Το “HarrisLambrakisQuartet”, δύο χρόνια μετά τον δίσκο «Θέα»,παρουσιάζει τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο «Μετέωρα» - «Meteora».
Η πρώτη επίσημη και ολοκληρωμένη παρουσίαση των κομματιών του δίσκου θα γίνει στο «Κελάρι» του Athenaeum, την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου, στις 21:30.
Το c.d. περιέχει εννιά κομμάτια - συνθέσεις του Νίκου Σιδηροκαστρίτη, του Δημήτρη Θεοχάρη και του Χάρη Λαμπράκη (μαζί με τον Δημήτρη Τσεκούρα αποτελούν το κουαρτέτο), που κινούνται και πάλι με άνεση μεταξύ Δύσης και Ανατολής, και μας δίνουν έναν ήχο συμπαγή, καινούργιο και πολύ δημιουργικό! Μαζί τους συμμετέχουν εξέχοντες μουσικοί, όπως ο Κώστας Τατσάκης (τύμπανα), ο Νικόλας Σκορδάς (σοπράνο σαξόφωνο) και ο AndreaRomani (φλάουτο).
Στο δεύτερο μέρος της παράστασης θα ακουστούν και κομμάτια από το πρώτο c.d. του Κουαρτέτου και άλλες συνθέσεις του σχήματος.
Τη βραδιά θα προλογίσουν ο Κορνήλιος Διαμαντόπουλος και ο Πανταζής Τσάρας.
Ο δίσκος κυκλοφορεί από την Artway – Technotropon / Polytropon (Οκτώβριος 2012) και θα τον βρείτε στα κεντρικά δισκοπωλεία, στον Ιανό, στο πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη, στο itunes και στο cdbaby.
Λίγα λόγια για το σχήμα:
Πώς γίνεται να παίζεις modal τζαζ και να δίνεις την αίσθηση ότι μιλάς τη γλώσσα της Ανατολής; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, που περικλείει μια θεμελιακή αντίθεση, μπορεί να δώσει μόνον η μουσική και ο τρόπος παιξίματος του κουαρτέτου του Χάρη Λαμπράκη.
Tο κουαρτέτο του Χάρη Λαμπράκη αποτελεί τη σύμπραξη τεσσάρων μουσικών (o Χάρης Λαμπράκης στο νέυ, ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης στα τύμπανα, ο Δημήτρης Θεοχάρης στο πιάνο και ο Δημήτρης Τσεκούρας στο κοντραμπάσο) με κοινές αναφορές, αλλά και με αξιοσημείωτη πορεία ως σολίστες. Σημείο εκκίνησης για όλους αποτελεί η τροπική (modal) τζαζ των δεκαετιών του 1960 και του 1970, ο αυτοσχεδιασμός αλλά και η παραδοσιακή μουσική της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι επιρροές από τον JohnColtrane και τον BillEvans, αλλά και η έμπνευση από δυτικές αρμονίες, ρυθμούς και μελωδίες, είναι προφανείς. Ωστόσο, το μεγάλο μουσικό όπλο του σχήματος είναι ότι κατορθώνει να ακούγεται ως το απόλυτα σύγχρονο γκρουπ της ελληνικής τζαζ σκηνής, με έναν ήχο συμπαγή, καινούργιο, δημιουργικό, που είναι αποτέλεσμα ώσμωσης ποικίλων μουσικών στοιχείων, καταβολών και επιρροών, όπου όμως αδυνατείς να διακρίνεις τα επιμέρους «δομικά υλικά». Η μουσική τους αποτελεί δικαίωση της έννοιας της «καθαρής δημιουργίας». (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών – Δεκ. 2011).
