Μπορεί να φανεί λίγο άσχετο και χαζό το θέμα αλλά οι απορίες μου προέκυψαν χθες, καθώς έβλεπα το "Πράσινο Μίλι".
Στη συγκεκριμένη ταινία όπως θα ξέρετε ένας από τους βασικούς χαρακτήρες, ο Τζον Κόφι, είχε μεταξύ άλλων το χάρισμα - ή κατάρα, δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω - να αισθάνεται και να βιώνει τα συναισθήματα, την ψυχή και τα βιώματα των άλλων ανθρώπων. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην ταινία Powder αλλά και στη σειρά Charmed (οι Μάγισσες), όπου η Φοίβη γίνεται empath, όπως ονομάζανε τέτοιου είδους ανθρώπους.
Οι απορίες μου τώρα είναι οι εξής:
1) Όλοι μας λίγο πολύ μπορούμε να συναισθανθούμε διάφορα από κάποιον άνθρωπο κοντινό σε εμάς. Υπάρχουν άραγε πράγματι τέτοιοι άνθρωποι που να συναισθάνονται και να συμπάσχουν με όλον τον κόσμο ή απλά είναι χολιγουντιανά κόλπα (ρωτάω γιατί πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία...); Όσοι ασχολείστε με τέτοια θέματα έχετε ακούσει ή διαβάσει ποτέ κάτι παρόμοιο;
2)Πιστεύεται ότι κάτι τέτοιο είναι χάρισμα ή κατάρα;
3)Θα μπορούσε να το αντέξει αυτό ο άνθρωπος;
Εσείς θα θέλατε να είστε empath (στα ελληνικά μάλλον μεταφράζεται εμπαθιτηκός και όχι εμπαθής- δεν το έχω ψάξει);
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : theotita στις 15-05-2006 15:40 ]
1. Υπάρχουν κάποιοι (λίγοι) άνθρωποι που νιώθουν ή αντιλαμβάνονται κάποια πράγματα λίγο διαφορετικά από τους πολλούς... Άλλοι τους λένε empaths, άλλοι μέντιουμ (όχι σε στυλ "να σε πω τη μοίρα σου" βέβαια), άλλοι psychics, κλπ... Στο παράδειγμα στο οποίο αναφέρεσαι (Πράσινο Μίλι), ο χαρακτήρας Τζον Κόφι περιλαμβάνει κάποια από τα "συστατικά", αλλά είναι "εμπλουτισμένος" με μπόλικη χολυγουντιανή φαντασία, για τους εμπορικούς και άλλους σκοπούς της ταινίας.
2. Είναι και χάρισμα και κατάρα μαζί (Αρχή Διατήρησης των Ισορροπιών).
3. Εξαρτάται από τον άνθρωπο... Εσύ θα το άντεχες? (Μην βιαστείς να απαντήσεις)
Δεν είμαι empath, έχω όμως ένα μέρος των δυνατοτήτων ενός empath... Νιώθω πράγματα χωρίς κάποιος να τα μοιραστεί μαζί μου... Στο βαθμό που αυτό συμβαίνει, ναι, το αντέχω... Θα προτιμούσα να μην γινόταν αυτό, αλλά...
Only the best is good enough...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : uNick στις 21-05-2006 01:22 ]
Δε ξέρω αν ισχύει ή όχι...Προσωπικά είμαι καχύποπτη με αυτά τα μεταφυσικά!!
Anyway, δε το θεωρω και πολύ θετικό στοιχείο. Μάλλον προς κατάρα μου κάνει να νιώθεις τον πόνο τόσων πολλών. Εδώ μερικές φορές δεν αντέχεις το δικό σου πόνο!!
Κι ως απόρροια των παραπάνω, ΟΧΙ δε θα μου άρεσε να έχω τέτοιες ικανοτητες...
Νίκο κι εγώ έχω κάποιες δυνατότητες - ίσως όσες έχουν πολλοί άνθρωποι δεν ξέρω - που πιστεύω πως περιορίζονται στο βαθμό που μπορώ να αντέξω. Το πρόβλημά μου είναι ότι με καταβάλουν τα αρνητικά, ιδικά εκείνα που δεν μπορώ ν'αλλάξω. Γι αυτό και λέω ότι δεν θα μπορούσα να το αντέξω. Και εκεί είναι που συμφωνώ και με την Αλεξία ότι είναι και κατάρα: όταν βλέπεις κάτι αρνητηκό και δεν μπορείς να το αλλάξεις...
Τα αρνητικά πάντα καταβάλουν... Το θέμα είναι να μάθεις να ζεις με αυτό, αφού δεν είναι δυνατόν να το αποφύγεις...
Είναι περίπου σαν τον βιασμό... Αν δεν μπορείς να τον αποφύγεις, χαλάρωσε και απόλαυσέ τον... Δεν λέω ότι μπορείς να απολαύσεις τα αρνητικά, αλλά μπορείς να μάθεις να ζεις με αυτά... Μια απόφαση είναι...
an mporoyme na to metafrasoyme ws empatheia tha to lew etsi.
pisteuw pws yparxei, nai giati oxi dhladh? akoma kai sthn thrhskeia mas o theos einai oratwn te pantwn kai aoratwn. etsi den einai? twra an h empatheia einai emfyth, h an prokaleitai apo kapoious psithurous pou mas dinoun auta ta aorata onta den to xerw... alla mia syndesh me gnwrima agaphmena mas atoma yparxei, einai empatheia h enstikto? gynaikeia diasithisi? oi mhteres lene oti xeroun pote to paidi tous einai kala kai pote oxi, akoma an xtyphse, to niwthoun thn wra pou sumvainei.
polloi anthrwpoi to exoun auto to xarisma. den einai katara, tipota pou sou dinetai den einai katara (akoma kai ta peritta kila pou shmainoun kala gonidia an prostrexeis sthn atnrhwpologia). ftanei na mporeis na to elegxeis kai na mhn gineis sklavos tou... tote esy to metatrepseis se katara.
Το μέλος movflower στις 23-05-2006 στις 13:00 έγραψε...
Παράθεση:
... ftanei na mporeis na to elegxeis kai na mhn gineis sklavos tou... tote esy to metatrepseis se katara.
Πόσο και πως μπορείς να το ελέξεις όμως; Αυτό σκεύτηκα κι εγώ και είπα ότι δεν θα μπορούσα να το αντέξω.Κατάρα δεν εννοώ ότι είναι κακό να το έχεις, αφού με αυτό λογικά μπορείς να βοηθήσεις κόσμο, αλλά αναφέρομαι στις συνέπειες που μπορεί να έχει σε κάποιον που έχει το χάρισμα αυτό.
Καλό το ερώτημα... αν και ανήκει στα μεταφυσικά. Εκ των προτέρων, σα φυσικός πρέπει να διαφωνήσω, και αυτό θα κάνω Πέρα από την πλάκα, όντως δεν πιστεύω σε τέτοιου είδους ζητήματα. Η ταινία είναι μία από τις αγαπημένες μου και την κατατάσσω στις πιο "εκπαιδευτικές" ταινίες που υπάρχουν, καθώς αναπτύσσει και τονίζει τα κατάλληλα σημεία όσον αφορά τη θανατική ποινή. Όσο για το χάρισμα του Τζον Κόφι (it sounds like "coffee" but it spells different ) τρέμω μόνο που σκέφτομαι ότι αυτό θα μπορούσε να ήταν αλήθεια. Κάτι τέτοιο, θα ήταν και χάρισμα και κατάρα. Στην ταινία ο Κόφι μπορούσε να προλάβει, ακόμα και να διορθώσει ένα λάθος (μέχρι έναν βαθμό βέβαια). Αυτό ήταν το χάρισμα. Η κατάρα ήταν όταν δεν το προλάβαινε ή δεν ήταν ικανός να το διορθώσει. Όπως τονιζόταν στην ταινία, ο Κόφι δε θα μπορούσε παρά να είναι αθώος, μιας και ο Θεός δε θα έδινε αυτό το χάρισμα σε κάποιον που θα το χρησιμοποιούσε για κακό. Αν υπήρχε ένας τέτοιος άνθρωπος ίσως και να μπορούσε να το αντέξει.
Κάτι παρόμοιο, αλλά πολύ πιο κοντά σε αυτό που λες, υπάρχει στην ταινία "Ο Άφθαρτος" με τον Μπρους Γουίλις και τον Σάμουελ Τζάκσον. Κάθε φορά που έσφιγγε το χέρι ενός ανθρώπου μπορούσε να καταλάβει τι άνθρωπος ήταν.
Σε σένα πήγαινε Άκη, γιατί νομίζω φαίνεται να είσαι ο μόνος, για την ώρα, που βλέπει σε αυτό το τόπικ τα πράγματα πιο προσκολημένα σε αυτά που ξέρει και ίσως πιο πρακτικά. Κακό δεν είναι, πάντα πρέπει να υπάρχει κριτική σκέψη, όπως και ανοιχτά μυαλά, αλλιώς δεν πάμε μπροστά!
Κατά τ'αλλα μ΄αρέσει η άποψη ότι κατάρα είναι η πιθανή αποτυχία του ατόμου να προλάβει το κακό ή να σώσει! Επίσης, είχα ξεχάσει την ταινία που αναφέρεις (Ο Άφθαρτος)! Το "χάρισμα" που αναφέρεις νομίζω το έχουν αρκετοί άνθρωποι με τον ίδιο ή με άλλο τρόπο... Και τέλος θα συμφωνήσω ότι και οι δύο ταινίες έχουν και άλλα μηνύματα, πιο καθημερινά, ίσως, και πιο πρακτικά.
Το μέλος theotita στις 12-06-2006 στις 14:27 έγραψε...
Παράθεση:
πάντα πρέπει να υπάρχει κριτική σκέψη, όπως και ανοιχτά μυαλά, αλλιώς δεν πάμε μπροστά!
Συμφωνώ
Παράθεση:
Κατά τ'αλλα μ΄αρέσει η άποψη ότι κατάρα είναι η πιθανή αποτυχία του ατόμου να προλάβει το κακό ή να σώσει!
Νομίζω ότι είναι μία από τις απόψεις που θέλει να μας παρουσιάσει η ίδια η ταινία. Αν θυμάσαι, ο καλοκάγαθος Τζον Κόφι, έκλαιγε και είχε βάρος στη συνείδησή του επειδή δε μπόρεσε να σταματήσει το φόνο των δύο κοριτσιών. Παρόλο που διαισθανόταν τον κίνδυνο. Δεν τον ένοιαζε πια η ζωή του, αφού είχε "επιτρέψει" να γίνει ένα τέτοιο κακό. Τώρα, γιατί χρησιμοποίησε αυτό το χάρισμα για να στείλει στο ψυχιατρείο τον (κακό) σωφρονιστικό υπάλληλο αφού πρώτα τον ανάγκασε να σκοτώσει το δολοφόνο, δε μπορώ να πω με βεβαιότητα. Σύμφωνα με την ταινία έγινε για να διορθωθεί, ένα μέρος του κακού που είχε γίνει. Αν θες, όμως, την προσωπική μου γνώμη, αυτό έγινε περισσότερο για την ηθική δικαίωση των θεατών. Δηλαδή, για να κρατηθούν οι ισορροπίες όσον αφορά το αμφιλεγόμενο θέμα της θανατικής ποινής, αφού μέχρι εκείνο το σημείο η ταινία μας οδηγούσε σαφέστατα ενάντια στη θανατική ποινή.
Τώρα, γιατί χρησιμοποίησε αυτό το χάρισμα για να στείλει στο ψυχιατρείο τον (κακό) σωφρονιστικό υπάλληλο αφού πρώτα τον ανάγκασε να σκοτώσει το δολοφόνο, δε μπορώ να πω με βεβαιότητα. Σύμφωνα με την ταινία έγινε για να διορθωθεί, ένα μέρος του κακού που είχε γίνει. Αν θες, όμως, την προσωπική μου γνώμη, αυτό έγινε περισσότερο για την ηθική δικαίωση των θεατών. Δηλαδή, για να κρατηθούν οι ισορροπίες όσον αφορά το αμφιλεγόμενο θέμα της θανατικής ποινής, αφού μέχρι εκείνο το σημείο η ταινία μας οδηγούσε σαφέστατα ενάντια στη θανατική ποινή.
katarxas allaxame thema alla entaxei. omws mhn xehname oti to prasino mili einai vivlio gia thn akriveian apo ton gnwstotato Stephen King!!!!!! me tis trelles anatropes kai plokes.h timwria tou kakou einai meros ths hthikis issoropias sta erga tou.
giati o xarakthras epilegetai na to kanei? o cofi leei gia tous 2 pws einai poly kakoi anthrwpoi. eidika gia ton trelo viasth. tous skotwnei emmesa logw lytrwshs dikhs tou? xerei oti tha pethanei, to ergo tou teleiwse. giati na mhn to employtize me thn timwria twn kakwn afou den prolave na swsei ta koritsakia? dioti se thanatikh poinh odhgeitai to swma kai oxi h psyxh.
an thelete na deite kapoio ergo gia thn thanatikh poinh tote sas proteinw to "the life of david gale".... kataplhktiko an kai fernei sta oria, akoma kai tous aktivistes.
Πέρα από την πλάκα, όντως δεν πιστεύω σε τέτοιου είδους ζητήματα. Η ταινία είναι μία από τις αγαπημένες μου και την κατατάσσω στις πιο "εκπαιδευτικές" ταινίες που υπάρχουν, καθώς αναπτύσσει και τονίζει τα κατάλληλα σημεία όσον αφορά τη θανατική ποινή. Όσο για το χάρισμα του Τζον Κόφι (it sounds like "coffee" but it spells different 
) τρέμω μόνο που σκέφτομαι ότι αυτό θα μπορούσε να ήταν αλήθεια. Κάτι τέτοιο, θα ήταν και χάρισμα και κατάρα. Στην ταινία ο Κόφι μπορούσε να προλάβει, ακόμα και να διορθώσει ένα λάθος (μέχρι έναν βαθμό βέβαια). Αυτό ήταν το χάρισμα. Η κατάρα ήταν όταν δεν το προλάβαινε ή δεν ήταν ικανός να το διορθώσει. Όπως τονιζόταν στην ταινία, ο Κόφι δε θα μπορούσε παρά να είναι αθώος, μιας και ο Θεός δε θα έδινε αυτό το χάρισμα σε κάποιον που θα το χρησιμοποιούσε για κακό. Αν υπήρχε ένας τέτοιος άνθρωπος ίσως και να μπορούσε να το αντέξει.
