Stef....σταμάτα να σκοτώνεις τα παραμύθια....
Υπάρχουμε και μερικοί ...που μας αρέσουν
Πάντως, παίρνοντας αφορμή από το σχόλιο του Γιάννη, να συμπληρώσω και κάτι που ξεχνιέται μπροστά στην τροφαντή κατακόκκινη φιγούρα του Αη Βασίλη (όπως τον θέλουμε εμείς, στη χώρα μας) ή Αη Νικόλα (για τις υπόλοιπες χώρες).... Αν κάτι κοινό υπάρχει μεταξύ των πραγματικών προσώπων και της παραμυθένιας φιγουρας τους που κάθε χρόνο αναλαμβάνει με έλκυθρο να μεταφέρει τη χαρά στα παιδιά, μοιράζοντας δώρα είναι ότι και τα δύο αυτά πρόσωπα, ο Άγίος Βασίλειος και ο Άγίος Νικόλαος, πράγματι μοίραζαν δώρα....
Όχι βέβαια με έλκυθρα, τάρανδους και τα λοιπά ωραία...αλλά με έναν άλλο τρόπο.
Ο Άγιος Βασίλειος είναι αλήθεια ότι προκαλούσε δυσφορία στους πλούσους για τους λόγους του υπέρ των φτωχών και τις θέσεις του για την αντιμετώπιση της ανέχειας των ανθρώπων της εποχής του, στις οποίες σύντομα έδωσε πνοή... Ως επίσκοπος Καισαρείας, πέραν από το ότι έφτιαξε τη Βασιλιάδα Σχολή, μια "καινή πόλη", όπως την ονόμαζαν, με νοσοκομεία, σπιτάκια για τους αρρώστους, γηροκομείο, ορφανοτροφείο, πτωχοκομείο, μοίρασε επίσης και όση περιουσία είχε, ολοκληρωτικά στους φτωχούς.
Και ο Άγιος Νικόλαος , από την άλλη, ήδη από τα πρώτα χρόνια της εκκλησιαστικής του δράσης, ως διάκονος και μετά ως ιερέας, βρίσκοταν πάντα κοντά σε όσους είχαν ανάγκη, με όποιο τρόπο μπορούσε και όσα μέσα διέθετε. Συχνά, όταν μάθαινε για ανθρώπους που ζούσαν σε ανέχεια, έφτιαχνε τις νύχτες δέματα με χρήματα και τα άφηνε στην πόρτα τους, χωρίς να αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Αλλά και αργότερα, όταν ανακηρύχθηκε επίσκοπος Μύρων της Λυκίας, παρουσίασε έργο το ίδιο σημαντικό με αυτό του Αγίου Βασιλείου, ιδρύοντας πτωχοκομείο, ξενώνα, νοσοκομείο κ.α.
Επομένως...κάπου μές στα παραμύθια...πάντα κρύβεται στο βάθος και μια αλήθεια....