Είναι γεγονός οτι ο καθένας μας έχει 2 γονείς,τους φυσικούς του απο κει και πέρα λέγεται και είναι και κάπου γλωστό οτι καμιά φορά είναι οι φυσικοί γονείς αυτοί που μας έκαναν αλλά τις περισσότερες φορές οι πραγματικοί γονείς μας είναι αυτοί που μας καταλαβαίνουν μας συμπαραστέκονται και μας υπολογίζουν που καμιά φορά τυχαίνει να μην είναι οι φυσικοί αλλά κάποιοι άλλοι,ποιοι είναι για εσάς οι άλλοι γονείς αυτοί που νιώθουν και σκέφτονται πραγματικά ένα παιδί?
polu kalo thema!mpravo sou!
emena oi fusikoi mou goneis xorisan otan imoun polu mikri!
Ti mitera mou ,oxi mono tin ektimo kai tin anagnorizo...TH LATREYO!
Exei kanei apisteutes thusies gia na me megalosei kai na me megalosei kala,artia!
Den mou exei leipsei tipote,uliko h aulo..Ki as einai mia merokamatiara gunaika opos toses ston kosmo!Euxomai na katafero ki ego kapoia stigmi na doso sta dika mou paidia esto to 1/10 apo osa mou edose emena ekeini!An to petuxo tha eimai perifani!
Εμένα οι φυσικοί μου γονείς με έδωσαν πριν κλείσω τον πρώτο χρόνο της ζωής μου. Μεγάλωσα χωρίς αδέρφια και μετά από 22 χρόνια έμαθα ότι ήμουν υιοθετημένη κι ότι είχα άλλα 3 αδέρφια!!Ακόμα και τώρα 1 χρόνο μετά δεν το έχω συνηδειτοποιήσει..ΦΥΣΙΚΑ οι πραγμάτικοι μου γονείς είναι εκείνοι που με μεγάλωσαν...
Quote:
|
Το μέλος rouli726 στις 16-04-2006 στις 13:17 έγραψε:
polu kalo thema!mpravo sou!
emena oi fusikoi mou goneis xorisan otan imoun polu mikri!
Ti mitera mou ,oxi mono tin ektimo kai tin anagnorizo...TH LATREYO!
Exei kanei apisteutes thusies gia na me megalosei kai na me megalosei kala,artia!
Den mou exei leipsei tipote,uliko h aulo..Ki as einai mia merokamatiara gunaika opos toses ston kosmo!Euxomai na katafero ki ego kapoia stigmi na doso sta dika mou paidia esto to 1/10 apo osa mou edose emena ekeini!An to petuxo tha eimai perifani!
|
|
Καλημέρα!
Αυτά που λές είναι αυτά που με αντιπροσωπεύουν και δεν θα μπορούσα ποτέ να εκφράσω καλύτερα αυτό που νοιώθω για τη μαμά μου. Οι δικοί μου χώρισαν όταν ήμουν 12 χρονών. Η μαμά μου ξαναπαντρεύτηκε (και καλά έκανε, γιατί τώρα που έχουμε φύγει από το σπίτι, καθότι ολόκληρες γαϊδάρες. η αδελφή μου κι εγώ, έχει παρέα για τα υπόλοιπα 30 και κάτι χρόνια της ζωής της) και ενώ δεν ανεχόμουν από τον πατρυιό μου πολλά πολλά (υποδείξεις κλπ), τώρα συνειδητοποιώ ότι παρ'όλη την τρέλλα του (με την καλή έννοια) έβαλε μια δεύτερη κολώνα σταθερότητας στο σπίτι (η άλλη είναι η μαμά μου). Πιστεύω ότι χωρίς τη μαμά μου δεν θα ήμουν αυτό που είμαι ούτε κατά διάννοια και της χρωστάω όλη μου την προσωπικότητα με τα καλά και τα κακά της (τα αγαπάω και τα δύο).
Χωρίς να το θέλω ίσως δεν έκανα σωστά το ερώτημα,δεν ρώτησα εάν αγάπατε τους γονείς που σας μεγάλωσαν αλλά εάν βρίσκετε κάποια άτομα ή αν υπήρξαν στο παρελθόν που να σας στάθηκαν περισσότερο απο γονείς και να το έχετε συνηδητοποιήσει,απο εκεί και πέρα το θέμα γονιός παίρνει άλλη τροπή και μαζί και άλλα πράγματα..
Μμμμμ, η γιαγιά μου κι ο παππούς μου. Ειδικά ο παππούς μου, έπαιξε ρόλο πατρικής σταθερότητας.
Αυτό που περιγράφεις Jimy το έκανε ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που αποκαλώ Κολλητό, Αδερφό, Φίλο κλπ. Στην πιο δύσκολη φάση της ζωής μου, μακρυά από τους δικούς μου και χωρίς καμία επαφή μαζί τους... μόνος μου... Ήταν ο άνθρωπος που, χωρίς καν να με ξέρει, με "αγκάλιασε", με προστάτεψε, με βοήθησε (όχι μόνο υλικά, αλλά κυρίως ψυχικά)... Έκανε εν ολίγοις όλα όσα θα έκανε ο πατέρας μου και η μάνα μου για εμένα... Για ένα διάστημα ήταν ο πατέρας μου, η μάνα μου, ο αδερφός μου, ο φίλος μου, τα πάντα... Μετά από αυτά, είναι πλέον ο μοναδικός άνθρωπος που εμπιστεύομαι, περισσότερο κι από τον ίδιο μου τον εαυτό... Ο Φίλος μου ο Θανάσης...
Το μέλος uNick στις 22-06-2006 στις 22:02 έγραψε...
Παράθεση:
Αυτό που περιγράφεις Jimy το έκανε ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που αποκαλώ Κολλητό, Αδερφό, Φίλο κλπ. Στην πιο δύσκολη φάση της ζωής μου, μακρυά από τους δικούς μου και χωρίς καμία επαφή μαζί τους... μόνος μου... Ήταν ο άνθρωπος που, χωρίς καν να με ξέρει, με "αγκάλιασε", με προστάτεψε, με βοήθησε (όχι μόνο υλικά, αλλά κυρίως ψυχικά)... Έκανε εν ολίγοις όλα όσα θα έκανε ο πατέρας μου και η μάνα μου για εμένα... Για ένα διάστημα ήταν ο πατέρας μου, η μάνα μου, ο αδερφός μου, ο φίλος μου, τα πάντα... Μετά από αυτά, είναι πλέον ο μοναδικός άνθρωπος που εμπιστεύομαι, περισσότερο κι από τον ίδιο μου τον εαυτό... Ο Φίλος μου ο Θανάσης...
|
|
Είναι τόσο υπέροχο που γνώρισες ένα τέτοιο άτομο και μπήκε στη ζωή σου... Είσαι τόσο τυχερός... Μπράβο σας.. Μακάρι όλος ο κόσμος ν ανοιγε την αγγαλια του σε όλους.. Τότε μόνο αγάπη θα χαμε.. Ουτοπικο ζήτημα, ξέρω, ξέρω... Μια ευχή έκανα..
τους γονεις μου τους λατρευω και τους εκτιμω πολυ!!τους ευχαριστω πολυ!!!
Οι γονείς που αναγνωρίζω και εκτιμώ συμπίπτουν με τους κανονικούς γονείς μου!
Αν και πέρασαν από σαράντα κύματα, μας μεγάλωσαν όπως έπρεπε και τώρα απολαμβάνουν τους καρπούς των προσπαθειών τους.
Κι εγώ κάπως έτσι θέλω να μεγαλώσω τα δικά μου παιδιά!
Μεχρι τωρα κατα την δειαρκεια της ζωής μου μονο οι γονεις μου(οι φυσικοι)εχουν κανει τα παντα για μενα...δεν μπορω να πω πως κάποιος άλλος μου σταθηκε και με βοηθησε οσο οι γονεις μου!!!!!γι αυτο τους αγαπώ και εκτιμω παρα πολυ!
Για μένα γονείς είναι εκείνοι που είναι κοντά μου κάθε ώρα και στιγμή, και μου δίνουν την αγάπη τους απλόχερα όλα αυτά τα χρόνια τώρα. Με τον μπαμπά μου δεν έχουμε το ίδιο αίμα, όμως είναι εκείνος που όλα αυτά τα χρόνια ήταν πάντα δίπλα μου, και όταν λέω πάντα, το εννοώ! Ο φυσικός μου πατέρας, εδω και χρόνια, δεν νοιάζεται αν ζω ή αν πέθανα. Αλλά ούτε και μένα μου καίγεται καρφάκι για αυτόν. Κάποτε, του είχα πεί κάτι για να τον δοκιμάσω, και έπεσα μέσα διάνα! Για μένα γονιός είναι εκείνος που μεγαλώνει, όχι εκείνος που γεννάει! Γονιός είναι εκείνος που κάνει τα πάντα για το παιδί του, και πολλές φορές χωρίς εκείνο να το ξέρει. Και δεν εννοώ μόνο στο υλικό ζήτημα, αλλά στο κυριότερο. Το αισθηματικό! Είμαι τυχερή που έχω δίπλα μου ενα τόσο σπάνιο άνθρωπο και δεν θα τον άλλαζα για όλα τα εκατομμύρια του κόσμου!
