Ανήκει στους «καλλωπισμούς» (βλ. στο για την έννοια των καλλωπισμών, στο σχετικό όρο στην εγκυκλοπαίδεια μουσικών όρων του ΜΗ) Πρόκειται για δύο μικρές νότες που συμβολίζεται με ένα σημείο που μοιάζει περίπου με καλλιγραφικό «n» ( «εν» αγγλικό ή «ήτα» μικρό ελληνικό καλλιγραφικό) και το οποίο γράφεται πριν από την κύρια νότα, στην οποία ανήκει. Η πρώτη νότα του μορντάν είναι η κύρια και απέχει από τη δεύτερη διάστημα δευτέρας ανιούσας ή κατιούσας. Το αν η δεύτερη νότα θα είναι οξύτερη ή βαρύτερη, επομένως το αν η πρώτη θα απέχει από τη δεύτερη διάστημα ανιούσας ή κατιούσας δευτέρας αντίστοιχα εξαρτάται από τη μορφή του συμβόλου που παριστά το μορντάν. Δηλάδή αν το μορντάν συμβολίζεται με τον τρόπο που περιγράψαμε ως άνω, τότε η δεύτερη νότα του είναι οξύτερη, αν όμως το παραπάνω σύμβολο τεμαχίζεται από μια κάθετη γραμμή (δηλ. πρόκειται για το ίδιο σύμβολο «n» που χωρίζεται στη μέση από μια κάθετη γραμμή), τότε η δεύτερη νότα είναι βαρύτερη.
Βιβλιογραφία: Γεωργίου Διαμαντή, «Η κλασική θεωρία της μουσικής», εκδ. Φ. Νάκα 2001, Θεόδωρου Σακελλαρίου, «Εισαγωγή στη φιλολογία της μουσικής» εκδ. Παν/μιου Ιωαννίνων, Διαμαντή Μαυραγάνη, «Μουσική ανθοδέσμη», εκδ1968.
