Σήμερα - μάλλον ... χθες - ήμουν στο Λυκαβηττό !!!
Το ξεκαθαρίζω : Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για το έργο και τη σταδιοδρομια του Morrissey !!! Πέρα από 4-5 τραγούδια των Smiths δεν ξέρω άλλα τραγούδια, είτε της μπάντας, είτε του ίδιου του Morrisey !!! Κι αν γνωρίζω αυτά τα 4-5 άσματα των Smiths, οφείλεται στο ότι στις αρχές των 90ς, όταν ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, όποτε πήγαινα σε κάποιο σαλονικιώτικο μπαράκι σχεδόν πάντα άκουγα κάποιο ή κάποια απ' αυτά τα 4-5 άσματα !!! Στο Λυκαβηττό ήμουν περισσότερο "από περιέργεια' και για να διαμορφώσω μια κάποια άποψη "για το τι εστί Smiths και Morrissey στο χώρο της ποπ -ροκ" !!! Eτσι, θα εκφέρω άποψη καθαρά σαν "ουδέτερος ακροατής" που σχεδόν όλα τα τραγούδια τα άκουσε για πρώτη φορά !!!
Λοιπόν, αυτό που είδα ήταν το εξής : Ενας καλλιτέχνης υπερ-ευαίσθητος, σχεδόν "εύθραυστος", που έδωσε την ψυχή του κάτω από αφόρητη ζέστη και λουσμένος ολόκληρος στον ιδρώτα .... Ένας απλός, πονεμένος άνθρωπος που τις αγωνίες του τις κάνει "κραυγές", εμποτισμένες, όμως, με το "βρετανικό φλέγμα" του ... ένας καλλιτεχνης με βαθιές μουσικές, και όχι μόνο, αναζητήσεις .... Τα τραγούδια που άκουσα ήταν αξιοθαύμαστα στη δομή τους, ιδίως τις στιγμές που ακροβατούσαν μεταξύ "αφήγησης" και "μελωδίας" ... Οι ενορχηστρώσεις του σε κάποια τραγούδια ευφάνταστες, με τους ήχους απ' τα πλήκτρα να κάνουν θαύματα .... Κι εκεί που έλεγες "ααα, αυτό που παίζει θυμίζει πανκ μουσική" ή "80ς νιου γουέηβ", τσουυυπ, σού "ξέφευγε" με "αριστοτεχνικές κινήσεις' και σε έκανε να μην ξέρεις "πού να τον κατατάξεις" .... Μού έδωσε, δηλαδή, την εντύπωση ότι ο τύπος τραβάει τον δικό του "μοναχικό δρόμο", κάνοντας πράγματα που δεν θυμίζουν κανέναν άλλον ....
Κι επαναλαμβάνω : Όλα αυτά τα γράφει ένας ουδέτερος ακροατής !!! Τα τραγούδια του σχεδόν ποτέ δεν τα συμπεριέλαβα στις "μουσικές μου αναζητήσεις" που είχα ως ακροατής [ενώ γνωρίζω πολλούς συνομήλικούς μου που πορώνονται άγρια με Smiths] !!!
Εγώ απλά τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ γι' αυτήν την τόσο όμορφη και τόσο έντιμη / ειλικρινή βραδυά που μας χάρισε ....
