Βασίλης Παπακωνσταντίνου: «Ζούμε σε παγκοσμιοποιημένη χούντα»
Δημοσιεύτηκε: Δευτέρα, 25 Οκτωβρίου 2010 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΥΛΙΝΑ ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΥ
Δεν τραγουδάει για να ξεχωρίσει και ούτε αισθάνεται μοναδικός. Τραγουδάει μονάχα για να ενώσει τους εκατοντάδες ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από τη σκηνή κάθε φορά που τραγουδάει. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου εξηγεί ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι θαυμαστές. Είναι συνοδοιπόροι στο όνειρο. Συνοδοιπόροι που θα τους συναντήσει ξανά στο «STAGE» στη Θεσσαλονίκη για τρία διήμερα του Νοεμβρίου.
«Θα παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα unplugged, δηλαδή με φυσικά όργανα και χωρίς εφέ. Θέλουμε να βγάλουμε έναν πιο φυσικό ήχο. Το κοινό αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον ήχο αυτό. Υπάρχει μια αμεσότητα», σημειώνει.
Το τελευταίο σας άλμπουμ έχει τίτλο «Το παιχνίδι παίζεται». Είναι μια φράση την οποία συμμερίζεστε; Πιστεύετε πως το παιχνίδι δεν έχει ακόμη χαθεί;
Καταρχήν, το άλμπουμ αυτό, που έχει ήδη κυκλοφορήσει εδώ και αρκετούς μήνες, έχει πάει πραγματικά πολύ καλά. Ο τίτλος ουσιαστικά λέει πως ακόμη κι όταν τα πράγματα έχουν ζορίσει πολύ, πρέπει να συνεχίζουμε να ελπίζουμε. Το πιστεύω πολύ αυτό, και όχι μόνο σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων, αλλά και σε ένα επίπεδο ευρύτερο, συλλογικό.
Υπάρχει λοιπόν και μια πολιτική διάσταση στο άλμπουμ;
Φυσικά! Το μήνυμα είναι να μη χάνουμε το κουράγιο μας, παρά τα όσα μας συμβαίνουν αυτήν τη στιγμή, και να είμαστε σε εγρήγορση. Πάνω απ' όλα θα πρέπει να είμαστε ενεργοί πολίτες. Αυτό είναι για μένα το κρίσιμο.
Πιστεύετε ότι ο όρος «πολιτικό τραγούδι» είναι πλέον παρωχημένος;
Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, ούτε πριν από τριάντα χρόνια δε χρησιμοποιούσα αυτόν τον όρο. Τον θεωρούσα πάντα παρωχημένο και τον απέφευγα. Νομίζω πως αρκετά από τα τραγούδια που χαρακτηρίστηκαν πολιτικά απέτυχαν παταγωδώς. Ηταν σαν να προσπαθούσαν να κάνουν μάθημα στον κόσμο. Πώς να το πω; Ηταν έντονο το «δασκαλιλίκι» τους. Αυτός ο τρόπος όμως είναι απομακρυσμένος από τα βαθιά συναισθήματα του ανθρώπου. Εγώ από την πρώτη στιγμή αντικατέστησα τον όρο αυτό με τον όρο «κοινωνικό τραγούδι».
Υπάρχει σήμερα χώρος για αυτά τα κοινωνικά τραγούδια, όπως τα αποκαλείτε;
Βεβαίως και υπάρχει. Μάλιστα, γράφονται σήμερα πολλά τέτοια τραγούδια. Επίσης, υπάρχουν κοινωνικά τραγούδια που δεν έχουν στίχους. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας»... Δεν είναι αυτό ένα κοινωνικό τραγούδι; Δεν είναι τέχνη αυτό; Προκαλεί συναισθήματα βαθιά και το κάνει ακόμη και με έλλειψη των στίχων.
Πόσο επίκαιρο παραμένει το τραγούδι σας «Χαιρετίσματα στην εξουσία»;
Αυτόν το στίχο τον έχει γράψει η Αφροδίτη Μάνου. Με την Αφροδίτη λοιπόν πιστεύουμε ότι το τραγούδι αυτό είναι σαν να γράφεται κάθε φορά αύριο...
Οπότε δεν ανήκει αποκλειστικά στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής που γράφτηκε;
Σίγουρα όχι. Αναφέρεται στη διαχρονική αντίθεση ανάμεσα σε αυτόν που καταπιέζει κι εκείνον που καταπιέζεται. Το «σας αγαπάω, μα δεν παντρεύομαι» ερμηνεύεται ως «σας ξέρω αλλά... δε θα πάρω». Κατά καιρούς οι έχοντες και κατέχοντες θέλουν να εξαντλήσουν ακόμη περισσότερο τους υπόλοιπους. Αυτό που ζούμε σήμερα συμβαίνει σε παγκοσμιοποιημένο επίπεδο. Είναι μια παγκοσμιοποιημένη χούντα, που αποτελείται από πενήντα με εκατό οικογένειες σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι οικογένειες παγκοσμιοποίησαν τα κεφάλαιά τους και έγιναν ένα. Αποφάσισαν λοιπόν να κάνουν έναν πόλεμο χωρίς όπλα αυτήν την φορά και βρήκαν έναν τρόπο για να πάρουν τα λεφτά των υπολοίπων με έναν πιο ανώδυνο τρόπο.
Υιοθετείτε κι εσείς τον όρο «οικονομικός πόλεμος»;
Ακριβώς! Πρόκειται για τη νέα τάξη πραγμάτων, που έχει ξεκινήσει εδώ και τριάντα χρόνια.
«Εύχομαι να μην υπερισχύσει ο δικομματισμός για ακόμη μια φορά»
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου εξηγεί πως πάνω απ' όλα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ενεργό πολίτη. Για το εάν οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος υπέρ ή κατά του μνημονίου, ο ίδιος σημειώνει: «Παλιότερα η Βουλή αποτελούνταν από πεντακόσιους βουλευτές, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα κόμμα. Σήμερα έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε πέντε κόμματα, σε πέντε συγκεκριμένες απόψεις. Πιστεύω λοιπόν ότι τα πράγματα είναι στημένα. Από κει και πέρα, ο δικομματισμός ταλαιπωρεί αυτήν την χώρα πάρα πολλά χρόνια. Ελπίζω και εύχομαι να μην υπερισχύσει ο δικομματισμός για ακόμη μια φορά».
Στις παραστάσεις του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Κραυγές και ψίθυροι» στο «STAGE» συμμετέχει η Τάνια Κικίδη.
Οι παραστάσεις θα δοθούν στις 5-6, 12-13 και 19-20 Νοεμβρίου.
Πληροφορίες - κρατήσεις στο τηλέφωνο 2310.566768.
------
ΠΗΓΗ: http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=77&artid=64034
