Έτσι ξεκίνησε μια εποχή κι έτσι τελειώνει.
Όπως αλλάζει ο καιρός πρόσωπα και τα παγώνει.
Όπως οι δείκτες του ρολογιού τρέχουν.
Όπως οι αναμνήσεις έρχονται στην επιφάνεια,
κι ύστερα βυθίζονται αργά.
Έτσι αλλάζει η εποχή και στο βάθος της ξεκινάει μια άλλη.
Αλλάζει μορφή, αλλάζει όψη.
Γίνεται κρύα και ψυχρή.
Φυσάει ο άνεμος με οργή
παγώνει δέντρα,
παγώνει ζωές και τις παίρνει μακρυά.
Φέρνει νέα πρόσωπα
νέες ψυχές.
Διαλύονται όσα έβλεπες χθες.
Μονομιάς το μαύρο σαν σεντόνι απλώνεται παντού,
και μειώνει τον ήλιο, μειώνει τα αστέρια.
Χάνονται στο απέραντο μαύρο.
Εκεί μέσα.
Απλώνεις τις παλάμες σου και δημιουργείς μια φωλιά.
Εκεί προστατεύεις δύο αγγέλους
και τους δίνεις ζεστασιά.
Κι όταν δεις την Πούλια και τον Αυγερινό,
άγγιξε τα χωρίς δισταγμό.
Εμφάνισε τα απ' το σκοτάδι που επικρατεί
και δώσε στον ήλιο δύναμη να ξαναβγεί.
Πες του τραγούδια και παραμύθια για να γλυκαθεί.
Πες του ιστορίες αληθινές και μη.
Μύθοι και στιχάκια θα τον αγγίξουν ως τις αχτίδες του
και το καλοκαίρι γεμάτο ζωντάνια θα ξανά γεννηθεί.
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#17435 / 29.12.2008, 22:13 / Αναφορά Καλόοοοοοοοοοοοοοοοο................ |