Καλημέρα σε όλους
Έκανα πιάνο μικρή μέχρι τα 16 μου όπου σταμάτησα για να δώσω πανελλήνιες κλπ. Είχα φτάσει μέχρι 2α ανωτέρα και προετοιμαζόμουνα για προκριματικές πτυχίου. Από τότε που σταμάτησα λόγω σπουδών και άλλων λόγων δεν ακούμπησα πιάνο μέχρι τώρα (είμαι 25) . Θα ήθελα πολύ να συνεχίσω (ξέρω ότι θα μου πάρει καιρό να επανέλθω) και να αρχίσω και ένα άλλο όργανο (το τσέλο μου αρέσει πάρα πολύ).
Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας αν θα είναι σωστό να κάνω δύο όργανα ταυτόχρονα και επίσης αν θα είναι καλύτερο να πάω σε ωδείο ή να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα. Επίσης, πόσο χρόνο πιστεύετε ότι θα μου πάρει να ξαναβρώ τη δεξιοτεχνία μου; Φυσικά αυτό εξαρτάται από τον χρονο που θα διαθέσω για μελέτη αλλά συνήθως τί συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις; Θα με βοηθούσε επιπλέον να μου προτείνετε κάποιο ωδείο ή κάποιον καθηγητή. Έχω περιορισμένο χρόνο αλλά θέλω να το προσπαθήσω γιατί είναι κρίμα...
Ευχαριστώ πολύ :)
Leira, θα βαλω στην ακρη τη ζηλια της ικανοτητας σου να φτασεις σε αυτο το επιπεδο σπουδων και αφου σου πω συγχαρητηρια για την αποφασιση σου να συνεχισεις, θα σου απαντησω με βαση το προσωπικο κριτηριο ( πραγμα που κανει αρκετα υποκειμενικη τηναποψη μου ).
Πιστευω πως ενας καθηγητης που σε οδηγησε μεχει την 2α Ανωτερα, θα ειναι και αρκετα αγαπημενος σου. Εαν δεν συντρεχει καποιος ιδιαιτερος λογος, θα μπορουσες να συνεχισεις τα μαθηματα μαζι του. Απο τη μια ενας "παλιος" καθηγητης ξερει καλυτερα τη τεχνικη σου και τους τροπους επιλυσης προβληματων που θα φανουν στην πορεια της μελετης. Απο την αλλη ενα γνωριμο προσωπο στη θεση του καθηγητη θα διευκολυνει και εσενα να αποδωσεις το 100% των δυνατοτητων σου.
Οσον αφορα την τεχνικη, πιστευω πως δεν υπαρχει λογος να ανησυχεις. Παρολο που εχεις αρκετο καιρο να παιξεις πιανο, η τεχνικη δεν σε εχει αφησει. Απλως, θελει ενα "καθαρισμα" και θα εισαι παλι ετοιμοπολεμη. Αλλα και παλι αυτο ειναι καθαρα προσωπικη εκτιμηση, με την πιστη πως το πιανο ειναι σαν το ποδηλατο..Μπορει στηνα ρχη να χασεις λιγο την ισσοροπια σου, ομως μετα θα μπορεις να αποκτησεις την παλια επιδεξιοτητα σου.
Καλη συνεχεια σε ο,τι αποφασισεις.
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα!
Νομίζω πως απλά η διαφορά του ωδείο με το ιδιαίτερο είναι τα χρήματα. Οι σπουδές στο ωδείο θα είναι πιο οικονομικές σε σχέση μετα ιδιαίτερα. Επίσης ετσι κι αλλιώς κάποια στιγμή [εκτός κι αν έχεις βεβαίωση από κάπου ότι είσαι 2η ανωτέρα] θα πρέπει να δώσεις κατατακτήριες για να μπορέσεις αργότερα να δώσεις για πτυχίο ή δίπλωμα...
Φίλη μου, κάτι παρόμοιο συνέβη και σε εμένα αλλά οι λόγοι που με οδήγησαν στο να σταματήσω το πιάνο ήταν λόγοι υγείας. Μην το σκέφτεσαι όυτε λεπτό. Να συνεχίσεις τα μαθήματα και η τεχνική είναι εκει και σε περιμένει! Να κάνεις αυτό που λέει η ψυχούλα σου! Βρες το δάσκαλο/α που σου έκανε, αν είναι εφικτό, και όλα θα κυλήσουν τέλια!!!
Το σκέφτηκα κι εγώ αυτό. Καταρχάς όταν σταμάτησα, επειδή η δασκάλα μου διαφωνούσε ριζικά κι επειδή κι εγώ μέσα μου δεν ήθελα να σταματήσω, ήταν μία πολύ δύσκολη ψυχολογικά περίοδος για μένα, η οποία κατά κάποιο τρόπο με στιγμάτησε. Ελπίζω να μην ακούγεται περίεργο ή χαζό. Ξέρω ότι κάποιοι θα με καταλάβουν. Και έτσι τώρα φοβάμαι να συνεχίζω με την ίδια, θα προτιμούσα να το δω σαν μία νέα αρχή. Σίγουρα όλο αυτό είναι θέμα δικής μου ψυχολογίας και η δασκάλα μου δεν θα έχει κανένα πρόβλημα αλλά δεν ξέρω... Κάπως μου φαίνεται...
Για να ξεκινήσω και τσέλο τί γνώμη έχετε; Θα μου άρεσε να μάθω και ένα όργανο ορχήστρας.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!!Αυτή τη περίοδο την πέρασα και εγώ και επίσης με στιγμάτισε!!Εγώ θα γυρνούσα στην ίδια δασκάλα!! Υπέρ σου θα είναι και όχι κατά!!
Και το τσέλλο είναι λύση, αλλά να κάνεις αυτό που θα εκφράζει εσένα περισσότερο. Μην αφήσεις το πιάνο. Είναι κρίμα αφού έχεις την όρεξη και το αγαπάς..
Δεν λέω να το αφήσω. Έλεγα να τα κάνω και τα δύο. Απλά δεν ξέρω μήπως με μπερδέψει. Στο τσέλο κλειδί ντο διαβάζεις;
Για την καθηγήτρια τώρα έχω προβληματιστεί αρκετά. Θυμάμαι ότι ήταν πάρα πολύ απαιτητική και ασχολιόταν λίγο μαζί μου γιατί είχε άλλα παιδιά τα οποία αφιερώνονταν πιο πολύ και θα ακολουθούσαν μουσικές σπουδές. Εγώ ήταν δεδομένο ότι δεν θα ακολουθούσα αυτό τον δρόμο οπότε μου έδινε λιγότερη σημασία. Και γενικά (όπως και οι περισσότερες γυναίκες πιστεύω) είμαι λιγάκι ανασφαλής και χρειάζομαι το ενδιαφέρον και την επιβεβαίωση για ό,τι κάνω. Αυτό ήταν ένα στοιχείο που δεν το είχα, πόσο μάλλον τώρα που μεγάλωσα και ο χρόνος μου είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Δεν ξέρω αν θα ασχοληθεί μαζί μου και πολύ. Ελπίζω τουλάχιστον να με γνωρίσει γιατί έχουν περάσει και 10 χρόνια από τότε.
Δεν θα σε μπερδέψει καθόλου το να μάθεις και
κιθάρα διότι ήδη γνωρίζεις πιάνο και η εκμάθηση
κιθάρας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάνε και τα δύο.
