Και η Κασσάνδρα το τρομερό προμάντεμά της

δε το πε ακόμα.

Η σημαδεμένη τράπουλα παίζει,

Κλέβω τα μυστικά του Άρη.

Ζωής πικρής  σύμπασα τα τρέχοντα λαλούνε άσματα 

σκοποί ασίκικοι βροντούν ανάερα ανάμεσα σε χαλάσματα

ανάμεσα στα πτώματα και στις στροφές τις λύπης.

Τα κοιλοπόνεματα της γέννας, φαντάζουν δρόμος μακρύς

κι άπλετους πόνους, πίκρες θανάτους είναι να φέρει.

Μα η ζωή μας δίνει τη χαρά πως να,

τώρα ξέρουμε τους κανόνες των δρόμων για το όνειρο

που γίνεται εφιάλτης.

Και είναι μπροστά το ωραιότερο χάραγμα

μιας νέας ζωής.