Ρωγμές στη νύχτα

ΙΙ

Αν υπήρχαν παραθύρια,
τ’ άστρα θα σεργιανούσανε
τα κρεμασμένα όνειρά μου
σ’ ένα καρφί του τοίχου.

Αν υπήρχαν πόρτες
ίσως ερχόταν κάποιος
μ’ ένα πρόσωπο φεγγάρι,
με λόγια νυχτοπούλια,
μαθημένος να τραγουδάει
με τα τριζόνια.

Ίσως ερχόταν μια γυναίκα
βγαλμένη από τ’ αρώματα
της φλαμουριάς.





ΙΙΙ

Μαύρες μορφές κρυφοκοιτάζουν
απ’ τις ρωγμές της νύχτας μου.

Με τη σιωπή μου υφαίνουν όνειρα.

Με τις ανάσες μου
ξεγεννάνε τα μυστήριά τους.

Κλέβουν το άρωμα του ύπνου μου
για να ντυθούν.




©Θοδωρής Βοριάς

http://vorias.blogspot.com/