2η θέση Διαγωνισμού Τραγουδιού: Μαστίχα Μύρισα

Γράφει ο στιχουργός μας Βασίλης Γκίκας:

Σε κάθε συνάντησή μας με τον Γιάννη τον Χούλη, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια - τώρα, λίγο μετά αφού χαιρετηθούμε και τα πούμε για λίγο - πιάνει την κιθάρα του, το τσουμπούς, το ούτι ,το μπάσο, τη δωδεκάχορδη, την ηλεκτρική, ο,τιδήποτε απ όλα αυτά τέλος πάντων που είναι ερωτευμένος εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του και αρχίζει να παίζει, μουσική.

Μουσική για τον έρωτα, τον πόνο, τον ήλιο, τη θάλασσα∙ για ένα γκρίζο μεσημέρι στα Κάτω Πετράλωνα, για ένα όμορφο δειλινό σε μια εκδρομή στην Ερέτρια, για το χαμόγελο της αγάπης του της Φωτεινούλας, για τον πρόωρο χαμό της γλυκιάς του μάνας στη Χίο, για το παιδί του (που το περιμένει με λαχτάρα από στιγμή σε στιγμή) και κάποτε-κάποτε παίζει μουσική για τα νιάτα μας∙ για τότε που χορεύαμε και τραγουδούσαμε Doors-Pink Floyd-Led Zeppelin… και  «κυλιόμασταν στους δρόμους άγνωστων πόλεων, δίχως έννοιες, δίχως τύψεις».

Εκείνος απλώνει ασταμάτητα μουσικές γύρω μου, μέσα μου, παντού∙ κι εγώ προσπαθώ να μαζέψω τις άπειρες σκέψεις και τα συναισθήματα που μου γεννάνε οι νότες του, να βρω λόγια, και να τολμήσω καμιά φορά, να του γυρίσω πίσω όλα αυτά που μου χαρίζει με τις χορδές του μουρμουρίζοντας, ψελλίζοντας κάποιο φάλτσο, βραχνό σκοπό, τρέμοντας σύγκορμος από την ένταση και την συγκίνηση.

Σε μία απ’αυτές τις απογευματινές  συναντήσεις μας, ο Γιάννης νοσταλγώντας πάντα την Χίο, έφτιαχνε κύματα με την κιθάρα του, λαχταρώντας να τον πάρουν και να τον πάνε πάλι πίσω, εκεί στο νησί του∙ κι εγώ, ακούγοντάς τον - επισκέπτης της Χίου πολλές φορές - γοητευμένος απ’την αιθέρια Ιωνική ομορφιά και το λεπτό κι αστείρευτο γαλάζιο φως της, «μύρισα μαστίχα» εκεί μες στο δωμάτιο.  

Πήρα ένα κομμάτι χαρτί, έγραψα τον στίχο και του τον χάρισα.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η «μαστίχα» μας.

Ο Έλληνας του νόστου γυρεύει μια αφορμή, μια θύμηση, μια μυρωδιά για να τ’αφήσει όλα και να γυρίσει πίσω. Πίσω εκεί που γεννήθηκε και μεγάλωσε, εκεί που ξημερώθηκε κι αγάπησε πρώτη φορά… «κι ας έχω μια μπουκιά ψωμί/μισή ελιά εγώ-μισή εσύ στο στόμα/ φτάνει η αγάπη μας, στο φεγγαρένιο στρώμα»…

Για όλα όμως τα πράγματα έρχεται η κατάλληλη στιγμή.

Έτσι μερικά χρόνια μετά κι ενώ το τραγούδι υπήρχε - χωρίς όμως να έχει βρει ακόμα το δρόμο του - ήρθε η Αθηνά η Χιώτη (τι σύμπτωση κι αυτή με τ’όνομά της) και με τη γεμάτη ζεστασιά και λυρισμό φωνή της έκανε το τραγούδι στ’αλήθεια δικό της.   Το ‘βαλε και το ζέστανε στην  καρδιά της και με την πιο βαθειά ανάσα της το τραγούδησε σαν αεράκι της αυγής, εκεί ανάμεσα στα μαστιχόδεντρα, λίγο πριν σβήσει τελείως το φεγγάρι, λίγο πριν στάξουν οι πρώτες σταγόνες μαστίχας. 

Συγκινήθηκα βαθειά όταν με τον Γιάννη πρωτάκουσα τη «μαστίχα» με τη φωνή της Αθηνούλας. Και κάθε φορά που την ακούω, νιώθω πιο τυχερός με την τόσο ευγενική και αληθινή ερμηνεία της. Αθηνά μου σ’ευχαριστούμε  πολύ απ’ την καρδιά μας και εύχομαι να ‘χουμε την χαρά να πούμε κι άλλα, πολλά τραγούδια μαζί!

Εξάλλου η Αθηνά κι ο Γιάννης εδώ και μερικά χρόνια συμμετέχουν  στο συγκρότημα STROVILI. Μια παρέα πολύ σημαντικών και παθιασμένων μουσικών, δημιουργών μιας ιδιαίτερα ατμοσφαιρικής και εκστατικά ρυθμικής μουσικής με έντονα Ελληνικό και Μεσογειακό χαρακτήρα. Με μελωδίες από το Αιγαίο, αλλά και την βόρεια Ελλάδα και με ρυθμούς απ’ τα δημοτικά μας, μέχρι την Jazz και την Funk μουσική.

Οι STROVILI μας ρίχνουν από ψηλά την ανεμόσκαλα και μας προσκαλούν σ’ένα «βαθύ ταξίδι» ν’αγναντέψουμε  τον κόσμο μαζί τους.

 Τα ονόματά τους είναι:

Γιάννης Χούλης: κιθάρα

Γιάννης Κινινής: σοπράνο σαξόφωνο και φλάουτο

Χρυσόστομος Μπουκάλης: κοντραμπάσο

Δημήτρης Χιώτης: κρητική λύρα

Γιάννης Ηλιάκης: τύμπανα, στάμνα, συνθεσάιζερ

Αθηνά Χιώτη: φωνή

Για το τέλος, θα ‘θελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλα τα παιδιά του MusicHeaven που μας έδωσαν χώρο να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας. Επίσης να ευχαριστήσω όλους εκείνους που μας άκουσαν και μας τίμησαν με την ψήφο τους. Είναι μεγάλη χαρά για όλους εμάς τους καλλιτέχνες να έχουμε τη δυνατότητα σε πολύ αντίξοες συνθήκες να μπορούμε να λέμε όσα μας καίνε μέσα μας. Να μπορούμε τελικά στ’αλήθεια να επικοινωνούμε.

Βασίλης  Γκίκας

ΚΥΡΙΑΚΗ 26-05-2013

Υ.Γ. Τη Δευτέρα που δημοσιεύαμε το άρθρο αυτό είχε μόλις γεννηθεί ο γιος του Γιάννη. Να του ζήσει!

Προφίλ στο facebook: https://www.facebook.com/pages/Strovili/371916466207447

Κανάλι στο youtube: https://www.youtube.com/channel/UCy2AfnfSX9V82eH6kXvyFAQ/feed

 Θα χαρούμε να σας δούμε από κοντά στο επόμενο live μας στο Τρένο στο Ρουφ το Σάββατο 15/6/2013