εδω κι εναμιση χρονο εχω βρει το αλλο μου μισο... ειναι ο ανθρωπος που με συμπληρωνει, με κανει να αισθανομαι 'ζωντανη', μου δειχνει την αγαπη του, ειναι διπλα μου και στη χαρα και στη λυπη, ειναι αυτο που λεμε... 'ο τελειος αντρας..' οσο περναει ο καιρος ο ενθουσιασμος και ο ερωτας μου γι αυτον τον ανθρωπο μεγαλωνουν... καθως επισης και η αγαπη μας... μπορει να ειμαστε μαζι μονο 18 μηνες αλλα εχουμε περασει και δυσκολες στιγμες,αν δεν υπηρχε αγαπη θα ειχαμε χωρισει αλλα η αγαπη ξεπερνα τα εμποδια και βρισκει λυσεις στα προβληματα... ειμαι απιστευτα ευτυχισμενη που τον εχω διπλα μου... με ανεχεται και με αντεχει με τα ελλατωματα μου... η καθε στιγμη μοιαζει μαγικη κοντα του...
σαφως τα αισθηματα ειναι αμοιβαια και δε με στηριζει μονο αυτος, αλλα ειμαι κι εγω παντα διπλα του γιατι σκοπος της ζωης μου πλεον ειναι να τον κανω οσο το δυνατο περισσοτερο ευτυχισμενο... το μονο που θελω ειναι να τον βλεπω να χαμογελαει και να ειναι ευτυχισμενος