Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ο Λουδοβίκος γεννήθηκε στα Ανώγεια της Κρήτης, ένα ορεινό χωριό που αγγαλιάζει ο Ψηλορείτης. Εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή το 1985 με το δίσκο «Μοιρολόγια», ως ένας από τους πολλούς ταλαντούχους νέους που ανέδειξε ο Μάνος Χατζιδάκις. Όπως ο ίδιος συνηθίζει να λέει αποφόιτησε από την ‘Ανωτάτη Μουσική Σχολή Ανωγείων’, αφού δεν είναι λίγοι οι γνωστοί τραγουδοποιοί και οργανοπαίχτες που κατάγονται από τον τόπο τούτο. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Δραμουντάνη προήλθε από τα ονόματα της μητέρας και του αδελφού του. Γνωστοί "πειραχτάρηδες" οι Ανωγειανοί έδιναν στον καθένα κι από ένα παρατσούκλι. Του αδελφού του Λουδοβίκου έτυχε το Λουδονίκος (ο Νίκος της Λουλουδιάς). Άρεσε στο Χατζιδάκι, ο οποίος συνήθιζε να προσθέτει και την καταγωγή, και προέκυψε το «Λουδοβίκος των Ανωγείων». Ο ίδιος ο Λουδοβίκος κάπως έτσι περιγράφει με συντομία τη ζωή του: «Γεννήθηκα στην Κρήτη σ’ ένα χωριό του Ψηλορείτη, τ’ Ανώγεια. Τον χειμώνα τον θυμάμαι πάντα λευκό. Θάλασσα είδα πρώτη φορά στα έντεκά μου χρόνια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ζωγράφος και το πέτυχα με τον καλύτερο τρόπο: μπήκα στην Α.Σ.Ο.Ε. Το 1979 γνωρίζομαι με το Μάνο Χατζιδάκι στα Ανώγεια. Ένα βράδυ με άκουσε να τραγουδώ παίζοντας το μαντολίνο με μια παρέα φίλους. Την άλλη μέρα με κάλεσε και μου έδωσε το τηλέφωνό του, με το «Χατζιδάκις» γραμμένο με δύο γιώτα. Τον ρώτησα γιατί με γιώτα και μου είπε ότι τα ήτα τον παχαίνουν. Εκείνος μου έδειξε το δρόμο πώς να κάνω ζωγραφική γράφοντας τραγούδια, από τότε μέχρι σήμερα...».

Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, με τη συνοδία του μελωδικού μαντολίνου και την αισθαντική φωνή του, χρόνια τώρα ταξιδεύει τους φίλους του μακριά απ' την εξαντλητική καθημερινότητα, περισσότερο ψιθυρίζοντας παρά τραγουδώντας. Ιστορίες και παραμύθια από στίχους που δεν προσπαθούν να κραυγάσουν, μα να παίξουν στις πιο λεπτές ισορροπίες των αισθημάτων.

Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων επιμένει να είναι ένας σύγχρονος παραμυθάς. Σύγχρονος όμως είναι με την έννοια πως δρα επί των ημερών μας. Διαφορετικά τα υλικά του που είναι κυρίως ο λόγος και δευτερευόντως η μουσική έλκουν την καταγωγή τους από εποχές αρκετά παλιότερες.

Υπάρχει κοινό που συγκινείται -και δικαίως- με τα μουσικά αφηγήματα του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Και ο ίδιος είναι σαφώς ένας ενδιαφέρων καλλιτέχνης σ ένα είδος που ασκεί μόνος του.
Η δισκογραφική δουλειά του Λουδοβίκου περιλαμβάνει: Μοιρολόγια (Σείριος-ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ, 1985), Ο Έρωτας στην Κρήτη είναι μελαγχολικός (Σείριος-ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ, 1988), Ο Χαΐνης (Σείριος-ΜΒΙ, 1990), Το Μεϊντάνι (Σείριος-Μύλος, 1993), Χαρματούσα (Μύλος, 1995), Η Πύλη της άμμου (Μύλος, 1997), Το Όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Ναι (Λύρα, 1999), Τέσσερις δρόμοι για τον Ερωτόκριτο (Συμμετοχή - Λύρα, 2001), The Colours of love (Network, 2000), Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα (Λύρα, 2001), Η Γιορτή των Ανέμων (Λύρα, 2003), Μπιτ Παζάρ (Συμμετοχή - Λύρα, 2004).Στους δίσκους συμμετέχουν πολλοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες όπως οι: Νένα Βενετσάνου, Διονύσης Σαββόπουλος, Νίκος Παπάζογλου, Αργύρης Μπακιρτζής, Όλια Λαζαρίδου, Σωκράτης Μάλαμας, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Μανώλης Λιδάκης, Καλλιόπη Βέττα, Κατερίνα Σιάπαντα, Γιώτα Δρακιά, Μαριώ.


Οι Γειτονιές των Λέξεων

Πώς χαθήκαμε μέσα στην υπερβολή και τα επίθετά της!
Οι τεχνίτες των λέξεων αφού τις σμίλεψαν, τις παρέδωσαν στα χείλη. Ο ήχος, αρμονικός πρέπει, και με σωστή ανάσα και δοσολογία.

Δεν μας είπαν για τις γειτονιές των λέξεων, ποιες αγαπιούνται μεταξύ τους, ποιες όχι.
Ας πούμε η λέξη "καλά", έχει το λάμδα να ενυδατώνει τα δύο ανοιχτόκαρδα άλφα. Ωστόσο το αναγκάσαμε να συνοδεύει την επιτυχία, μια καθόλου "επιτυχή" συναλλαγή. Τι δουλειά έχει το "καλή" με την επιτυχία; Υπάρχει κακή επιτυχία;

Η λέξη "αγάπη" θα έπρεπε να κατοικεί στην ανάσα, στο βλέμμα και στη σιωπή.
Εμείς φροντίσαμε να την ενισχύσουμε με το "πολύ" και το "πάρα πολύ".
Όταν λέμε "Σ' αγαπώ πάρα πολύ" φωτίζουμε την απουσία και τη φτώχεια της. Όσο πιο πολλά επίθετα, τόσο πιο μικρό το περιεχόμενο της αγάπης.
Αλλωστε η περιγραφή των αισθημάτων δεν ανήκει σ' εκείνους που τα δηλώνουν αλλά σε κείνους που τα λαμβάνουν.
Λες πως μ' αγαπάς αλλά μετράει τι φτάνει σε μένα!


"Ο καθρέφτης σου"
Την πρώτη πρώτη μας φορά
θυμούμαι ένα βλέμμα σου θλιμμένο
Κράτησε μόνο μια στιγμή
μα στο μυαλό μου μένει χαραγμένο

Ένας καθρέφτης σου είμαι εγώ
κι αυτό που θα μου στείλεις πίσω θα στο δώσω
Να μη μου λες πως μ' αγαπάς
άσε με το δικό μου τρόπο να το νιώσω

Μη λες τη λέξη "αγαπώ",
είναι μια κουρασμένη λέξη
Κοίτα με μ' ένα βλέμμα σου βαθύ
να δούμε, να δούμε ποιος από τους δυο θ' αντέξει

(ανέκδοτο τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων)

Πηγή / Επίσημο site: http://www.geocities.com/loudovikos_anogion