Συστημενο
Καποτε, σε εναν αοριστο χρονο, που μπορει να ειναι πολυ παλια ,αλλα μπορει και λιγο πριν , σε μια χωρα που ελαχιστοι εχουν γνωρισει, ζουσε ενας λαβωμενος επαναστατης.
Στη χωρα αυτη που οι δρομοι ειναι μονο γκριζοι διαδρομοι και τιποτα παραπανω,
αναζητουσε ενα λογο να σταθει στις μυτες των ποδιων του.Να φτασει καπου.
Βεβαια οταν το ταβανι ειναι πολυ χαμηλο ξερεις πολυ καλα πως δεν εχεις και πολλες ελπιδες να πετυχεις κατι τετοιο .Στην καλυτερη θα τρυπησεις το ταβανι και στην χειροτερη θα χτυπησεις το κεφαλι σου.
Δηλαδη ζημια οπως και να χει και επιμονοι λεκεδες...
Γνωριζοντας λοιπον ο απαισιοδοξος επαναστατης πως η γκριζα χωρα του δεν εχει ανοιγματα περιοριστηκε σε αλλου ειδους κολπα για να επιβιωσει.
Εψαχνε σαν ρακοσυλλεκτης τυλιγμενα κρυφα πραγματακια.Μικρα πραγματακια που ξετυλιγοντας τα σου θυμιζουν πως τιποτα δεν ειναι μονο αυτο που δειχνει.
Πως ειναι και κατι αλλο παντα..
Δεν εχει σημασια τι.
Ακομα και σε εναν σκουπιδοτενεκε το ματι μπορει ανετα και εκπλησεται.Δεν ξερει κανεις τι ακριβως κρυβεται μεσα σε ενα περιτυλιγμα, σε ενα κλειδωμενο κουτι, πισω απο μια κλειστη πορτα , κατω απο ενα λευκο σεντονι, μεσα σε ενα ανθρωπινο μυαλο,στα ματια του τα ιδια ακομη..
Ανοιγοντας λοιπον κλειστες αριθμημενες πορτες ο επαναστατης βρηκε μονο κλειστα ματια.
Ανοιγοντας κλειστα ματια βρηκε δακρυα.Αναλυοντας τα δακρυα βρηκε σκουπιδια και ψαχουλευοντας τα σκουπιδια βρηκε κλειδωμενα κουτακια.Τα εσπασε κι αυτα και βρηκε μεσα ανθρωπινες σκεψεις.Μετα τα εβαλε ολα μαζι στις τσεπες του και ετσι παραφορτωμενος εκπληξεις σηκωσε με θαρρος και το λευκο σεντονι..
Βρηκε απο κατω ενα μικρο ροζ αυγουλακι .Το ονομα του Χριστινα.
Το κρατησε στην αγκαλια του και σκεφτηκε περιεργως πως ειναι καιρος να ξαπλωσει λιγο και να ξεκουραστει.Ξαπλωσε γυμνος μα οχι λαβωμενος πια.
Ισως λιγο εκπληκτος μονο απο τον εαυτο του αφου επιτελους βρηκε και κατι που δεν θελει να ανοιξει.
Εναν λογο να φωλιασει την επανασταση του.Μια ολοκληρη επανασταση καταφερε να χωρεσει μεσα σε ενα τοσοδουλι ευθραστο μικρο αυγο.Για σκεψου...
Αφησε τις υπολοιπες εκπληξεις λοιπον προσεκτικα στο κομοδινο και κανοντας τα χερια του δυο μεγαλα ζεστα φτερα κλωσαει απο τοτε το μικρο ροζ αυγουλακι του ολη μερα και ολη νυχτα.
Και οταν νομιζει πως ακουει εναν τριγμο φοβαται μην του σπασει και μονολογει.
Δεν ειναι ωρα ακομα...Δεν ειναι ωρα ακομα..Δεν ειναι ωρα ακομα..
Θεε μου δεν ειναι ακομα ωρα...
Στην μικρη Χριστινουλα και τον εκπληκτο επαναστατη της...
Οχι δεν ειναι ωρα