7η θέση Διαγωνισμού: Κάπου Πάντα Πάντα Ξημερώνει, Νίκος Φιλιμέγκας

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διοργανωτές του διαγωνισμού τραγουδιού του MusicHeaven για την ευκαιρία που μου έδωσαν να συμμετέχω σε έναν διαγωνισμό που γέμισε τα χειμωνιάτικα βράδια μας με μουσικές, με συζητήσεις, με γνωριμίες και με ενέργεια για καινούργιες μουσικές αναζητήσεις.

Η συμμετοχή μου με το τραγούδι μου, το Κάπου Πάντα Πάντα Ξημερώνει, ήταν για τα δικά μου δεδομένα, χαμηλών προσδοκιών και βιαστικής παραγωγής επειδή δεν γνώριζα τίποτα για τον διαγωνισμό, μέχρι την τελευταία μέρα λήξης της προθεσμίας υποβολής και από άγνοια μου υποτίμησα την ποιότητα παραγωγής και συμμετοχών.

Το μόνο που έκανα σωστά ήταν η θεματολογία του τραγουδιού που στους δύσκολους καιρούς που περνάμε ήθελε να πει ΚΑΠΟΥ ΠΑΝΤΑ  ΠΑΝΤΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ και εννοούσε φυσικά της μυστικές γειτονιές της καρδιάς μας.

Θα έπρεπε να ευχαριστήσω διάφορους φίλους που είχαν συμμετοχή και με βοήθησαν στις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις, αλλά το αφήνω για την συνολική δισκογραφική κυκλοφορία της δουλειάς μου.

Προς το παρόν θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ την φίλη μου Μελίνα που δυστυχώς για το τραγούδι και ευτυχώς για την ίδια έχει αφοσιωθεί στην οικογένεια και το μωρό της τον Βαγγέλη που πρόθυμα με βοήθησε επειγόντως να βάλουμε μια αντρική φωνή στο ντέμο και τον φίλο μου Νίκο Πιτλόγλου που έπαιξε πιάνο και ηχογράφησε το βιαστικό ντέμο του τραγουδιού.

Ευχαριστώ πολύ όσους άκουσαν , ψήφισαν ή όχι το τραγούδι μου και ελπίζω να μπορέσω με την ενέργεια που μου μετάδωσαν να κάνω πολλά και σημαντικά τραγούδια στο μέλλον ολοκληρώνοντας την δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζω.

Καλό καλοκαίρι σε όλους μας.

Ακούστε εδώ το Κάπου Πάντα Πάντα Ξημερώνει

ΚΑΠΟΥ  ΠΑΝΤΑ - ΠΑΝΤΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Αλλόκοτο τραγούδι και  αργό

ακρόαση με στίχο  πειραγμένο

ακούγονται απ τον φωταγωγό

σειρήνες  με έναν ήχο λυπημένο

Στημένο μες την πόλη σκηνικό

και χάνεσαι σε πλήθος φοβισμένο

στη πόρτα ένα φουστάνι δανεικό

ακόμα μια βράδια σε περιμένω

Κάπου πάντα-πάντα ξημερώνει

μα φοβάσαι να με  πας

φεύγεις κλείνοντας τη πόρτα

και ας μου λες πως μ’ αγαπάς          [ρεφραίν]                                

κάπου τώρα-τώρα ξημερώνει   

κάπου έχουνε γιορτή

θέλω πίσω-πίσω να γυρίσεις

για να φύγουμε μαζί         

Το βλέμμα μου σε δείκτες ρολογιών

το τζαμί μοιάζει τώρα ραγισμένο

μα αγάπησα τον ήχο τζιτζικιών

τον Αύγουστο που ακόμα περιμένω

Οι φόβοι μας σαν θέατρο σκιών

σταυρόλεξο στο ράφι ξεχασμένο

στη καμάρα ο ήχος διαπασών

στο πάτωμα το ράδιο σπασμένο

ΣΤΙΧΟΙ-ΜΟΥΣΙΚΗ : ΦΙΛΙΜΕΓΚΑΣ  ΝΙΚΟΣ