Ανήκει στα σημεία τονισμού (βλ. σχετικά για την έννοια των «τονισμών», στη σχετική λέξη στην εγκυκλοπαίδεια μουσικών όρων του ΜΗ). Όταν δύο ή περισσότερες νότες έχουν στιγμή και συγχρόνως πλαισιώνονται από legato, τότε οι νότες αυτές εκτελούνται μεν χωριστά, όπως απαιτεί το staccato, αλλά με μία «αναπνοή» (Στα έγχορδα, αυτό το «με μια αναπνοή» σημαίνει «με μια δοξαριά»). Κάθε νότα εδώ εκτελείται κατά τα ¾ της αξίας της. Επειδή οι νότες εδώ εκτελούνται με κάποιο βάρος και όχι με την ελαφράδα της «στιγμής», συνηθίζεται να αναφέρεται αυτό το σχήμα ως «staccato βαρύ».
Βιβλιογραφία: Γεωργίου Διαμαντή, «Η κλασική θεωρία της μουσικής», εκδ. Φ. Νάκα 2001, Θεόδωρου Σακελλαρίου, «Εισαγωγή στη φιλολογία της μουσικής» εκδ. Παν/μιου Ιωαννίνων, Διαμαντή Μαυραγάνη, «Μουσική ανθοδέσμη», εκδ1968.
