Προσπαθήστε να βρείτε το βιβλίο που έγραψε για τον Παναγούλη η γυναίκα του, αξίζει...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/05/2006
Αρης Καραγεώργος Προπονητής του βάδην, παλαιός πρωταθλητής
Ο μεγάλος αγωνιστής Αλέκος Παναγούλης, αφού άντεξε 5 χρόνια απομόνωσης στη φυλακή (1968-73) με φρικτά βασανιστήρια απ' την απριλιανή χούντα, χάθηκε απροσδόκητα επί Δημοκρατίας σε αυτοκινητικό δυστύχημα (;) την Πρωτομαγιά του 1976, σε ηλικία μόλις 37 χρόνων.
Ολοι παγώσαμε στο άκουσμα της συνταρακτικής είδησης.
Πέρασαν 30 Πρωτομαγιές από τότε που περισσότερο του ενός εκατομμυρίου κόσμος συνόδεψε το παλικάρι στη γειτονιά των αγγέλων.
Η λήθη όμως ανέκαθεν υπήρξε απ' τις τραγωδίες της ανθρωπότητας και γι' αυτό είναι χρέος της Ιστορίας να αναφέρει τον Παναγούλη με μεγαλύτερα γράμματα, γιατί έχουμε ανάγκη τέτοιους ήρωες να μας φωτίζουν τον δρόμο. Οπως λέει και ο ίδιος στους μελοποιημένους στίχους του «μπροστά οι νεκροί, σημαιοφόροι άτρωτοι τ' αγώνα και πίσω εμείς, σημαία να κρατήσουμε ζητώντας...».
Αυτός ο αλύγιστος αγωνιστής, το δοσμένο σ' ένα σκοπό ατρόμητο παλικάρι, ήταν και ποιητής. Πολλοί στίχοι του αποτυπώθηκαν με το αίμα του στους τοίχους της απομόνωσης. Μερικοί σε πρόχειρα χαρτιά, φυγαδεύτηκαν προς τα έξω. Τα ποιήματά του κυκλοφόρησαν εκείνο τον καιρό απ' τις εκδόσεις «Παπαζήση» με εισαγωγή του Ιταλού σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Παζολίνι και πρόλογο του δικού μας συγγραφέα Βασίλη Βασιλικού.
Δύο στίχους απ' αυτούς - γραμμένους με αίμα- δεν θα τους ξεχάσω ποτέ:
«Πεσμένο το κορμί, μα η ψυχή εμπρός» και
«Θέλω να νικήσω αφού δεν μπορώ να νικηθώ».
Στίχοι που μπήκαν στα κύτταρά μου και φώτιζαν την ψυχή μου, δυναμιτίζοντας το είναι μου σε κορυφαίες στιγμές αθλητικών αγώνων μου, αλλά και σ' άλλες δύσκολες της ευρύτερης ζωής μου.
Αλλωστε η ζωή είναι αγώνας στο όποιο «κουλουάρ» της.
Ευτυχώς που υπάρχουν Ανθρωποι που δεν ξεχνούν. Νασαι καλά jorge γιατί ο ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ και η στάση του, πρέπει να οδηγεί τη σημερινή νεολαία και όχι μόνο!
Στην εποχή του
δερμάτινο καναπέ και του δε βαριέσαι,χρειάζονται αυτές οι αναφορές μπας και ταρακουνηθούμε λίγο. Αυτός το χρέος του το έκανε!
Σειρά μας τώρα
Το βιβλίο "Ένας Άντρας" της Οριάνας Φαλάτσι το διάβασα στα 16 μου και πραγματικά με συγκλόνισε!!!Διαμόρφωσε την απολίτικη ως τότε συνείδησή μου.Αξίζει να το διαβάσουν ΟΛΟΙ!
Είχα ακούσει πως γράφτηκαν και μερικά άλλα βιβλία για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο.Όποιος γνωρίζει κάποιο άλλο βιβλίο σχετικά με την ζωή και την δράση του Παναγούλη, ας με ενημερώσει αν είναι εύκολο.
Ευχαριστώ.
Ontos to vivlio auto einai sugklonistiko!Epese tuxaia sta xeria mou prin liga xronia kai akomi ki an eixa sxoleio to proi ksenuxtousa gia na to diavaso.
Ena simeio pou deixnei ti dunami tis psuxis einai ekei pou kapoia stigmi sti fulaki,sto keli tou eide mia katsarida kai anti na ti skotosei tis edose onoma giati tou kane parea...i moni tou alithini filiki parea ekei mesa autes tis ores pou pernouse ola ta frikta vasanistiria itan auti i katsarida.Kai molis enas skopos mpainontas aidiase kai tin patise, o Panagoulis ormikse epano tou na ton deirei fonazontas tou "dolofone"!!!
Olo to vivlio einai eksairetiko kai pano apo ola "anoigei" matia kai mualo kai anupsonei to thesmo tis dimokratias kai ton eleftherion tis pou toso eukola theoroume dedomena!
Giorgo mpravo gia to thema!
"Τα τραγούδια του Αλέκου Παναγούλη"
Μια δική μου αναφορά στο νέο τεύχος του περιοδικού "Πολίτης Κ" του Δήμου Καλαμαριάς
