Σήμερα

Σήμερα δεν ξέρω τι να κάνω, τι να πώ
Σήμερα δεν έχω αγάπη ωραία, να πονώ
Όλα τριγύρω μου είναι σκέτη απελπισία
Σήμερα δεν έχω καθόλου φαντασία

Σήμερα είναι ασπρόμαυρα τα όνειρά μου
Νομίζω πως μου είναι ορατή η φθορά μου
Σήμερα δεν μπορώ ούτε να τραγουδήσω
Σήμερα με γκρίζο χρώμα θα ζωγραφίσω

Σήμερα δεν με καίει η φλόγα που δεν σβύνει
Μοιάζω ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη
Δεν με ξεσηκώνουν πιά τα κόκκινα βράδυα
Σήμερα πράσινα πεθύμησα λιβάδια

Σήμερα γράφω ποίηση με δίχως στίχο
Και με τρελλούς ρυθμούς χορεύω, χωρίς ήχο
Σήμερα με τα πάντα πρέπει να συγκρουστείς
Μα όσο κι' αν ουρλιάζεις, δεν θα ακουστείς

Σήμερα είμαστε δούλοι της κυβέρνησης
Δεν είμαστε πια παιδιά μιας θείας ένωσης
Σήμερα ψάχνω για να βρώ τα κομμάτια μου
Σήμερα που σε θέλω, που να' σαι μάτια μου!

Ο διπλανός φαί δεν έχει, όπλο έχει!
Σήμερα επιβιώνει, όποιος αντέχει
Απίστευτα σημάδια του κακού καιρού μας!
Σήμερα κάποιος ποδοπατάει τον νού μας

Κάποιος κρατάει τη γνώση φυλακισμένη
Σήμερα κανείς τον άλλον δεν περιμένει
Σήμερα σφάζουν στο γόνατο την ειρήνη
Κάποιος απ΄απεργία πείνας, τώρα σβύνει

Σήμερα δεν φτάνει τ' οξυγόνο, πνίγομαι
Απ' την μετάλλαξη, σαν Άλλιεν γίνομαι!
Ο καθρέφτης μου δείχνει, είδωλο άγριο
Το σήμερα θέλω πιά, να γίνει "αύριο"


Κατερίνα Ζαρίδου