Επιστροφή από κει και εντυπώσεις:
Ο χώρος γνωστός για τη δυσκολία του στο να υποδέχεται καλλιτέχνες από άλλα είδη μουσικής, εκτός από Jazz...Και τα παιδιά, κατάφεραν να τον γεμίσουν ικανοποιητικά, με κοινό που και άκουγε και συμμετείχε...
ΙΧΘΕΙΣ:
Πολύ δεμένη μπάντα, μπάντα με ήχο και μέλλον, με τον Φώτη Παπασταύρου να οδηγεί σωστά...Σημαντικό: Μου άρεσε πολύ και σαν κιθαρίστας που παίζει αυτά που πρέπει να παίξει, την κατάλληλη στιγμή...
Μου άρεσαν οι συνθέσεις...Περισσότερη ανάλυση για αυτές, όταν ακούσω το CD που μου προσέφερε ο Deos και το μελετήσω σε βάθος...
Μου άρεσε η τεχνική της τραγουδίστριάς τους Κωνσταντίνας και η φωνή της-ταιριαστή για το είδος που παίζουν...Δεν μου άρεσε η "άρθρωσή" της στα Ελληνικά τραγούδια, μιας και χρησιμοποιούσε...Αμερικάνικη.."προφορά"!! (Η κίνησή της on stage, πιστεύω ότι κι αυτή με τη σειρά της, είναι κάπως υπερβολική για την Ελληνική πραγματικότητα...Έχει θεατρική έκφραση μεν, αλλά, πιστεύω πως είναι too much)...Πάντως, επαναλαμβάνω, είναι μια καλή frontwoman.
ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ:
Ο Κώστας, έβγαζε μια.."γλύκα" καθώς απέδιδε τα τραγούδια του...
Είχε ψυχή, είχε πίστη σ αυτά κι έχει και όραμα για το αύριο...Μ άλλα λόγια, μ αρέσουν οι άνθρωποι που αγαπάνε αυτό που κάνουν και δεν το κάνουν απλώς για να τα "πάρουν"...
Σαν on stage performer, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται λίγο περισσότερη "επαφή" με τα μάτια με το κοινό, για να μιλήσει στην καρδιά τους κι όχι μόνο στ αυτιά τους...(Το 50% στα Live, είναι αυτό ακριβώς...Δεν πάει να ναι καλός ο ήχος, η τα τραγούδια? Άμα δεν επικοινωνήσεις με τα μάτια....)
Πάντως θα τους ξανάβλεπα ευχαρίστως.
Φιλικά,
Γρηγόρης Δεσύπρης.-
