Στη Βυζαντινή Μουσική, γένη είναι «ποία διαίρεσις τετραχόρδου», όπως γράφει στο «Θεωρητικό μέγα της μουσικής» ο Χρύσανθος. Δηλαδή Γένη είναι οι 3 κατηγορίες, στις οποίες κατατάσσονται τα τετράχορδα ανάλογα με τα είδη των τόνων που περικλείουν (μείζων, ελάσσων, ελάχιστος)
Έτσι έχουμε 3 γένη:
Διατονικό: είναι αυτό, στο οποίο κατατάσσονται τα τέλεια τετράχορδα (βλ. στο σχετικό όρο στην εγκυκλοπαίδεια του ΜΗ) που περιέχουν και τα τρία είδη τόνων.
Χρωματικό: είναι αυτό, στο οποίο κατατάσσονται τα τέλεια τετράχορδα που οι φερόμενοί τους φθόγγοι πλησιάζουν στους εστώτες (δηλαδή στη βάση (πρώτος φθόγγος) και στην κορυφή (τέταρτος φθόγγος) των φυσικών τελείων τετραχόρδων, οι οποίοι δεν παθαίνουν αλλοίωση και γι’ αυτό ονομάζονται κα έτσι)
Εναρμόνιο, στο οποίο κατατάσσονται τα τέλεια τετράχορδα που περικλείουν δύο μείζονες τόνους και ένα ημιτόνιο ή λείμμα
Για τα τετράχορδα των τριών γενών βλ. στον όρο «τετράχορδα»
Για τις κλίμακες των τριών γενών βλ. στους όρους: «κλίμακες ή σκάλες», «Κλίμακα Διατονική Βυζαντινής μουσικής», «Κλίμακες Χρωματικές Βυζαντινής Μουσικής», «Κλίμακες Εναρμόνιες Βυζαντινής Μουσικής»
Βιβλιογραφία: Διονυσίου Ηλιόπουλου, "Μέθοδος Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής", εκδ. 1995,
Ευθυμιάδη Α., "Μαθήματα Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής", εκδ1972,
Χρύσανθου, "Εισαγωγή και Μέγα Θεωρητικόν της μουσικής", εκδ 1821, Παρίσι (εκ της τυπογραφίας Ριγνίου)
επιστροφή
4971 |
