"Το σεντόνι"
έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
το'χω να με σκεπάζει
κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα
που στα βαθια με φωνάζει.
Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασαν
μα ο νους μου πίσω γυρνάει.
Φταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
που το άρωμά σου κρατάει.
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
μα αναρρωτιέμαι που να'σαι
μακριά μου τι φοράς όταν κοιμάσαι.
Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματα
σκόρπια απο'δω κι από'κει
Γίνονται θαύματα
μα στ' άψυχα πράγματα τι μπορεί να σωθεί;
Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψω
μα λόγο πια δεν κρατώ.
Φταίει αυτό το όχι σου
γι' αυτό το όχι σου
όλα τ' αρνιέμαι εγώ.
Δε μετανιώνω...
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
σύννεφο που με τυλίγει
παίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σου
μα ο ουρανός δεν ανοίγει.
Δε μετανιώνω...
ΔΕ μετανιώνω
μα όταν κρυώνω, αναρρωτιέμαι
που να 'σαι.
Μακριά μου το φοράς όταν κοιμάσαι.
Θέλω το σεντόνι σου...
_____________________
Στίχοι - μουσική :
Μανώλης Φάμελλος.