Πάντα μου άρεσαν τα ψυχο θρίλερ και ποτέ με το αίμα,που είναι συνώνυμο της έννοιας θρίλερ κυρίως στον κινηματογράφο και έπειτα στο σινεμά,ας πούμε το προφητεία το νύχτα τρόμου και τέτοιου είδος με έκαναν και ήμουν καρφωμένος στην τηλεόραση και είχα όλη την προσοχή μου εκεί! Το αίμα με συγκινούσε σα χρώμα περισσότερο παρά σαν το ίδιο το αίμα,υπάρχουν πολύ ωραία τέτοια ένα ακόμα είναι το νεκροί ξανά που όταν είχε παιχτεί πρίν δώδεκα με δεκατρία χρόνια πρίν το είχα δεί όταν είχε πρωτοβγεί στις αίθουσες και θυμάμαι ήταν σε θερινό σινεμά,τον ηθοποιό δεν θυμάμαι είναι γνωστός όμως