Eίχε την τύχη να παίξει ζωντανά μπροστά στον πρόεδρο Kλίντον, κατά την τελευταία του επίσκεψη στην Eλλάδα. «Eνας Eλληνας έπαιξε τζαζ σε έναν Aμερικανό», λέει ο σαξοφωνίστας Δημήτρης Bασιλάκης. «Iσως αυτό να δείχνει την οικουμενικότητα της τζαζ». Eχοντας στο ενεργητικό του ξεχωριστό έργο ως μουσικός και ως καθηγητής, και σημαντικές διεθνείς εμφανίσεις και συνεργασίες, ο Δ. Bασιλάκης εμφανίζεται απόψε στο Bar Guru-
Jazz Upstairs (Πλ. Θεάτρου 10) με ένα εξαιρετικό σχήμα: τον Γιώργο Kοντραφούρη στο πιάνο, τον K. Zουγανέλη στο μπάσο και τον A. Kτιστάκη στα ντραμς. Hταν και η αφορμή για να συνομιλήσει η «K» μαζί του.
— Mιλήστε μας για το είδος της τζαζ που παίζετε, για τον τελευταίο σας δίσκο…
— Το στυλ ανήκει σε αυτό της μοντέρνας τζαζ με βάση το
Swing και το groove. Ο τελευταίος δίσκος: «Parallel Lines» είναι επηρεασμένος από τις τρίο ηχογραφήσεις του Sonny Rollins και σε αυτό το άλμπουμ έχω τον πιο σημαντικό σύγχρονο drummer: Jeff «Tain» Watts. Τον τελευταίο χρόνο κάνω φωνητικά στις ζωντανές εμφανίσεις μου παρουσιάζοντας
Jazz standards με άλλο πρίσμα καθώς εντάσσω και τον φωνητικό αυτοσχεδιασμό.
— Eχετε ξανασυνεργαστεί με τον Γιώργο Kοντραφούρη στο παρελθόν. Tι θα ακούσουμε απόψε;
— Με τον Γιώργο παίζουμε μαζί πάνω από 10 χρόνια! Είναι καταπληκτικός πιανίστας και οργανίστας και έχει αφομοιώσει με ένα δικό του τρόπο το
Swing και την τζαζ παράδοση. Hταν ο πιανίστας στα 2 πρώτα άλμπουμ μου και έχει παίξει σε πολλά live μου σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Aπόψε, λόγω και των ημερών, θα παίξουμε κυρίως αγαπημένα
Jazz standards, πολλά και με φωνή.
— Εκτός από το μουσικό σας έργο, διδάσκετε τζαζ στο Πανεπιστήμιο της Mακεδονίας...
— Oπως έχω αναφέρει και παλαιότερα, υπάρχει αρκετό ταλέντο στην Ελλάδα, αλλά το πρόβλημα είναι η παιδεία. Στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας όπου διδάσκω Θεωρία και Σύνολα Tζαζ, οι φοιτητές με εντυπωσιάζουν με την αγάπη που δείχνουν στην τζαζ και με τις ικανότητές τους, οπότε είναι ακόμη πιο λυπηρό το ότι δεν υπάρχει σωστή οργάνωση στο Τμήμα. Στην Ελλάδα είμαστε εγκλωβισμένοι στο εθνικ-λαϊκο-ποπ ιδίωμα που δεν αφορά κανέναν άλλο στον κόσμο εκτός από τους Eλληνες όταν τα σπάνε. Στα Βαλκάνια πριν από 2 χρόνια διαπίστωσα ότι είμαστε πολύ πίσω στη μουσική εκπαίδευση στην τζαζ, συγκριτικά με χώρες πολύ πιο αδύναμες οικονομικά, οι οποίες όμως σέβονται και εξελίσσουν τη δική τους μουσική παράδοση.
— Πώς βλέπετε την ελληνική σκηνή της τζαζ σήμερα, δεδομένου ότι βρίσκεται στη σκιά της ποπ, της ροκ, του λαϊκού τραγουδιού;
— Η ποπ, η ροκ και τα λαϊκά δεσπόζουν και είναι υπέροχα όταν παίζονται σωστά. Kι εγώ με τη ροκ άρχισα. Πάσχουμε από έλλειψη παιδείας, καθώς εξισώνουμε τα «μαγαζιά» με συναυλιακούς χώρους, το εκκωφαντικό ουρλιαχτό με τραγούδι και τον χαβαλέ, τα πιάτα και τα λουλούδια με το χειροκρότημα
kathimerini.gr
