Ο γέρο- καπετάνιος
Στίχοι: Αντώνης Τζερμιάς
Μουσική και τραγούδι: Χρήστος Τσιαμούλης (άλμπουμ Άγριος καιρός) 2017
Θυμούμ’ ως τώρα νάτανε τον γερο-καπετάνιο,
Να μου φωνάζει: “Αντωνιό, έβγα στη βάρκα πάνω”.
Από μικιό στη βάρκα ντου ήθελα ν’ ανεβαίνω,
τσοι κόμπους τσοι θαλασσινούς να λύνω και να δένω...
Κοντά του έμαθα κι εγώ τα δίχτυα να μπαλώνω,
να -ν τα πετώ, να -ν τα τραβώ στον ήλιο να τ’ απλώνω.
“Θα `ρθει μια μέρα”, μου λεγε, “οντέ θα μεγαλώσεις,
μες στην καρδιά του μισεμού την πεθυμιά να νιώσεις.
Και θ’ αρμενίσεις θάλασσες, τον κόσμο θα γνωρίσεις
μα θα σου λείψει ο τόπος σου κι οπίσω θα... γυρίσεις.
Στον τόπο που μεγάλωσες και κείνες γερασμένες
θα σ’ ανειμένουν οι στιγμές απού `χες περασμένες”.
Γύρισα καπετάνιο μου, μα συ `χες φύγει ήδη
στο πιο μακρύ, θαλασσινό, τση ζήσης σου ταξίδι...
Ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρας στα πανιά σου
Κι ο Άη-Νικόλας φύλακας στα αρμενίσματά σου…
Δυό λόγια για τον γέρο καπετάνιο:
Κάποτε πριν αρκετά χρόνια, ένα καλοκαίρι στην Άρβη της Κρήτης γνώρισα έναν συνταξιούχο αγροφύλακα που αγαπούσε πολύ την θάλασσα, αλλά δεν ήξερε να κολυμπά.
Κάποια στιγμή αγόρασε μιά ξύλινη βάρκα και πήγαινε τα βραδάκια και έρριχνε δίχτυα ή παραγάδι, ανάλογα. Οι φίλοι του που γνώριζαν πως δεν ήξερε κολύμπι τον πείραζαν και τον ρωτούσαν: <<Καπετάνιο, αν καμιά φορά εκεί που βρίσκεσαι στ΄ανοιχτά σε πιάσει κακοκαιριά και βουλιάξει η βάρκα, τι θα κάνεις που δεν ξέρεις κολύμπι; >>
Κι ο καπετάνιος με μάtια γεμάτα αγάπη γιά την θάλασσα τους απάντησε: <<Θα πάρω αγκαλιά την άγκυρα....!>>
Αυτή του η απάντηση μου έδωσε την έμπνευση να γράψω τους στίχους , όλους εκτός από την τελευταία στροφή. Την τελευταία στροφή την πρόσθεσα όταν μετά από καιρό που πήγα στην Κρήτη ξανά έμαθα πως ο Καπετάνιος είχε πεθάνει, στο κρεβάτι του όμως, από γεράματα....
Καλά να περνάς Καπετάνιε, όπου κι αν βρίσκεσαι!
Καλές Γιορτές σας εύχομαι!
[ τροποποιήθηκε από τον/την Cretanseagull, 27-04-2019 12:48 ]
[ τροποποιήθηκε από τον/την Cretanseagull, 27-04-2019 12:50 ]
