Η ''τελευτααία φορά'' , ε ;
Χμμμμ ...
Πρέπει να το συλλογιστώ λιγουλάκι ...
Λοιπόν , τον όρο ''τελευταία φορά'' θα τον αντιληφθώ ως ''πιο πρόσφατη φορά που όμως πάει καιρός από τότε'' γιατί μέχρι να φύγει η ζωή μας δεν είναι δυνατόν να βάζουμε οριστικές τελείες .
Δηλαδή , εντάξει , λέω εγώ τελευταία φορά αλλά μετά από 50 χρόνια μπορεί αυτό που είχα θεωρήσει πως είχε τελειώσει οριστικά να συνεχιστεί .
Και εννοείται πως δεν αναφέρομαι σε ''ταξίδια'' αγαπημένων προσώπων ή (απο)χωρισμούς ή ασθένειες - αναπηρίες και λοιπές ''ευχάριστες καταστάσεις'' ... Μιλάω για απλά καθημερινά πράγματα , όπως ζητήθηκε .
Διαβάζοντας , λοιπόν , αυτό τον τίτλο το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η ''τελευταία'' φορά που έκανα ποδήλατο.
Νομίζω πως πάνε 6 χρόνια από τότε ...
Έκανα αγώνες για πλάκα με έναν φίλο μου και μας είχε μείνει μια στροφή για να φτάσουμε στο τέρμα και να αναδειχθώ νικήτρια
! Σε εκείνη την στροφή , λοιπόν , πήγε να με πλησιάσει επικίνδυνα ο χαμένος και να μου πάρει την πρωτιά
και έτσι επιτάχυνα και εγώ η έξυπνη με αποτέλεσμα να καρφωθώ στην μάντρα ενός σπιτιού , να χάσω την πρώτη θέση , να σπάσω το χεράκι μου και να αποκτήσω ένα ωραιότατο μπλαβί χρώμα σε μεγάλο μέρος του σώματος μου
!
Έκτοτε δεν το συνέχισα το άθλημα !...