"Εγώ δεν απογοητεύομαι ποτέ!" μου έλεγες με στόμφο.
Πως ν' απογοητεύεσαι μάτια μου όταν δεν γοητεύεσαι, σου απαντούσα. Δεν με πρόσεχες, τίποτα δεν πρόσεχες. Κινιόσουν από δω κι από κει αναίτια και άστοχα και μάζευες λουλουδάκια. Ό,τι βρισκόταν μπροστά σου μάζευες και το έπαιρνες μαζί σου. Τόσο πολύ χρειαζόσουνα ό,τι σου έπεφτε που δεν σου απέμεινε εκλεκτικότητα καμιά. Καλού-κακού κατακρατούσες τα πάντα μήπως και κάποτε σου λείψει κάτι. Ακόμα και ανθρώπους, ακόμα και ιδέες
