Σάββατο μεσημέρι. Ανέβαινα τις σκάλες για τον τέταρτο βαριά φορτωμένη με κούτες και διάφορα. Μετακόμιση. Ένοιωσα το κινητό στη τσάντα να χτυπάει. Το είχα αφήσει στο αθόρυβο από τη Παρασκευή. Χαμένη αυτές τις μέρες, βαριά αποροφημένη από σκέψεις και διάφορα που τρέχουν μέσα και έξω.
Έφτασα στο τρίτο και το έπιασα. Ναι; Τα άκουσες για τον μικρό Άλεξ; Τί να ακούσω; Ποιόν Άλεξ; Τον μικρό που χάθηκε στη Βέροια. Δολοφονήθηκε τελικά. Για ποιόν λες; Ξέρεις πού είμαι τώρα; Να σε πάρω μετά; Άννα άνοιξε ειδήσεις. Δεν έχω τηλεόραση εδώ βρε (και καλύτερα). Άννα τον σκότωσαν μικροί, συνομήλικοι, εδώ το βλέπουμε στον Αντέννα. Καλά εντάξει θα το ψάξω.
...
Άλεξ Μεχισβίλι. Γράφω και έχω την φωτογραφία του με τα γυαλιά σ'ενα άλλο παράθυρο. Πουτάνες ΜΜΕ. Μαλάκα δεν το ήθελα αυτό για απόψε. Και είπα πως δεν θα έβριζα άλλο, για το καλό μήνα τουλάχιστο. Πότε έγινε τόσο απαίσιος ο κόσμος; Και ποιός φταίει αν φταίει κάποιος; Τελικά είχα δίκοιο. Είχα δίκοιο που έκανα τόση φασαρία και τέτοιο κύριγμα για τον τσακωμό στη τάξη. Ποτέ βία Δημήτρη. Ποτέ βία κυρία μαμά του Δημήτρη. Να ξέρει να αμύνεται το παιδί. Μήπως τα μπέρδεψες και του έμαθες την επίθεση;
Δεν ξέρω τί να πω. Κάτι πρέπει να γίνει. Δεν ξέρω τί να πω. Και δεν μπορώ να μη σκεφτώ πως κάποιο μερίδιο έχει η τηλεόραση η ενημέρωση αυτή η γαμημένη παραπληροφόρηση. Πως να στο πω αλλοιώς τώρα. Ας με διορθώσει ο επόμενος. Θυμάμαι πιτσιρίκα δεν ήξερα γρι ελληνικά. Το σκέφτομαι και γελώ, πως με έμαθαν οι φίλοι μου στις αρχές να μιλώ στα ελληνικά. Θυμάμαι ακόμα καλά τον γείτονα που έπαιζε ακορντεόν και με έπαιρνε στα γόνατα του να μου δείξει τα πλήκτρα. Ήταν στο λύκειο και πήγαινε σε κάποιο Ωδείο της γειτονιάς μας στα Πατήσια. Τα ελληνικά δεν τα καταλάβαινα. Ούτε εκείνος τα ρουμάνικα. Η μάνα μου πήγαινε σπίτι τους για καφέ, κι εμείς μέναμε μόνοι με το ακορντεόν. Την μουσική την καταλάβαινα. Ο πατέρας μου του έλεγε πως έπαιζε καλά και πως στη Ρουμανία είναι πολύ γνωστό όργανο, λόγο των τσιγκάνων κυρίως όπως και το βιολί.
Άλεξ πού πας; Εμένα με έμαθαν ελληνικά τα παιδιά στην αυλή, ο γείτονας με το ακορντεόν, ξεχνώ το όνομα του, εύχομαι να κόλλησε στη μουσική, εύχομαι να παίζει ακόμα, να γελά. Εκείνος πήγαινε σε μάθημα ζωγραφικής. Κάπου στη Βέροια. Έχω περάσει, μπορεί, δε θυμάμαι.
Άλεξ πού πας;
Και τα καθίκια να μου κοζάρουν την φωτογραφία σου. Δεν θέλω να την δω μαλάκες. Σταματήστε πια αυτό το ψυχολογικό πόλεμο που μας κάνετε χρόνια τώρα. Δεν βλέπουν πως έχουν ξεφύγει, τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου;
...
Δεν ξέρω ποιός και τί φταίει. Κάποιος φταίει. Οι οικογένειες, αυτά που τους μαθαίνουν, η βία, τόση βία...
Έπρεπε να το άφηνα το κινητό. Ας μη το σήκωνα. Δεν μπορώ να αλλάξω κάτι.
Λυπάμαι μικρέ μου. Λυπάμαι αλήθεια.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 04-06-2006 06:26 ]
CHE
04.06.2006, 10:53
Οι Ήλιοι με κάνουν να φεύγω. Κι εσύ εκεί που είσαι θα τραγουδάς το ''Μαρουσάκι''. Και σ' ένα ποτάμι θα γίνεις λαγωνικό να αναζητάς της αγάπης το μαντήλι. Το αλογάκι θα σε πάρει μακριά από τους καλικάντζαρους της δικής μας ζωής. Κι εκεί στο μικρό ερημοκλήσι ο μικρός Χριστός θα σου ψιθυρίσει το νανούρισμα της γιαγιάς και θα σου τραγουδήσει γλυκά στ' αυτί το ''Μαρουσάκι''.
Καλό σου ταξίδι Άλεξ. Αυτή ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για ανθρώπους υπέροχους σαν εσένα...
Καθίστε ρε παιδιά και μην τον χαιρετάτε από τώρα. Το παιδί είναι αγνωούμενο μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Όποιος είδε σήμερα τα ενημερωτικά πρωινάδικα κατάλαβε ότι τα μικρά, έστω και αν ξέρουν κάτι παραπάνω, αρνήθηκαν λέει την κατηγορία (βέβαια είχαν πρώτα ομολογήσει...). Κάτι μου λέει ότι το παιχνίδι είναι ακόμα στη μέση. Επίσης κάτι μου λέει ότι είναι και οι γονείς στη μέση....θυμηθείτε τον Δουρρή με τα 7-8 παιδιά που κρεμάστηκε στις φυλακές...μην βιάζεστε...
Βέβαια ο κόσμος δεν έχει αλλάξει φίλη μου Other_side...και ούτε πρόκειται να αλλάξει...
Που πηγαίνουμε ρε παιδιά πραγματικά έχω σοκαριστεί. Αυτού του είδους πράγματα τα έβλεπα στην τηλεόραση καθώς γινόντουσαν στην Αμερική και έλεγα ρε τα μαλακισμένα τα αμερικανάκια,που να φαντάστω...
Ήστερα σκέφτομαι και λέω σε τι κόσμο θα φέρω αύριο μεθαύριο τα παιδιά μου και όταν γυρίσουν και μου πουν ρε μαλάκα πατέρα τι γίνεται εδω που μας
έφερες τι θα τους πω?
Μια χαρά τα λες Other_side το θέμα είναι όμως οτι κανένα λαμόγιο δεν θα ακούσει αυτοί ακούν την τζέπη τους και έτσι τίποτα δεν θα αλλάξει.
Ένα αγγελούδι,μια ψυχούλα έφυγε μακάρι εκεί που πήγε να συνάντησε γαλήνη και αγάπη Αλεξ καλό σου ταξίδι....
Υ.Γ. Συγνώμη για τις δυο τρείς άσχημες κουβέντες που είπα ελπίζω να καταλαβαίνετε!
WHEN LIFE HANDS YOU LEMON ,MAKE LEMONADE !!!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : KAKOFONIKS στις 04-06-2006 11:38 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : KAKOFONIKS στις 04-06-2006 11:40 ]
Είναι πολύ σημαντικό να μπαίνουν τέτοια θέματα.Μπράβο Other_side καθώς και στα μέλη που τοποθετήθηκαν άμεσα.
Αυτή είναι η απάντηση-πρόταση σε κάθε φαιδρότητα που ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία.Αυτή είναι η πρόταση ανθρωπιάς-ιδεολογίας-αισθητικής -επαφής και επικοινωνίας απέναντι στις πλακίτσες ή στις βαθυστόχαστες-περισπούδαστες
"αναλύσεις" θεμάτων εύπεπτης κατανάλωσης.Αυτή είναι η αντιπαράθεση σε κάθε λογής μικρόκοσμους[ομαδούλες και κυκλώματα] συμφερόντων ωχαδερφισμού.
Γι'αυτό συγχαρητήρια σε κάθε μέλος που νοιάστηκε και εκφράστηκε χωρίς καμμία περιστροφή.Γιατί τελικά υπάρχει ζωή εκεί έξω όπως και μέσα μας.
Όπου και νά'σαι Άλεξ γειά
Αυτό που με ανησυχεί δεν είναι το συμβάν. Πάντα υπήρχε ρατσισμός, και πάντα θα υπάρχει. Ρατσισμός κοινωνικός, φυλετικός, θρησκευτικός, κλπ.. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται ή μισούν τον διαφορετικό από αυτούς άνθρωπο.
Αυτό που με ανησυχεί δεν είναι το συμβάν. Με ανησυχεί το γεγονός ότι έπρεπε να υπάρξει κάποια Νικολούλη, κάποιος Καρατζαφέρης, γενικά κάποιοι δημοσιογράφοι που θα ερευνήσουν την κατάσταση για να μας δείξουν αυτό που γίνεται στην διπλανή μας πόρτα. Αυτό που γίνεται αλλά δεν μας απασχόλησε ποτέ, απλά και μόνο γιατί δεν συμβαίνει σε εμάς. Στους άλλους συμβαίνει, σιγά μην ασχοληθούμε κιόλας...
Αν ξέραμε και δεν ασχοληθήκαμε, είμαστε συνένοχοι. Είτε γιατί επιδείξαμε απάθεια και ωχαδερφισμό στο πρόβλημα του συνανθρώπου, είτε γιατί είμαστε ίδιοι με τους δράστες και δεν μας πειράζει το γεγονός - ίσως και να το επικροτούμε, ειδικά αφού το έκανε άλλος και σε περίπτωση προβλήματος εμείς δεν θα έχουμε τραβήγματα...
Και αν σήμερα ξυπνάμε από τον λήθαργο και μαθαίνουμε τί συμβαίνει δίπλα μας, φταίμε διπλά!!! Φταίμε που κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, τη στιγμή που τα παιδιά μας γίνονται αμερικανάκια και στα 12 είναι κιόλας εγκληματίες...
Συγνώμη Άλεξ... Συγνώμη...
Συμφωνώ με όλα τα παραπάνω και να προσθέσω πως ο κοσμος μας έχει πραγματικά αρχίσει να γίνεται τρομακτικός! Φοβάσαι να ακούσεις ειδήσεις, γιατί ξέρεις πως αυτά που θα ακούσεις θα σε τρομάξουν, θα σε συγκλονίσουν....Πώς γίναμε έτσι? Πώς καταντήσαμε έτσι? Ποιός φταίει επιτέλους? Η κοινωνία, οι γονείς, ποιοι???
Υπάρχουν τόσα μικρά και αθώα πλασματάκια....Μακάρι ο Άλεξ να είναι ο τελευταίος, μακάρι...και δε το ζητάω εκδικητικά, αλλά όποιος το έκανε αυτό (γιατί δε πιστεύω πως ευθύνονται μόνο τα 2 μικρά, είτε έμμεσα είτε άμεσα), να τιμωρηθεί όπως αξίζει σε κάποιον που κάνει κάτι τέτοιο σε μια ψυχούλα!!
Δεν είμαστε ανθρωποι πλέον....ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ!!
Άλεξ, ελπίζω να βρεις αυτό που σου αρνήθηκαν....Εκεί ψηλά είναι καλύτερα γλυκέ μου!
Κι εγώ να συγχαρώ τη συντάκτρια του topic. Είμαι από Βέροια.Μου φαίνεται απίστευτο ως και παράλογο, μεταφυσικό όλο αυτό..Όλοι ανάστατοι είναι.Και η μανούλα του η τραγική φιγούρα μέσα στο χάος της κατάστασης..Και το πιο τραγικό είναι η προσπάθεια όλων να αποποιηθούν τις ευθύνες τους. Όλοι φταίμε. Οι γονείς, το σχολείο, τα Μ.Μ.Ε..Και όλοι το παίζουν Κινέζοι, αρνούμενοι να πάρουν θέση. Σε τέτοιο κόσμο μεγαλώνουμε. Και σε ακόμη χειρότερο κόσμο θα μεγαλώσουν οι επόμενες γενιές..Ως που θα πάει όλο αυτό?
Otan plirwfori8ika to disaresto gegonos siglonistika den pisteua oti paidakia dimotikou skotosan ton sima8iti tous mou itan adianoito (toulaxiston o isxirismos tous)....Oso anafora ta M.M.E autoi kanoun tin doulia tous mas exoun grammenos sta arxidia tous kai skeftontai mono kai mono na kanoun tile8easi me ton pono tou kosmou.....
Kalo tajidi Alex......
Και τα παιδια τι φταινε???? Οι γονεις τα καναν ετσι επειδη τα παρατησαναι!!! Τι κανετε ρε γαμιοληδες (σορρυ γι αυτο) παιδια αμα δεν εχεις σκοπο να τα μεγαλωσεις οπως πρεπει????? Τα παιδια απο το περιστατικο που λενε οτι σκοτωσαν το παιδι(αμα τελικα το σκοτωσαν) ειναι ολα απο παρατημενες οικογενειες.....! Και γιατι τον σκοτωσαν?????? Ρατσιστες αποκλειεται να ηταν αφου αυτοι που (μαλλον) τον σκοτωσαν ηταν ρωσσοι ελληνες και αλβανοι νομιζω!!! τι διαφορες ειχαν που ηταν τοσο σημαντικες που να επιφερουν θανατο????? εκτος και αν εγινε κατα λαθος οτι εγινε....μπορει να τον σπρωξανε καπου και να ετυχε να χτυπησει στο κεφαλι ας πουμε!
Κι εγώ είμαι από Βέροια. Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε το όλο θέμα στην πόλη μου, κάτι δεν μου κολλούσε με τα παιδάκια.. Από όλες τις πιθανές εκδοχές, αυτή φαινόταν (αν είναι ποτέ δυνατόν!!!) η πιο λογική. Και με μεγάλη μου θλίψη, διαπιστώνω ότι μάλλον είχα δίκιο. Οι καιροί έχουν αλλάξει guys. Τα πιτσιρίκια δεν είναι όπως παλιά. Το τέλος της αθωότητας; Ίσως. Ίσως πάλι και όχι. Γιατί δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα. Δεν είναι όλα τα παιδιά μοχθηρά και κακοπροαίρετα. Τα ερεθίσματα όμως και τα πρότυπα που έχουν, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για να απολαύσουν την αθωότητα τους, στο έπακρο.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο μικρός Άλεξ ''έπεσε'' και χτύπησε θανάσιμα. Αν κατορθώσουν να βρουν το άψυχο κορμί του, φαντάζομαι ότι τα ευρήματα θα ξεπερνούν την πιο νοσηρή φαντασία. Τα παιδιά όταν θέλουν, μπορούν να είναι πολύ σκληρά. Τόσο στα λόγια, όσο και στις πράξεις. Γιατί δεν έχουν επίγνωση του τί ακριβώς κάνουν, και δεν τους καίγεται καρφί για τα συναισθήματα των άλλων. Αυτό είναι δουλειά των ''μεγάλων''...
Επίσης, δύσκολα 5 πιτσιρίκια θα εξαφάνιζαν τόσο τέλεια έναν άνθρωπο. Κάποιος ενήλικας τα καθοδήγησε από τη στιγμή που συνέβη το μοιραίο και μετά. Και σίγουρα κάποιος τρίτος τα έμαθε εκ των υστέρων ή έγινε άθελά του μάρτυρας της όλης κατάστασης και καλά θα κάνει να ανοίξει το στόμα του όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Προσωπικά, ρίχνω μεγάλο βάρος όχι μόνο στους γονείς των παιδιών, αλλά κυρίως στους δασκάλους. Όταν γίνονται καθημερινοί μάρτυρες θλιβερών περιστατικών με τους ίδιους πάντα πρωταγωνιστές και δεν το καταγγέλουν αλλά το αποσιωπούν, για να μην ''πληγώσουν'' τους γονείς και θίξουν το κύρος του σχολείου, γίνονται αυτόματα συνένοχοι σε όλα.
Αυτά. Θα μπορούσα να γράφω όλη νύχτα αλλά δεν έχει και τόσο νόημα. Τίποτα δεν θα αλλάξει κι εγώ θα νιώθω χειρότερα από ότι αισθάνομαι τώρα.
το θέμα δεν ειναι τοσο ποιος φταίει. Σε τέτοιες περιπτωσεις μάλλον φταίνε όλοι. Και, όπως κάνουν τα ΜΜΕ, με την προβολή, με τον εκχυδαϊσμό, ή τη σιωπή, ο Αλεξ και το ταξίδι του θα μας απασχολήσει και θα φύγει. Τόσα και τόσα άλλα εχουν σειρά. Απλά, πού και πού, κάποιοι μας δείχνουν πως τίποτα δεν ειναι τόσο μακρυά μας. Και (ευτυχώς) κάποιοι άλλοι, όπως η Αννα μας θυμίζουν, με τον τρόπο που περιέγραψε ο sweethope.
Kakofoniξ ... τα παιδία που θα φέρεις, εσύ ή άλλοι - δεν έχει σημασία ποιός θα τα φέρει - ... ακούνε, διασθάνονται, αφουγκράζονται. Οτι φυτρώσουμε θα σπείρουμε. Ατομικά και σαν κοινωνία. Ετσι ειναι. Θελει βέβαια λίγο παραπάνω κόπο. Αν τα αφήσουμε flat, τελείωσε. Οπως συνήθως, στα κείμενα της Αννας, πολύ λιγα μπορώ να προσθέσω. Απλα, με κάνει να σκεφτώ πολλα. Δεν θα μπορούσε να γράψει κανείς για τον Αλεξ καλύτερα.
Δεν είναι θέμα ρατσισμού.Θέμα μισανθρωπισμού,είναι!Δεν αντέχουμε τα αντερά μας
και αυτό πλέον ξεκινά απο πολύ μικρές ηλικίες.Πάντως η χώρα μας πρέπει να έχει
παγκόσμια πατέντα στον τρόπο που διαχειρίζονται τα ΜΜΕ αυτά τα θέματα!Δεν έχω δει σε καμία Ευρωπαική,τουλάχιστον,χώρα τέτοιο "σαρκοβόρο" τρόπο κάλυψης ειδή-
σεων.Δηλάδη τι σημαίνει "δίνω βήμα" στα παιδία να πούν την δική τους εκδοχή?
Και οι αρμόδιοι παρακολουθούν συναινετικά...Με αυτά και με αυτα είναι που μαζί με το "βήμα",πασάρουμε διακριτικά και το μαχαίρι..το όποιο μαχαίρι.Διοτί εμείς το πασαρούμε που δεν ανοίγουμε το παράθυρο να το πεταξουμε το χαζοκούτι!Και δεν μπορώ να ακουω σαχλαμάρες "η τηλεόραση απλά καθρεφτίζει την πραγματική ζωή"!
Η πραγματική ζωή δεν "γράφει" τηλεοπτικά..
Η περίπτωση του ΄Αλεξ δείχνει για ποια χώρα μιλάμε. Η επιθετικότητα και ο ρατσισμός είναι παρόντα προβλήματα στην Ελλάδα. Και δεν είναι πρόσφατα φαινόμενα που προκύπτουν από την επίδραση του αμερικανικού κινηματογράφου ή επειδή τα παιδιά παίζουν με γκέιμμπόι. Η ελληνική κοινωνία είναι μια σκληρή κοινωνία.
Τυχαίνει να είμαι Κύπριος, αλλά έχω ζήσει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα. ΄Ετυχε να πάω και σε δημόσιο σχολείο εκεί, στο κέντρο της Αθήνας. Ε λοιπόν δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο άθλιο, από κάθε άποψη ήταν το σχολείο. Αλητεία, χυδαιότητα και άρνηση για το τίποτα. Και δεν είμαι μεγάλος, νέο παιδί είμαι κι εγώ ακόμα, δεν μιλάω για πολλά χρόνια πριν.
Βεβαίως άλλο να ανοίγονται κεφάλια σε αλάνες κι άλλο να μετατρέπεις τη γειτονιά σου σε ΣΚΡΙΜ νούμερο 3. ΄Ομως ρίζα του κακού είναι πως το περήφανο έθνος μας, των Ολυμπιακών Αγώνων, έχει πολύ δρόμο να κάνει για να ξεφύγει από τη σκληρή κατάρα του να είναι ένα μικρό κράτος στα νότια των Βαλκανίων, που σαν υπηρέτρια που λείπει η κυρία της "φόρεσε τ' αρχαία της τα λούσα" και παριστάνει κάτι που δεν είναι. Την πολιτισμένη. Δυστυχώς η ευαισθησία, η διαφορά (διαφορετικότητα!), οι αλλοδαποί, οι ανάπηροι, οι περισσότερο ή λιγότερο έξυπνοι, γίνονται ακόμα οι "τρελλοί του χωριού". Και να που το πράγμα χειροτερεύει...
΄Εχει πολλές ντροπές αυτή η χώρα. Καιρός να θυμήθούμε να ντρεπόμαστε τώρα που τέλειωσαν οι επιτυχίες και σύμφωνα με τ' άστρα μπαίνουμε σε δύσκολες για την Ελλάδα εποχές. Σε ένα χωριό, έβλεπα σε ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, υπάρχει το έθιμο, μια φορά το χρόνο, να κακοποιούν μέχρι θανάτου, αθώα ζώα. Στο αιματοκύλισμα της αγελάδας συμμετέχουν και παιδιά.
Το μέλος Other_side στις 04-06-2006 στις 05:59 έγραψε...
Παράθεση:
Σάββατο μεσημέρι. Ανέβαινα τις σκάλες για τον τέταρτο βαριά φορτωμένη με κούτες και διάφορα. Μετακόμιση. Ένοιωσα το κινητό στη τσάντα να χτυπάει. Το είχα αφήσει στο αθόρυβο από τη Παρασκευή. Χαμένη αυτές τις μέρες, βαριά αποροφημένη από σκέψεις και διάφορα που τρέχουν μέσα και έξω.
Έφτασα στο τρίτο και το έπιασα. Ναι; Τα άκουσες για τον μικρό Άλεξ; Τί να ακούσω; Ποιόν Άλεξ; Τον μικρό που χάθηκε στη Βέροια. Δολοφονήθηκε τελικά. Για ποιόν λες; Ξέρεις πού είμαι τώρα; Να σε πάρω μετά; Άννα άνοιξε ειδήσεις. Δεν έχω τηλεόραση εδώ βρε (και καλύτερα). Άννα τον σκότωσαν μικροί, συνομήλικοι, εδώ το βλέπουμε στον Αντέννα. Καλά εντάξει θα το ψάξω.
...
Άλεξ Μεχισβίλι. Γράφω και έχω την φωτογραφία του με τα γυαλιά σ'ενα άλλο παράθυρο. Πουτάνες ΜΜΕ. Μαλάκα δεν το ήθελα αυτό για απόψε. Και είπα πως δεν θα έβριζα άλλο, για το καλό μήνα τουλάχιστο. Πότε έγινε τόσο απαίσιος ο κόσμος; Και ποιός φταίει αν φταίει κάποιος; Τελικά είχα δίκοιο. Είχα δίκοιο που έκανα τόση φασαρία και τέτοιο κύριγμα για τον τσακωμό στη τάξη. Ποτέ βία Δημήτρη. Ποτέ βία κυρία μαμά του Δημήτρη. Να ξέρει να αμύνεται το παιδί. Μήπως τα μπέρδεψες και του έμαθες την επίθεση;
Δεν ξέρω τί να πω. Κάτι πρέπει να γίνει. Δεν ξέρω τί να πω. Και δεν μπορώ να μη σκεφτώ πως κάποιο μερίδιο έχει η τηλεόραση η ενημέρωση αυτή η γαμημένη παραπληροφόρηση. Πως να στο πω αλλοιώς τώρα. Ας με διορθώσει ο επόμενος. Θυμάμαι πιτσιρίκα δεν ήξερα γρι ελληνικά. Το σκέφτομαι και γελώ, πως με έμαθαν οι φίλοι μου στις αρχές να μιλώ στα ελληνικά. Θυμάμαι ακόμα καλά τον γείτονα που έπαιζε ακορντεόν και με έπαιρνε στα γόνατα του να μου δείξει τα πλήκτρα. Ήταν στο λύκειο και πήγαινε σε κάποιο Ωδείο της γειτονιάς μας στα Πατήσια. Τα ελληνικά δεν τα καταλάβαινα. Ούτε εκείνος τα ρουμάνικα. Η μάνα μου πήγαινε σπίτι τους για καφέ, κι εμείς μέναμε μόνοι με το ακορντεόν. Την μουσική την καταλάβαινα. Ο πατέρας μου του έλεγε πως έπαιζε καλά και πως στη Ρουμανία είναι πολύ γνωστό όργανο, λόγο των τσιγκάνων κυρίως όπως και το βιολί.
Άλεξ πού πας; Εμένα με έμαθαν ελληνικά τα παιδιά στην αυλή, ο γείτονας με το ακορντεόν, ξεχνώ το όνομα του, εύχομαι να κόλλησε στη μουσική, εύχομαι να παίζει ακόμα, να γελά. Εκείνος πήγαινε σε μάθημα ζωγραφικής. Κάπου στη Βέροια. Έχω περάσει, μπορεί, δε θυμάμαι.
Άλεξ πού πας;
Και τα καθίκια να μου κοζάρουν την φωτογραφία σου. Δεν θέλω να την δω μαλάκες. Σταματήστε πια αυτό το ψυχολογικό πόλεμο που μας κάνετε χρόνια τώρα. Δεν βλέπουν πως έχουν ξεφύγει, τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου;
...
Δεν ξέρω ποιός και τί φταίει. Κάποιος φταίει. Οι οικογένειες, αυτά που τους μαθαίνουν, η βία, τόση βία...
Έπρεπε να το άφηνα το κινητό. Ας μη το σήκωνα. Δεν μπορώ να αλλάξω κάτι.
Λυπάμαι μικρέ μου. Λυπάμαι αλήθεια.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 04-06-2006 06:26 ]
|
|
σκεψου αννα μου εμεις που τη ζουμε την ιστορια 4 μηνες εδω στην ελλαδα!και ενω ολοι περιμεναν πως το παιδι θα ειχε απαχθει για εμποριο οργανων..το σοκ!ανηλικοι σκοτωνουν ανηλικους..τωρα και στην ελλαδα!!
με συγκινησες με το μνμ σου.οτι κ να πουμε ομως,οσο η οικογενεια το σχολειο και η κοινωνια θα αδιαφορουν απεναντι στην πραγματικη παιδεια τοσο τα πραγματα θα χειροτερευουν..
Άλεξ που πας;
Σε θυμηθήκαμε…
Άλεξ που πας;
Ξυπνήσαμε σιγά σιγά…
Άλεξ που πας;
Ίσα ίσα τώρα που θελήσαμε ν΄ ασχοληθούμε
με όσα βλέπαμε, με όσα δεν μας άρεσαν,
άλλα αδιαφορούσαμε…
Άλεξ που πας;
Σπάσαμε τη σιωπή μας…
Άλεξ που πας;
Αντιδράσαμε…
Άλεξ που πας;
Που πας;
Που πας;
Άλεξ τα μάτια μου είναι γεμάτα δάκρυα.
Άλεξ η κάρδια μου πονάει.
Άλεξ η ψυχή μου νοσεί.
Χρόνια τώρα…
Για τον Άλεξ που χάσαμε.
Για τον Άλεξ που υπάρχει παντού.
Για τον Άλεξ που υποφέρει ακόμα.
Για τον Άλεξ που θα χαθεί αν δεν κινηθούμε εγκαίρως.
Και για όλους τους Άλεξ…
Όμως….
Μη φοβάσαι.
Μη φοβάσαι Άλεξ…
Όχι πια, σε παρακαλώ…
Άλεξ κάπου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι…
Το ξέρω.
Το νιώθω.
Και στο υπόσχομαι,
στο υπόσχομαι, Άλεξ.
Στο υπόσχομαι.
Εγώ η τόσο μικρή, η τόσο λίγη.
Στο υπόσχομαι!
Θα κάνω τα πάντα για να βρω τους ανθρώπους.
Τα πάντα!
Πίστεψέ με…
Και τότε μόνο θα ησυχάσω...
Και δεν θα ξανακλάψουμε πια για κανέναν Ά λ ε ξ…
ΑΜΗΝ!
45 λεπτά δελτίο ειδήσεων και τα 30 είναι για τον Αλεξ. Κάθε μέρα, την τελευταία εβδομάδα. Και χωρίς κάποια ΕΙΔΗΣΗ. Όλο φλυαρίες, φήμες, η φωτογραφία του 50 φορές, συγκρίσεις με άλλες περιπτώσεις, χωρίς μάλιστα ακόμα να ξέρουμε τίποτα. Ρεπορτάζ ΜΗΔΕΝ.
Τα άλλα 10 λεπτά του δελτίου ήταν για την απόδραση και στα υπόλοιπα 5 χωρέσανε 2-3 ακόμα ζητήματα. Για τους φοιτητές κουβέντα, για τις εξελίξεις στον κόσμο τίποτα. Μόνο Άλεξ, Άλεξ, Άλεξ...
Αφήστε το παιδί εκεί που είναι, μόνο κακό του κάνετε με τόση υπερβολή.
Το μέλος jorge στις 08-06-2006 στις 10:11 έγραψε...
Παράθεση:
45 λεπτά δελτίο ειδήσεων και τα 30 είναι για τον Αλεξ. Κάθε μέρα, την τελευταία εβδομάδα. Και χωρίς κάποια ΕΙΔΗΣΗ. Όλο φλυαρίες, φήμες, η φωτογραφία του 50 φορές, συγκρίσεις με άλλες περιπτώσεις, χωρίς μάλιστα ακόμα να ξέρουμε τίποτα. Ρεπορτάζ ΜΗΔΕΝ.
Τα άλλα 10 λεπτά του δελτίου ήταν για την απόδραση και στα υπόλοιπα 5 χωρέσανε 2-3 ακόμα ζητήματα. Για τους φοιτητές κουβέντα, για τις εξελίξεις στον κόσμο τίποτα. Μόνο Άλεξ, Άλεξ, Άλεξ...
Αφήστε το παιδί εκεί που είναι, μόνο κακό του κάνετε με τόση υπερβολή.
|
|
Καλά τα λές...
Ας κοιτάξουμε να φτιάξουμε τον κόσμο μας, για να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του, κι ας μην καταπίνουμε αμάσητα τα ρεπορτάζ-σήριαλ που μας συγκεντρώνουν στο γεγονός και όχι στην πραγματική αιτία του...
Για τους φοιτητές, μηδέν ενημέρωση, κι αυτοί οι φοιτητές θα γίνουν σε λίγα χρόνια γονείς... και θα γεννήσουν Αλεξ και ανήλικους δολοφόνους... και τους αγνοούμε..
Κάπως έτσι φτάνουμε σε αμερικάνικα πρότυπα κοινωνίας...
Η απαίτηση της μάνας του μικρού Άλεξ είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος που, από τετράμηνου, έχει χάσει το παιδί του. Συνχρώνος είναι και μια συγκλονιστική κραυγή κατά όσων έθαψαν το βλαστάρι της πριν αυτό βρεθεί Τι ζητά?Το αυτονόητο…
«Μην λέτε οτι το παιδί μου είναι νεκρό .Δώστε του έστω μια πιθανότητα να ζήσει» Ποιος ν’ ακούσει όμως το παράπονο της?
Ποιος να αφουγκραστεί το ψέλλισμα της?
Ποιος να δώσει στον μικρό Άλεξ μια πιθανότητα ζωής? Ποιος? Οι νεκροθάφτες? Άλλη είναι η δουλειά τους.Ο θάνατος.Από αυτόν ζουν και αυτόν ελπίζουν .Η ζωή τους είναι ο πόνος. Η χαρά τους το δάκρι. Η ματιά τους το σκοτάδι. Η γεύση τους ρο κρύο. Ο πάγος στο μέτωπο και στο μνήμα είναι είναι η σόμπα που ζεστένη την καρδιά τους.Το μοιρολόι είναι γι αυτούς ο χορός.Το μαύρο είναι αυτό πoυ τους εξιτάρει.Και δεν είναι μόνο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι αρχές, οι αυτόκλιτοι ντέντεκτιβ, ο κόσμος της Βέροιας, οι στρατιές των μοιρολογιστών που σαν βαμπίρ και ζόμπι περιφέρουν τις αναλύσεις, τις πληροφορίες, τις εικασίες ,τις γνωματεύσεις τους νυχθημερόν στο εκράν των τηλεοράσεων. Είναι η ολόκληρη η κοινωνία που δεν θέλει να ακούσει την έγκληση της μάνας .Είμαστε όλοι εμείς που δεν επιτρέπουμε στον μικρό Άλεξ να έχει έστω και μια πιθανότητα, ούτε την πιο μικρούλα στην ζωή….
KOSMOS TOY EPENDYTI
Ο χαμένος τα παίρνει ΟΛΑ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : atrixospi8ikos στις 11-06-2006 12:25 ]
