Είναι η κριτική & ειδικότερα η αρνητική κριτική από γνωστούς, συγγενείς ή και αγνώστους με θέμα το άτομό σας, τις απόψεις σας, τις αποφάσεις σας, τη δημιουργική δουλειά σας καλοπροαίρετη & αντικειμενική; Πόσο σας επηρεάζει;
Ασκούν κριτική στα άτομα που πραγματικά κάτι παρουσιάζουν οπότε άστους να κριτικάρουν πράγματα τα οποία αυτοί προφανώς δεν μπορούν να κάνουν όπως εσύ!
Εξαρτάται απο το λόγο που κρίνει ο καθένας. Δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει ή τον ενδιαφέρει το θέμα και όντως έχει άποψη? (με την οποία μπορεί και να διαφωνούμε αλλα τουλάχιστον αξίζει να την ακούσουμε)
Προσωπικά με έχει βοηθήσει αφάνταστα η αρνητική κριτική, σε όλους τομείς, ειδικά απο ανθρώπους που έχω μιά επικοινωνία και εκπέμπουμε κατά κάποιο τρόπο στο ίδιο μήκος κύμματος. Νομίζω πως "οφείλουν" να την ασκούν. Επίσης, έχω πιάσει τον εαυτό μου να δυσκολευεται στην αποδοχή αυτής της κριτικής για πολλούς λόγους (εγωισμός, εφησυχασμός κλπ). Πολλές φορές και εμεις συνηθίζουμε στις αρμονίες που έχουμε - ή μας έχουν - δημιουργήσει, ώστε ειναι δύσκολο να τις ανατρέψουμε.
Για τη λεγόμενη "κακοπροαίρετη" κριτική. Προφανώς και υπάρχει, την έχουμε συναντήσει όλοι μας. Αλλά, πολλές φορές θέλει προσοχή και εκεί. Πχ, μπορεί κάποιος να ειναι συνολικά αρνητικά διακείμενος απέναντί μας, αλλά να έχει δίκιο σε κάποια πράγματα που επισημαίνει, ανεξαρτήτως προθέσεων.
Δέν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα όταν ακείται κριτική απο ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ή δεν ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα, γιατί απλούστατα, οι όποιες πράξεις μας, δεν απευθύνονται μόνον στους "σχετικούς". Από την άλλη, ναι, ενοχλούμαι αφάνταστα, όταν η κριτική αυτή δεν "σέβεται" και δεν λαμβάνει υπόψην της τις ιδιομορφίες, τη δυσκολία και την ενέργεια που έχει αφιερώσει κάποιος και στη συνέχεια δέχεται τα πυρά "εκ του ασφαλούς".
Τελικά, αρχίζω να καταλαβαίνω πως η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και σε ότι κάνουμε αφορά όλο το "πακέτο" μας. Και αυτό περιλαμβάνει θετικά και αρνητικά. Για να υπερασπισουμε τα θετικά, πρέπει να μπορούμε να αποδεχτούμε και τα αρνητικά μας.
Εγω πιστευω πως η αρνητικη κριτικη βοηθαει καμια φορα στο να γινομαστε καλυτεροι,γιατι δεν ειναι μονο αυτοι που μας κριτικαρουν για κακο σκοπο(πχ.ζηλεια),αλλα και ελεινοι που εντοπιζουν τα λαθη μας και μας βοηθουν και νοιαζονται για να γινουμε καλυτεροι(οπως φιλοι,γονεις,καθηγητες).Αυτα!
Ο καθένας έχει την δική του άποψη για κάθε θέμα και αρνητική κριτική μπορεί σου κάνει οποιοσδήποτε...το θέμα είναι να είναι άνθρωποι που ξέρεις πως δεν το κάνουν κακοπροαίρετα αλλά για να σε βοηθήσουν...
μακαρι να με κριτικαρουν αρνητικα οι ανθρωποι που με αγαπουν και με νοιαζονται, γιατι θα ξερω πραγματικα οτι κατι δεν παει καλα...
εξαρταται...αν την κανουν ατομα που δεν τα ξερω,τοτε απλα την απποριπτω... αν ομως την κανει καποιος που με ξερει καλα[π.χ φιλοι,οικογενεια]τοτε την δεχομαι και με ευχαριστηση μαλιστα!!!!!!!!!!!!!
Κάποιοι άνθρωποι πάντως είναι διαπιστωμένο ότι έχουν την τάση να κρίνουν & να επικρίνουν κάποιον που έχει φτάσει σε ανώτερο επίπεδο από αυτούς (χωρίς βέβαια να επιδεικνύεται). Πώς θα αντιμετωπίζατε τέτοιους ανθρώπους, όταν μάλιστα βρίσκονται στο στενό περίγυρό σας;
Στην αρχή "τσινάω"..
Όταν ηρεμήσω την ξανασκέφτομαι και τη χρησιμοποιώ για το δικό μου όφελος.
Στη δεύτερη ερώτηση σχετικά με το επίπεδο, τη διαφορά του και την κριτική όσων έχουν μείνει πίσω θα ήθελα κι άλλα στοιχεία.
Μπορεί , για παράδειγμα, να γίνεται κριτική σε κάποια πτυχή που δεν έχει σχέση με τη ζήλεια για το πού έχει φτάσει κάποιος και πόσο ο άλλος έχει μείνει πίσω...Δεν ξέρω αν καταλάβατε...
Εννοώ ότι εξαρτάται. Είναι καλό να μην αφήνουμε να μπαίνει απ'το ένα και να βγαίνει απ'το άλλο. Αρκεί να χρησιμποιούμε τα δεδομένα μας σωστά και να είμαστε ειλικρινείς τόσο προς τους άλλους όσο και προς τον εαυτό μας.
Αναλογα την κριτικη.Ετσι θα αντιδρασω.
Θα ήθελα να πώ ότι μπορεί καμιά φορά η αρνητική κριτική να γίνεται από άτομα που ενδιαφέρονται για μάς (όπως γονείς) αλλά δεν έιναι απαραίτητο να γίνεται με σύνεση και να οδηγεί σε καλό. Ένας λόγος μπορεί να είναι η συναισθηματική φόρτιση επειδή μπλέκουν και τους εαυτούς τους μέσα σε ό,τι αφορά εμάς μια και είναι οικεία μας πρόσωπα (συγχωρήστε με-δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα!), ένας άλλος ότι έχουν όνειρα για μας και περιμένουν να είμαστε 'κάπως', περιμένουν να ανταποκριθούμε στην εικόνα που θέλουν από μας κι όταν δεν γίνεται αυτό τότε δημιουργούνται οι γνωστοί
καυγάδες ή γκρίνιες που όλοι θα έχουμε γνωρίσει.. Νομίζω δηλαδή ότι η αρνητική κριτική καμιά φορά χρησιμοποιείται για να σου κολλήσει 'ταμπελάκια'.
Γενικά πιστεύω ότι περισσότερο οι φίλοι παρά οι συγγενείς πετυχαίνουν να χρησιμοποιήσουν σωστά την αρνητική κριτική, μιας και δε θα έχουν κάτι να κερδίσουν (ΣΥΝΗΘΩΣ λέμε), ούτε θα είναι ένας πλάγιος τρόπος και μια μια ακόμη ευκαιρία για να σου την πουν "...για κείνη την πατάτα που έκανες πρόπερσι και δεν τους άκουσες και νάτο-πάλι την έκανες και βγήκαν σωστοί-γιατί εσύ είσαι ο περίεργος της οικογένειας ενώ ο τάδε ξαδελφός σου θα το κανε σωστά...." Δεν ξέρω αν με παρακολουθείτε δηλαδή..
Αυτό που θέλω να πώ τελικά είναι οτί ακόμα και η καλοπροαίρετη αρνητική κριτική από ανθρώπους που μας αγαπάνε ίσως να μην είναι τόσο καλοπροαίρετη και να μην γίνεται καν για την καλυτέρευσή μας ή μη.
για το παραλήρημα...
εμενα μου αρεσει πολυ η αρνητικη κριτικη... αν ειναι απο ατομα που αγαπω και με αγαπουν ειμαι σιγουρη πως ειναι για το καλο μου.. αν με κρινουν ατομα που δε με συμπαθουν και το κανουν απο κακια παλι μου αρεσει, γιατι η κριτικη μου δινει την δυνατοτητα να ασκησω κι εγω την αυτοκριτικη μου και να δω αν οντως εχουν δικιο αυτα τα ατομα... πολλες φορες μεσα απο την κριτικη γινομαστε καλυτεροι ανθρωποι, καταλαβαινουμε λαθη μας, εργαζομαστε πιο σκληρα... και οι αρνητικες κριτικες παλι σε καλο μας βγαινουν και οι αλλοι ας σκανε απ το κακο τους :p
αν παλι λενε κακιες απλα για να τις πουν... ε τοτε.... ποιος ασχολειται... εχουμε και πιο σοβαρα θεματα να ασχοληθουμε... ;)
Quote:
|
Το μέλος NazeLee στις 23-01-2006 στις 03:53 έγραψε:
...Αυτό που θέλω να πώ τελικά είναι οτί ακόμα και η καλοπροαίρετη αρνητική κριτική από ανθρώπους που μας αγαπάνε ίσως να μην είναι τόσο καλοπροαίρετη και να μην γίνεται καν για την καλυτέρευσή μας ή μη.
|
|
Nazelee έχεις δίκιο. Έχουν πολύ μεγάλη σημασία οι τρόποι, οι εκφράσεις, οι λέξεις, το χαμόγελο & τα σωστά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται σε μια αρνητική κριτική όταν αυτή επιθυμούμε να αποβεί καλοπροαίρετη.
Νομίζω πως αυστηρότερος κριτής από τον εαυτό μας, δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος, γιατί εμείς δε γνωρίζουμε απλώς το τι "κάνουμε" (κάτι το οποίο μπορεί να δει και να κρίνει εύκολα και ο τρίτος) αλλά και το κίνητρο μας, το οποίο συχνά ξέρουμε καλά να το κρύβουμε απ' τον έξω κόσμο...(ό οποίος συνήθως το συνειδητοποιεί πολύ αργότερα ή και καθόλου κάποτε κάποτε...)
Επίσης νομίζω ότι καμιά αρνητική κριτική, από οποιονδήποτε, δε μας είναι αρεστή. Μπορούμε εύκολα να αυτοκατηγορούμαστε και να αυτοκρινόμαστε, ακόμα και δημοσίως αλλά όταν τα ίδια λόγια τα ακούσουμε από τρίτον,... "παθαίνουμε" και "θιγόμαστε"... (εγωισμός γαρ, όπως λέει και ο thank).
Είναι άλλο το θέμα αν συνειδητοποιούμε ή όχι την αλήθεια της κριτικής που δεχόμαστε από τον τρίτο. Την αλήθεια της μπορεί και να τη συνειδητοποιούμε ακόμα και τη στιγμή που την ακούμε, αλλά σίγουρα την παραδεχόμαστε αρκετό καιρό αργότερα και ιδίως όταν έχουμε καταφέρει να "διορθώσουμε" το ελάττωμά μας (για το οποίο δεχθήκαμε την κριτική). Αν πάλι, η κριτική δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητά μας, κι αυτό επίσης το αντιλαμβανόμαστε ήδη τη στιγμή που το ακούμε και απλώς στεναχωριόμαστε για την κακολόγηση...(γι' αυτό και το ξεπερνάμε ευκολότερα)...
Πάντως είναι αλήθεια πως το θέμα όπως το διατυπώνει η Gina, μέσα από την "καλοπροαίρετη" και "κακοπροαίρετη" κριτική, έχει μεγαλύτερη αξία. Γιατί - το πιστεύω πολύ - ότι σημασία δεν έχει τόσο να πεις την αλήθεια (έστω αυτή που νομίζεις εσύ ως αλήθεια) αλλά πώς θα την πεις. Κι αυτό είναι κάτι που έχει σχέση με το "καλοπροαίρετο" και "κακοπροαίρετο". Την αλήθεια μπορεί να την κρύβει και μια κακοπροαίρετη κριτική, αλλά τότε επενεργεί διαφορετικά...[Το κακοπροαίρετο ή το κακοπροαίρετο μπορεί να ξεπεράσει σε αξία την ίδια την αλήθεια. Έτσι, θα το βλέπετε και μόνοι σας στη ζωή σας, αλλιώς αντιμετωπίζουμε μια κακοπροαίρετη κριτική που αναγνωρίζουμε ωστόσο αλήθεια μέσα της και αλλιώς πάλι μια καλοπροαίρετη κριτική που μπορεί να μην ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητά μας...]
Νομίζω λοιπόν ότι : το κατά πόσο μπορούμε να αναγνωρίζουμε αν η κριτική που δεχόμαστε από οικείους, συγγενείς, φίλους, γνωστούς ή τρίτους γενικότερα είναι καλοπροαίρετη [γιατί αντικειμενική κριτική δε νομίζω πως υπάρχει. Το "ηθικό" και το "σωστό" του ενός είναι το "ανήθικο" και το "λάθος" του άλλου], εξαρτάται από την ηλικία αλλά και το επίπεδο αυτό-συνείδησης καθενός...:
Ένας μικρότερος ηλικιακά αλλά και ένας αδύναμος και ανασφαλής άνθρωπος δύσκολα θα διακρίνει - σε πρώτη φάση τουλάχιστον - την καλοπροαίρετη ή την κακοπροαίρετη κριτική. Δε θα ψάξει για τα κίνητρα ή την αλήθεια του λόγου αυτού που τον κρίνει αλλά θα επικεντρωθεί στην "αρνητικό" λόγο που θα ακούσει, αυτόν καθεαυτόν... Επειδή όμως η θετική ή αρνητική ενέργεια που εισπράττουμε από το άλλο μέρος, περνά ασύνειδα μέσα μας και καθορίζει τελικά τη στάση μας: αν η κριτική του είναι καλοπροαίρετη, θα επηρεαστεί αρχικά απ' τον "αρνητικό" γι' αυτόν λόγο, αλλά σιγά σιγά θα κατανοήσει το κίνητρο της κριτικής και θα "συμφιλιωθεί" με το πρόσωπο, είτε ακολουθώντας τις υποδείξεις είτε όχι...Δεν έχει σημασία....Αν πάλι είναι κακοπροαίρετη η κριτική, όσο πιο αδύναμος και άπειρος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ θα την κουβαλά ως "στίγμα" για πολύ καιρό, μέχρι να βρει τη δύναμη να την ανατρέψει και να "πατήσει στα πόδια του", βλέποντας ο ίδιος τον εαυτό του πρώτα μέσα απ' τα δικά του μάτια κι έπειτα μέσα απ' τα μάτια των άλλων.
Απ' την άλλη, ο άνθρωπος εκείνος που έχει μάθει, πρώτος να διαβάζει τον εαυτό του και να ερμηνεύει και να αποκωδικοποιεί τις ενέργειες και τη συμπεριφορά του, δύσκολα επηρεάζεται από κριτική που δεν τον αντιπροσωπεύει και εύκολα διακρίνει την αντικειμενική και καλοπροαίρετη από την κακοπροαίρετη κριτική.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 23-01-2006 16:43 ]
η αρνητικη κριτικη δεν ειναι και οτι καλυτερο, φυσικα, αλλα πολλες φορες μας κανει να αναρωτηθουμε για τον εαυτο μας και τις πραξεις μας. Για το πως φαινονται περα απο την αποψη μας...αλλα, οταν ειναι αδικη ή κακοπροαιρετη μας δυναμωνει, μας ωριμαζει και μας "μαθαινει" τον κοσμο!
παντως, θεωρω πως οντως ο καλυτερος κριτης ειναι ο εαυτος μας και καλο ειναι να μην επηρεαζομαστε με το παραμικρο που λεγεται για το ατομο μας.
Εξαρτάται από τα άτομα.. Αν μου ασκήσουν κριτική άτομα που τα θεωρώ σημαντικά για μένα, τότε θα τα ακούσω..Αν γίνει το αντίθετο...θα...βρίσω...!!
& τι λέτε για τα "σχόλια", την αρνητική κριτική που προέρχεται από ζήλια μεγάλη, που τυφλώνεται από τη λάμψη σας όταν διακρίνεστε & εκείνοι οι φθονεροί ξέρουν πολύ καλά ότι δε μπορούν με τίποτα να σας φτάσουν;
Τι λέτε για το κακό που τρελαίνονται να σκαρώσουν εναντίον σας για να σας στενοχωρήσουν & να ευχαριστηθούν;
Σας έχει συμβεί να μεγενθύνουν ένα σας μικρό ψεγάδι & να το κάνουν "τέρας"; Να κάνουν συνωμοσίες από πίσω σας ρίχνοντας λάσπη στο άτομό σας για πράγματα που ούτε καν φανταζόσαστε; Να σας περιφρονούν επιδεικτικά & κομπλεξικά αντί να αναγνωρίσουν την αξία σας;
Θέτω το θέμα γιατί πολλές φορές δεν είναι στην επιλογή μας να "εξαφανίσουμε" από τη συνείδησή μας τέτοια άτομα αλλά είμαστε αναγκασμένοι να συνυπάρχουμε & μαζί τους.
Το μέλος NazeLee στις 23-01-2006 στις 03:53 έγραψε:
...Αυτό που θέλω να πώ τελικά είναι οτί ακόμα και η καλοπροαίρετη αρνητική κριτική από ανθρώπους που μας αγαπάνε ίσως να μην είναι τόσο καλοπροαίρετη και να μην γίνεται καν για την καλυτέρευσή μας ή μη.
Nazelee έχεις δίκιο. Έχουν πολύ μεγάλη σημασία οι τρόποι, οι εκφράσεις, οι λέξεις, το χαμόγελο & τα σωστά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται σε μια αρνητική κριτική όταν αυτή επιθυμούμε να αποβεί καλοπροαίρετη.
Τριαντάφυλλα & δροσοσταλίδες...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Astron στις 02-06-2006 20:12 ]
Η κριτική είναι απαραίτητη, ιδιαίτερα η αρνητική καμιά φορά διότι συχνά δεν είμαστε σε θέση να δούμε ότι δεν κάνουμε κάτι σωστά...
Η αρνητική κριτική μπορεί να έχει τη μορφή κοινωνικού σχολίου (κοινώς κουτσομπολιού) το οποίο ασφαλώς κι εμείς ασκούμε σε κάποιο βαθμό αλλά και ασκείται εις βάρος μας.
Γενικά καλό είναι να μην είμαστε εύθικτοι (η ευθιξία κρύβει μέσα της μια δόση εγωισμού). Άλλωστε όταν το καλοσκεφτούμε, συχνά υπάρχει κάποια δόση αλήθειας σε μια έστω κακοπροαίρετη κριτική. Το σημαντικό είναι να παίρνουμε τα στοιχεία που θα βοηθήσουν εμάς μετά να βελτιώσουμε τον εαυτό μας.
Τώρα αν μιλούμε για ολόκληρες δολοπλοκίες και προσχεδιαμένες τακτικές υπονόμευσης του ατόμου μας, λέω ότι καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται! Η αλήθεια κάποτε θα εμφανιστεί και αυτό που θα μας μείνει (και θα μείνει και στη μνήμη των άλλων) είναι ο τρόπος που τα αντιμετωπίσαμε όλα αυτά!
