Γενικοτερα οι κανονες αρμονιας δημιουργηθηκαν (οπως προαναφερθηκε) για αισθητικους λογους. Παροτι δεν ειμαστε υποχρεωμενοι να τους ακολουθουμε πλεον, μας δινουν μια αισθηση αν ξερουμε το γιατι δημιουργηθηκαν.
Πχ: παραλληλες κινησεις σταθερων διαστηματων (5ες, 8ες) ως επι το πλειστον απο δυναμωνουν μια συνηχηση, κ για αυτο "απαγορευονται". Δεν ισχυει προφανως το ιδιο μεταξυ θεσεων συγχορδιας, η σε περιπτωση απογυμνωσης της μελωδιας απο το αρμονικο υποβαθρο, οπου ενδυναμωνει το μελωδικο στοιχειο.
Παρομοια, τα κινητικα διαστηματα, (3ες, 6ες) ειναι στη πραγματικοτητα ο ανωδυνος τροπος δημιουργιας ογκου (παντα στα πλαισια της αρμονικης ροης).
Ενω, η διαφωνια προκαλλει ένταση. Και η εντονη χειραφετηση της, (δηλαδη μη αμεση 'η και καθολου λυση προσαγωγικων σχεσων) φτιαχνει πολυ ενδιαφερον ηχοχρωμα.
Αν θες τη προσωπικη μου αποψη, παροτι δεν εχω πολυ μεγαλη εμπειρια στη συχγρονη μουσικη, πολυ ενδιαφερον δημιουργειται απο την ανορθόξη λύση ορθόδοξων διαφωνιων. Και αφου λες οτι εχεις κοιταξει καποιο πινακα με τις αρμονικες σχεσεις, δοκιμασε να πειραματιστεις... (πχ παρε μια συγχορδια 6ης αυξημενης κ ριξτη αλλα ντ'αλλων.....).
Ελπιζω να βοηθησα
Υ.Γ Εχω την αισθηση οτι την εποχη του Palestrina δεν υπηρχε δεσποζουσα και υποδεσπουζα με το τροπο που τη καταλαβαινουμε μετα τον 17ο-18ο αιωνα. Δε νομιζω οτι εχει λοιπον νοημα να μιλαμε για ανορθοδοξες αρμονικες σχεσεις σε ανθρωπους που δεν εγραφαν συμφωνα με καποια αρμονικη σχεση (Ι-ΙV-V-I), αλλα εχοντας κατα νου διαστηματικες σχεσεις. Και παλι αν κανω λαθος, παω πασο....