Forgiveness ...

Κι ήθελα τόσα να σου πώ εκείνη την μέρα..Γύρισα σπίτι να σε βρώ μα δεν ήσουν πουθενά. Σαν να μην υπήρξες ποτέ. Μόνο το χαρτάκι με την συγνώμη σου επάνω μαρτύρησε την ύπαρξη σου. Έφυγες στα αλήθεια...


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 06-03-2006 02:55 ]

Kαι είχα ένα προαίσθημα πως κάτι άσχημο θα μου συμβεί...Από το πρωϊ ένιωθα την αύρα των ανθρώπων να με τυλίγει με άγριες διαθέσεις...ήταν και ο καιρός μουντός και κακός....-δεν μπορεί...θα μου περάσει-έλεγα....όσο κι αν προσπαθούσα όμως δεν γινόνταν τίποτα...είναι κι αυτό το προαίσθημα που με πνίγει...
Η μόνη παρηγοριά μου θα ήσουν εσύ..αλλά εσύ έφυγες δίχως συγγνώμη....
...............Ήταν αυτό το προαίσθημα που μ'επνιγε.........

Ισως κατι κακο να γινοταν, ισως το μεγαλυτερο κακο να ηταν οτι ετσι ξαφνικα ειχες φυγει, ειχες χαθει...πως ειχες αποφασισει να χαθεις απο το χαρτη της ζωης μου....συγχωρεση, δυσκολη λεξη....ακομα πιο δυσκολη σαν εννοια...πως να συγχωρεσεις οτι σε πληγωνει? πως να αφησεις ναφυγει κατι που θελεις κοντα σου....

Μη μου μιλάς, δε μπορώ, δε θέλω, δε γίνεται... Φύγε... ΦΥΓΕ!

Δεν έπρεπε... Γιατί? Εγώ τόσα που έκανα για σένα... Έτσι ανταποδίδεις? Αχαριστία, δε με σεβάστηκες, δε με σκέφτηκες, με ντρόπιασες... Ποιος? Εσύ! Ποιον? Εμένα!

Δε μου αξίζεις, δε σε χρειάζομαι... Μπορείς να πηγαίνεις, κλείσε την πόρτα σαν φεύγεις...

Εγώ θα μείνω εδώ, με όση αξιοπρέπεια μου απέμεινε, θα τινάξω πίσω τα μαλλιά μου, θα ντυθώ ωραία και θα βγω ξανά στο δρόμο της ζωής. Δε σε χρειάζομαι, είμαι καλύτερα χωρίς εσένα, θα βρω καλύτερο φιλαράκι, εσύ ήσουν πολύ λίγος...

Εγώ δεν είμαι σαν κι εσένα, εγώ δεν ανέχομαι να μου συμπεριφέρονται έτσι,
εγώ ποτέ δε θα έκανα κάτι τέτοιο, εγώ είμαι άνθρωπος σωστός, εγώ ξέρω να συμπεριφέρομαι, εγώ, εγώ, εγώ...

Τι θες? Συγχώρεση? Αυτό είναι για τα ανθρωπάκια. Να πάτε να ψάξετε αλλού. Εδώ κάνουμε μαθήματα σωστής συμπεριφοράς. Εδώ σας μαθαίνουμε πως να μη μας πληγώνετε. Εμείς έχουμε διαπρέψει στον τομέα αυτό. Τυπώσαμε και πτυχία.

Όταν γίνετε χώμα και μας προσκυνήσετε ξανά, τότε να επιστρέψετε για το συγχωροχάρτι

Ετσι, γιατι η συγχωρεση κερδιζεται και δε χαριζεται ετσι απλα για να νιωθεις εσυ καλυτερα....για να θεωρεις πως ειμαι ευαλωτη και αν (ναι!γιατι οχι?) ξανακανεις το ιδιο εγω παντα θα συγχωρω!!! τι νομιζες? καποια στιγμη και οι πονεμενοι ξυπνανε. Οταν δεν εχουν κατι αλλο για να ελπιζουν, οταν τα δακρυα εχουν στερεψει....
Συγνωμη αλλα ισως τελικα να μην ησουν αυτο που νομιζα! Να μην ησουν ενα ονειρο. Τελικα, περισσοτερο με εφιαλτης μοιαζεις!

Και μετα μου λες ολα πανε καλα..... μεσα στα πρεπει και τα θελω χανομαστε χωρις να το καταλαβουμε.....ποναω και το μονο που κανω ειναι να γελω.....για ποσο ακομα???? Εισαι εδω και φωτιζεις τη ζωη μου....φευγεις και χανομε μαζι σου.... Μακαρι καποια μερα να γινουν ολα οπως παλια......

Είναι νωρίς ακόμα αγάπη μου στον κόσμο αυτό να μιλάμε για σένα και για μένα...


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : titinaki_69 στις 08-03-2006 14:27 ]

Kαι συγγνώμη γιατι? Γιατί πήρες την απόφαση να φύγεις?Να σε συγχωρήσω για αυτα που αισθανθηκες και πρόδωσες ή για αυτα που ποτέ δεν αισθανθηκες...ή για τον τρόπο που το έκανες?Και αντε εγω σε συγχωρω....τι θα αλλαξει? Θα γυρίσεις πίσω ή θα ακυρώσεις όλα όσα προηγηθηκαν?
Καλό ειναι οταν αποφασιζεις κατι να μην ζητας συγγνωμη...απλα να το λες...να εξηγεις και να φευγεις...το τι θα κανω εγω να μην σε απασχολει...