ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997

    Οι κυρίες τραγουδούν...

    manblaz
    26.09.2005, 12:38
    Εδώ και μερικά χρόνια οι γυναίκες έχουν βαλθεί να αποδείξουν πως το φθινόπωρο είναι ο μήνας τους. Πιστές στις «παραδόσεις» και φέτος σημαντικές τραγουδίστριες μονοπωλούν το ενδιαφέρον του κοινού που αναζητά ιδανική πρόταση για τις πρώτες βροχερές βραδιές.


    Εξι φωνές γένους θηλυκού από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη και διαφορετικά μουσικά είδη ετοιμάζουν εμφανίσεις. Το επόμενο διήμερο οι Πορτογάλοι Μαντρεντέους με επικεφαλής την Τερέζα Σαλγκουέιρο προσγειώνονται στην Ελλάδα. Η Μπαντί Ασάντ με τη βελούδινη φωνή και την κιθάρα της επισκέπτεται το Χαφ Νόουτ. Στον ίδιο χώρο όσοι πεθύμησαν άρωμα Ανδαλουσίας θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν την τραγουδίστρια του φλαμένκο Μαρία Σεράνο. Από τη σκηνή του Αθηνών Αρένα θα περάσει το σήμερα αλλά και το αύριο της τζαζ: η ντίβα Ντι Ντι Μπριτζγούτερ και η Μαντλέν Περού. Ενώ η γερμανίδα σοπράνο Μάρλις Πέτερσεν θα ενσαρκώσει την μοιραία «Λούλου», στην όπερα του Αλμπαν Μπεργκ που ανεβάζει το Μέγαρο Μουσικής.

    ΤΕΡΕΖΑ ΣΑΛΓΚΟΥΕΪΡΟ

    (Τρίτη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Πέμπτη στο Λυκαβηττό)

    Τίποτα δεν θα ήταν ίδιο για τους Μαντρεντέους, αν στο κέντρο της σκηνής δεν στεκόταν η Τερέζα Σαλγκουέιρο. Οι Μαντρεντέους είναι το συγκρότημα της Λισαβόνας. «Κολλημένοι» με την πόλη τους, της αφιερώνουν όλους τους δίσκους. Η μουσική τους, μια αιθέρια εκδοχή των παραδοσιακών φάντος, αποτελεί ένα «πάντρεμα» του χθες με το σήμερα. Της μουσικής κληρονομιάς που ξεπήδησε το 19ο αιώνα από τη Λισαβόνα και το Πόρτο των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, όπως και των εμιγκρέδων από τις αποικιακές κτήσεις της Πορτογαλίας.
    Το πρώτο άλμπουμ των Μαντρεντέους με τίτλο «Os Dias de Madredeus» ηχογραφήθηκε το 1987. Ωστόσο, μεγάλη επιτυχία γνώρισαν μία τριετία μετά με το τραγούδι «Ο Pastor». Πέντε χρόνια μετά η αναγνώριση αποκτά και... σφραγίδα από το μεγάλο σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς, που τους καλεί στην ταινία του «Lisbon Story». Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Μέχρι σήμερα πάντως δεν μετάνιωσαν στιγμή που διάλεξαν ένα παλιό είδος σαν τα φάντος. Οπως άλλωστε μας είχανε πει πριν από λίγο καιρό: «Για ένα διάστημα το φάντο θεωρούνταν παλιομοδίτικο. Το είχαμε στείλει εξορία. Από τη στιγμή που ασχολήθηκαν μαζί του οι νέοι καλλιτέχνες, όπως κι εμείς, όλα άλλαξαν».

    ΜΑΝΤΛΕΝ ΠΕΡΟΥ

    (Αθηνών Αρένα, 23 Οκτωβρίου)

    Είναι βέβαιο πως έρχεται να αποδείξει ότι δεν είναι απλώς κάποια που η φωνή της μοιάζει με της Μπίλι Χόλιντεϊ. Αλλά και να υπερασπιστεί τον τίτλο που της χάρισαν οι «Τάιμς»: της πιο «συναρπαστικής φωνής της χρονιάς». Δεν είναι, όμως, το μόνο κοπλιμέντο που έχει ακούσει τελευταία. Ομως η 30άρα Περού, που εντυπωσίασε με το άλμπουμ της «Careless love», είναι ένα γλυκύτατο και αυθόρμητο κορίτσι. Τόσο που αισθάνεται κανείς ότι δεν έχει πάρει χαμπάρι πως πριν από κάνα μήνα η «Γκάρντιαν» υποκλινόταν στο ταλέντο της.

    Η ζωή της ξεκίνησε στην Τζόρτζια της Αμερικής. Στην εφηβεία βρέθηκε περιπλανώμενη με μια κιθάρα στους δρόμους του Παρισιού παίζοντας μουσική. Μεταξύ Καρτιέ Λατέν και Νέας Υόρκης κυκλοφορεί το παρθενικό της άλμπουμ με τίτλο «Dreamland». Κι ενώ αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις, εξαφανίζεται για οκτώ χρόνια.

    Τον περασμένο Σεπτέμβρη επέστρεψε. Πιο ώριμη αλλά με την ίδια χροιά στη φωνή να δίνει μοναδικό χρώμα στο «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κοέν, στο «You're gonna make me lonesome when you go», του Μπομπ Ντίλαν, το «J'ai Deux amours».

    ΜΑΡΛΙΣ ΠΕΤΕΡΣΕΝ

    (Μέγαρο Μουσικής - Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, 19, 21, 23, 25 Οκτωβρίου)

    Η Μαρλίς Πέτερσεν είναι μία από τις πιο ελπιδοφόρες παρουσίες στην όπερα αυτήν την εποχή. Και στην Αθήνα θα έρθει για να ερμηνεύσει έναν ρόλο που αγαπά πολύ κι ο οποίος φαίνεται να την έχει σημαδέψει μέχρι στιγμής: τη «Λούλου» στην ομώνυμη όπερα του Μπεργκ σε σκηνοθεσία Εϊκε Γκραμς. Η πανέμορφη Μαρλίς γεννήθηκε το 1968 στη Γερμανία. Εδειξε την κλίση της στη μουσική (έπαιζε πιάνο και φλάουτο) πολύ νωρίς, όντας από τα παιδιά θαύματα με τα δεκάδες βραβεία και διακρίσεις. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στη Μουσική Ακαδημία της Στουτγάρδης, διεκδίκησε τους πρώτους της ρόλους σε ηλικία μόλις 22 ετών. Εχει συνεργαστεί με πολλά θέατρα σε όλη την Ευρώπη (από τη Σκάλα του Μιλάνου και το Κόβεν Γκάρντεν μέχρι την όπερα του Μονάχου). Ωστόσο, η ερμηνεία για την οποία κοινό και κριτικοί την κατέταξαν στις σταρ της εποχής είναι αυτή της Λούλου που πρωτοπαρουσίασε στην Κρατική Οπερα του Αμβούργου.

    ΜΠΑΝΤΙ ΑΣΑΝΤ

    (Χαφ Νόουτ, 28 Οκτωβρίου - 3 Νοεμβρίου)

    Ταλαντούχα και όμορφη, η Μπαντί Ασάντ είναι από τα πρόσωπα που ανέδειξε το άνοιγμα των συνόρων της μουσικής και το ψάξιμο νέων ήχων από μακρινές γωνιές του κόσμου. Μια πολυτάλαντη και ιδιαίτερη καλλιτέχνιδα, που είναι ταυτόχρονα τραγουδίστρια, κιθαρίστρια και χορεύτρια.

    Γεννημένη στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας και περνώντας τα πρώτα της χρόνια στις φτωχογειτονιές του Ρίο Ντε Τζανέιρο, μυήθηκε στη μουσική και φανέρωσε την προτίμησή της στην κιθάρα από πολύ νωρίς. Το 1985 αναδείχθηκε ως ένα από τα νέα ταλέντα της εποχής, υπέγραψε συμβόλαια με αρκετές δισκογραφικές εταιρείες κι ερμήνευσε με την αγαπημένη της κιθάρα παραδοσιακά κυρίως τραγούδια της Βραζιλίας και της Λατινικής Αμερικής. Παράλληλα άρχισε να τραγουδάει και να μιμείται με το στόμα της διάφορους ήχους μουσικών οργάνων, ακόμα και πουλιών. Ο συνδυασμός αυτών με την ικανότητά της στην κιθάρα είναι που συνθέτουν έναν μοναδικό και φρέσκο ήχο.

    ΝΤΙ ΝΤΙ ΜΠΡΙΤΖΓΟΥΟΤΕΡ

    (Αθηνών Αρένα, 9 Νοεμβρίου)

    Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου η Ντι Ντι Μπριτζγουότερ κυκλοφόρησε το «J'ai Deux amours», έναν δίσκο φόρο τιμής στη γαλλική μουσική. Αλλωστε, η σχέση της με τη γαλλική πρωτεύουσα κρατά δεκαετίες και με το δίσκο αυτό εκφράζει την εκτίμησή της στη χώρα όπου ζει τα τελευταία 20 χρόνια. Επτά μήνες μετά θα έχουμε την ευκαιρία να την ακούσουμε να μας ερμηνεύει από κοντά περίφημα τραγούδια όπως το «Et maintenant», το «La vie en rose», το «Ne me quite pas». Μία από τις σμαντικότερες εν ζωή ντίβες της τζαζ που στα 55 της ξέρει καλά πώς να «βάζει» φωτιά στη σκηνή σε μια μουσική παράσταση, όπου η Εντίθ Πιαφ συναντά τον Ζακ Μπρελ.

    Η Μπριτζγουότερ, όπως χαρακτηριστικά γράφει το βρετανικό περιοδικό «Jazzwise», «στα 55 της διαθέτει ένα θελκτικό κορμί, ενώ στις συναυλίες της εκπέμπει έναν άγριο, πηγαίο ερωτισμό». Εχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τα ιερά τέρατα όπως ο Ντίζι Γκιλέσπι, ο Σόνι Ρόλινγκς, ο Ντέξτερ Γκόρντον, ενώ στο ρεπερτόριό της συνυπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη από Κουρτ Βάιλ και μιούζικαλ έως γαλλικά chanson και άφθονη τζαζ. Και για όλες της τις δραστηριότητες έχει εισπράξει περίφημα βραβεία (Tony για τον ρόλο της Γκλίντα στο μιούζικαλ «The Wiz», βραβείο «Λόρενς Ολίβιε» για το μιούζικαλ «Lady Day» στο οποίο υποδύθηκε με επιτυχία την Μπίλι Χόλιντεϊ).

    ΜΑΡΙΑ ΣΕΡΑΝΟ

    (Χαφ Νόουτ, 11 - 17 Νοεμβρίου)

    Ενταση και πάθος στο στέκι στο Μετς από τη Μαρία Σεράνο, μια ξεχωριστή κυρία του φλαμένκο. Με έντονη παρουσία και συμμετοχή σε πολλά φεστιβάλ από το 1993 έως και σήμερα, η μελαχρινή Ισπανίδα θα μας παρασύρει με τη δυναμική σκηνική της παρουσία, συνδυάζοντας τις προσωπικές της τζαζ και κλασικές επιρροές με το παραδοσιακό φλαμένκο. Ντυμένη με τη μακριά χαρακτηριστική φούστα των χορευτριών του φλαμένκο, πλαισιωμένη από χορευτές και κάτω από τη μουσική υπόκρουση του κιθαρίστα Χουάν Κανταρότε θα παρουσιάσει μια επιλογή από ανδαλουσιανές μουσικές διαφόρων εποχών.

    πηγή ελευθεροτυπία
    Sofia
    25.10.2005, 15:16
    H ακαταμάχητη γοητεία της απλότητας

    ΠΑΥΛΟΣ ΗΛ. ΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

    Μπήκε στη σκηνή απλά. Σχεδόν αθόρυβα. Πήρε την κιθάρα της, την κρέμασε στον ώμο πάνω από το ροζέ απλό φορεματάκι της και έκανε νεύμα στους μουσικούς της. Ας χορέψουμε ώς το τέλος της αγάπης... «Dance me to the end of love». Απλά. Ανεπιτήδευτα. Σαν να είναι το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Κι ας είναι το πιο δύσκολο, να «περάσεις» αυτά που σε δονούν σε ένα αδηφάγο κοινό ­ έτοιμο να καταναλώσει ­ αλλά και έναν μύθο που έχουν πλέξει γύρω από το όνομά σου τα μίντια.

    H Μαντλέν Περού στην Αθήνα (επιτέλους και μία καλλιτέχνιδα που τη βλέπουμε στην ακμή της, την ώρα που μιλάει ­ και παραμιλάει μάλιστα ­ γι' αυτήν ολόκληρος ο κόσμος της τζαζ και όχι μόνον). Απλή. Και τόσο μαγική. Με εκείνη την απλότητα, την αθωότητα που μπορεί να νικήσει και τη μεγαλύτερη ντίβα, τη σημαντικότερη φωνή και την πιο πληθωρική προσωπικότητα στα σημεία!

    Έκλεινες τα μάτια και άκουγες αίφνης πως η Μπίλι Χόλιντεϊ είναι ακόμη ζωντανή και κάτι έχει να σου πει ­ στο αυτί, ψιθυριστά σχεδόν. Μια Μπίλι Χόλιντεϊ πριν την κάμψουν τα πάθη, λιγότερο «βρωμισμένη» από την απελπισία και την αβάσταχτη βαρύτητα τού είναι... ¶νοιγες τα μάτια και έβλεπες μια απλή νεαρή Αμερικανιδούλα να τραγουδά απλά, σαν να είναι το απλούστερο πράγμα του κόσμου. Κι ας είναι κάτι «πολύ» αυτή η επικοινωνία της «μικρής το δέμας» τέχνης τού τραγουδιού. «J' ai deux amours» από τα χείλη της Ζοζεφίν Μπέικερ, να γίνεται σχεδόν προσευχή τής τζαζ στα χείλη της Μαντλέν. «Careless love», πόσο απρόσεκτη μπορεί να είσαι, να αναρωτιέται με παιδική αθωότητα· και κάπου πίσω, στη φωνή και το συναίσθημά της, να «ακούγεται» η ορμή μιας Πάτσι Κλάιν (της αξεπέραστης κυρίας της κάντρι που σκοτώθηκε, νωρίς, στους αιθέρες)...

    Από νωρίς είχαν προπωληθεί όλα τα εισιτήρια για τη μία και μοναδική συναυλία της Μαντλέν Περού στην Αθήνα, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής περιοδείας της. Ίσως και παραπάνω. Εξ ου και οι διαμαρτυρίες κάποιων πως πλήρωσαν και βρέθηκαν δίχως θέση, λίγο πριν από την έναρξη; Όπως και νά 'χει, μετά τις διαμαρτυρίες, το στριμωξίδι και την ουρά στην είσοδο (σαν να μην ήταν προετοιμασμένοι για κόσμο στον «Κεραμεικό») και τους ορθίους, την ώρα που η μουσική και η Μαντλέν πήραν τον λόγο, με την κατάνυξη που υπέβαλλε η απλότητά τους (και η δεινότητα των μουσικών) τα παράπονα κόπασαν. Κι έγιναν θερμό, θερμότατο χειροκρότημα (στο κοινό και ο Γιώργος Παπανδρέου, η Δήμητρα Γαλάνη, η Λίνα Νικολακοπούλου...). Τόσο θερμό, που έκαναν εκείνη να πει πως τούτη η αθηναϊκή της συναυλία θα είναι «a special moment». Γιατί το ελληνικό κοινό τη θαύμασε, την αποθέωσε· και εκείνη το εισέπραξε...



    ΤΑ ΝΕΑ , 25/10/2005 , Σελ.: P46


    www.tanea.gr