθήματα ο Βασίλειος πήγε στις περίφημες σχολές της Καισάρειας που ήταν πρωτεύουσα της Καππαδοκίας και "μητρόπολη των γραμμάτων και της παιδείας" και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη για ανώτερες σπουδές.
Το 351 μ.χ. φθάνει στην Αθήνα, όπου συναντά το φίλο του Γρηγόριο (το Θεολόγο). Έγιναν συγκάτοικοι, ομοτράπεζοι, κυριολεκτικά αχώριστοι. Στην Αθήνα δημιούργησαν τον πρώτο φοιτητικό χριστιανικό Σύλλογο νέων, αν και ακόμη δεν ήταν βαπτισμένοι χριστιανοί.
Η Αθήνα του 4ου μ.χ. αιώνα βρισκόταν σε κατάπτωση. Παρ' όλα αυτά η παιδεία διατηρούσε ένα υψηλό επίπεδο.
Εδώ ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε για μια τετραετία ρητορική, φιλοσοφία, γραμματική, διαλεκτική, αστρονομία, γεωμετρία και ιατρική. Σκοπός του Βασιλείου ήταν, μας λέει ο Γρηγόριος "να κατακτά τα σταθερά και μόνιμα αγαθά δια των ασταθών και ρεόντων του κόσμου τούτου πραγμάτων". Την ελληνική του παιδεία χρησιμοποίησε ως μέσο για την εξυπηρέτηση της διάδοσης της χριστιανικής διδασκαλίας. Γιατί το "τέλειον δεν έχει ανάγκην συμπληρώσεως και το εξ αυτού αυτάρκες δεν χρήζει βοηθείας". "Η ρητορική του Μ. Βασιλείου είχε δύναμιν πυρός". Προοιωνίζονταν γι' αυτόν λαμπρό επαγγελματικό στάδιο. Όμως ο Βασίλειος έχει άλλες προθέσεις. Τον ηλεκτρίζει η ζωή των ασκητών, χειροτονείται διάκονος και αργότερα πρεσβύτερος. Σε ηλικία σαράντα ετών, το 370 μ.χ. καλείται στο μητροπολιτικό θρόνο Καισάρειας. Ο Βασίλειος παρόλα τα προβλήματα της υγείας του επιτέλεσε έργο θαυμαστό. Αγωνίστηκε κατά των αιρέσεων της εποχής, αναδείχτηκε, μεγας χριστιανός ανθρωπιστής, με κορυφαίο έργο την ανοικοδόμηση της Βασιλειάδας και εργάστηκε σκληρά για την ανύψωση της πνευματικής στάθμης κλήρου και λαού.
http://www.moec.gov.cy/afieroma/ierarhes2.html
Τώρα, τι σχέση ο αδύνατος από την νηστεία Άγιος Βασίλειος που κοιμήθηκε σε ηλικία μόλις 50 χρονών, με αυτό το παχύδερμο υπέρβαρο με τα γυαλάκια, και τα κόκκινα ρουχαλάκια, εγώ δεν γνωρίζω...
Παναγιώτης.
