Λαβύρινθος

Να φύγεις μόνος διάλεξες,
ήσουνα άντρας ήδη,
σαν το Θησέα κίνησες,
για μακρινό ταξίδι

Μες της ζωής σου το Λαβύρινθο,
σαν τα στενά του ¶δη,
ψάχνεις για φως μα είναι πυκνό,
μες την ψυχή σου το σκοτάδι...

Ψάχνεις για φίλο αληθινό,
μα έχεις πια αργήσει,
της Αριάδνης η κλωστή,
έξω θα σε΄οδηγήσει.

Μην κουραστείς και μη νοιαστείς,
μινώταυρους σαν συναντήσεις,
κι αν η Αριάδνη έχει κρυφτεί,
με την ψυχή θα πολεμήσεις.

(Στον Κώστα...)