Πριν αρκετό καιρό έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω, αρκετά γνωστό πλέον, έγγραφο που κυκλοφορούσε σε δικηγορικούς κύκλους.
Επρόκειτο για μια περιγραφή εργατικού ατυχήματος την οποία
παρέδωσε ο παθών (εργάτης οικοδομών) προκειμένου
να αιτηθεί αποζημιώσεως.
"Είμαι επαγγελματίας κτίστης.
Την ημέρα του ατυχήματος δούλευα στη στέγη μιας εξαόροφης οικοδομής.
Μετά το πέρας της εργασίας μου είδα ότι μου περίσσευαν περίπου 250 κιλά τούβλα.
Αντί να τα κατεβάσω στα χέρια μου από τη σκάλα αποφάσισα να τα βάλω σε ένα βαρέλι και να τα κατεβάσω με μια τροχαλία που ευτυχώς υπήρχε στη στέγη από πριν.
Σπρώχνω το βαρέλι στο κενό, το γεμίζω με τα 250 κιλά τούβλα και κατεβαίνω στο δρόμο. Λύνω το σκοινί κρατώντας το γερά για να κατεβάσω τούβλα αργά και σταθερά.
Όπως γράφω και στο αντίτυπο που μου δώσατε το βάρος μου είναι 85 κιλά.
Ξαφνιασμένος από ένα δυνατό τράβηγμα τα 'χασα και ξέχασα να αμολύσω το σκοινί. Όπως αντιλαμβάνεστε απογειώθηκα και άρχισα μια ταχεία άνοδο παράλληλα προς την οικοδομή.
Στο τρίτο πάτωμα περίπου συναντήθηκα με το βαρέλι που κατέβαινε. Αυτό εξηγεί και το κατάγματα του κρανίου και της ωμοπλάτης μου.
Η συνάντηση με το βαρέλι επιβράδυνε την άνοδό μου και συνέχισα να ανεβαίνω μέχρι που τα δάκτυλα του δεξιού μου χεριού χώθηκαν μέσα στην τροχαλία.
Εώς τότε είχα βρει ήδη το εαυτό μου και έτσι μπόρεσα να κρατήσω γερά το σκοινί παρά τον πόνο μου.
Την ίδια στιγμή το βαρέλι συγκρούεται με το πεζοδρόμιο και του φεύγει ο πάτος. Ελευθερωμένο από το βάρος των τούβλων το βαρέλι ζυγίζει 25 κιλά.
Όπως καταλαβαίνετε ξεκίνησα μια γρήγορα κάθοδο παράλληλα προς την οικοδομή. Στο τρίτο πάτωμα περίπου συναντήθηκα με το βαρέλι που ανέβαινε. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στους αστραγάλους και στα κάτω μέρη του σώματός μου.
Αυτή την φορά η σύγκρουση με το βαρέλι με φρενάρισε αρκετά ώστε να απαλύνει την πρώση μου πάνω σε ένα σωρό από το΄΄υβλα.
Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι ξαπλωμένος κατάχαμα, ακινητοποιημένος από τον πόνο κοιτλωντας το άδειο βαρέλι έξι πατώματα πάνω από το κεφάλι μου, χάνω τις αισθήσεις μου και αμολάω το σκοινι." [...]
Να σημειώσω πως "ευτυχώς" που υπηρχε εκείνη η τροχαλία...
