Ένα κερί στο περβάζι

Δειλές αγάπες, αγάπες που τελείωσαν πριν αρχίσουν...

Γράφει το μέλος ΗΛΙΑΣ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ (iliasn)
4 άρθρα στο MusicHeaven

Πέμπτη 12 Απρ 2007

ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ

Γύρεψα να γράψω ένα μήνυμα
αληθινό ν’ ανάψει στην καρδιά σου
να ξεχυθεί ο έρωτας σαν κίνημα
σαν γέλιο που μαζεύεις στην ποδιά σου.

Σκέφτηκα να γίνω φαροφύλακας
ν΄ ανάψω τη ντροπή στο μάγουλό σου,
αληθινός με όπλο χωροφύλακας
στο πόθο σου να λέω παραδώσου.

Σπέρνω ημέρες στο σκοτάδι σου
κι ύστερα κλαίω που ξημερώνει,
θα πάρω αγάπη μου το χάδι σου
μα όχι το φιλί που με λερώνει.

Ετσι θα φτάσω ως την πόρτα σου
κι΄ ένα κερί θα ανάψω στο περβάζι,
θα ΄ναι στο πέλαγο τα φώτα σου
ευχή που σα σεντόνι σε σκεπάζει.

Από το ίδιο μέλος

No_Music

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

rigas

#7951 / 12.04.2007, 13:19 / Αναφορά
Πολύ όμορφο το ποίημά σου φίλε μου.

Μου δίνει την αίσθηση του: θέλω μα δεν πρέπει....

Ούτως ή άλλως, ο καθένας ερμηνεύει με τον τρόπο του, ...συνέχισε να γράφεις.

#7954 / 13.04.2007, 11:05

Καλέ, αυτό είναι εξαιρετικό. Πω πω... Υπάρχουν υπερ-ταλαντούχοι άνθρωποι εδώ και επίσης δημοσιεύει κι η κουτσή Μαρία. Πως θα ξεχωρίσουν και θα αξιοποιηθούν τέτοια ταλέντα? Που να πάει αυτό το ποίημα? Φυσικά το χαιρόμαστε όσοι μπαίνουμε εδώ, αλλά δεν είναι κρίμα να μείνει εδώ? Φίλε με εξέπληξες. Η ποίησή σου έχει εικόνες ενός πόνου που τον γλυκαίνει το ταλέντο σου και η εξαιρετική φαντασία σου.

faltsoo

#7959 / 14.04.2007, 11:15

Για το ποίημα δεν θα πω τίποτα . . . .δεν χρειάζεται.

Στον ph μόνο ...συμφωνώ.

Είναι χαρακτηριστικό , της σύγχρονης λεγόμενης εποχής , τα σκουπίδια και οι καλοσυντηρημενοι σκουπιδοντενεκέδες , και πρέπει να χώσεις βαθιά τη μούρη σου , για να βρεις κάτι που αξίζει και έχει θαφτεί.

Αλλά μετά ... κρατάς το θησαυρό σου και βρομάς από πάνω μέχρι κάτω.

pavel

#7999 / 16.04.2007, 15:11

...Ηλία, είναι σαφέστατο αυτό που περιγράφεις... τόσο σαφέστατο, όσο και ματωμένο....

Iphigenia

#8862 / 12.07.2007, 11:31 / Αναφορά
Ηλία, μου άρεσε πάρα πολύ το ποίημά σου, και ιδιαίτερα η παρακάτω στροφή:

Σπέρνω ημέρες στο σκοτάδι σου

κι ύστερα κλαίω που ξημερώνει,

θα πάρω αγάπη μου το χάδι σου

μα όχι το φιλί που με λερώνει

Μπράβο σου, ελπίζω να μοιραστείς και άλλα σου ποιήματά μαζί μας.

AbstractType

#9150 / 23.08.2007, 09:37 / Αναφορά
πάρα πολύ όμορφο,τρυφερό και σαφές....

με την απαραίτητη δόση μελαγχολίας και ρομαντισμού παράλληλα.

Μου αρέσουν οι λέξεις που χρησιμοποιείς,θυμίζουν καλές παλιές εποχές χωρίς όμως στοιχεία υπερβολής.

"Σπέρνω ημέρες στο σκοτάδι σου

κι ύστερα κλαίω που ξημερώνει,

..."

Αυτό όντως βγάζει πολύ συναίσθημα.Δείχνει την προσπάθεια ...και την απογοήτευση.

Κάθε λέξη όταν γράφουμε ένα ποίημα πρέπει να είναι καθοδηγούμενη από αυτά που θέλουμε να εκφράσουμε(αν ξέρουμε βέβαια :) ) και όχι να καθοδηγείτε από τη ρίμα.. Νομίζω (ή θέλω να πιστεύω) πως κάνεις το πρώτο (γιατί το δεύτερο είναι απλά παγίδα..).

Όπως είπα λοιπόν και στην αρχή.. πολύ όμορφο!