Ποιό τραγούδι σας έχει κολλήσει σήμερα;;;

Νιώσε με

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Ερμηνευτές: Μανωλης Λιδακης



Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ότι φαίνομαι η αν αληθινά
για ότι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε

Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νοιώσε με, σώσε με
κι ότι θες στο προσφέρω

Eίναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα
τους όρκους που ’δωσα
γλυκά μ’ εσένα
και με τα λόγια μου
για μένα πείστηκα
τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα

Κι όμως να που δεν ξέρω...

Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σ’ άλλους πίστεψα,
μ’ εγκαταλείψανε
ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα

You are the one my number one the only treasure i ever had

Auto einai to omonumo kommati (....kai th kommati) twn Jethro tull (...th mpanta!!!!!!)apo to Aqualung, to opoio einai ton teleutaio kairo 'kollhmeno' sto mualo mou:

Aqualung:

Sitting on a park bench --
eyeing ittle girls with bad intent.
Snot running down his nose --
greasy fingers smearing shabby clothes.
Drying in the cold sun --
Watching as the frilly panties run.
Feeling like a dead duck --
spitting out pieces of his broken luck.

Sun streaking cold --
an old man wandering lonely.
Taking time
the only way he knows.
Leg hurting bad,
as he bends to pick a dog-end --
he goes down to the bog
and warms his feet.

Feeling alone --
the army's up the rode
salvation ΰ la mode and
a cup of tea.
Aqualung my friend --
don't start away uneasy
you poor old sod, you see, it's only me.
Do you still remember
December's foggy freeze --
when the ice that
clings on to your beard is
screaming agony.
And you snatch your rattling last breaths
with deep-sea-diver sounds,
and the flowers bloom like
madness in the spring.

Τα χέρια πήραν πήραν τά κεριά χριστέ και πα χριστέ και παναγιά μου
Στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος μουσική δεν θυμάμαι

αυτο που ακουω ολη μερα σημερα...
Almond Marc - The Days Of Pearly Spencer

A tenement, a dirty street
Walked and worn by shoeless feet
Inside it's long and so complete
Watched by a shivering sun
Old eyes in a small child's face
Watching as the shadows race
Through walls and cracks and leave no trace
And daylight's brightness shuns

The days of Pearly Spencer
Ahh Ahh Ahh
The race is almost run

Nose pressed hard on frosted glass
Gazing as the swollen mass
On concrete fields where grows no grass
Stumbles blindly on
Iron trees smother the air
But withering they stand and stare
Through eyes that neither know nor care
Where the grass is gone

The days of Pearly Spencer
Ahh Ahh Ahh

The race is almost run

Pearly where's your milk white skin
What's that stubble on your chin
It's buried in the rot gut gin
You played and lost not won
You played a house that can't be beat
Now look your head's bowed in defeat
You walked too far along the street
Where only rats can run

The days of Pearly Spencer
Ahh Ahh Ahh
The race is almost run
The days of Pearly Spencer
Ahh Ahh Ahh
The race is almost run
The race is almost run

A tenement, a dirty street
Remember worn and shoeless feet
Remember how you stood to beat
The way your life had gone
So Pearly don't you shed more tears
For those best forgotten years
Those tenements are memories
Of where you've risen from

The days of Pearly Spencer
Ahh Ahh Ahh

The race is almost won

Κανά Μελίνα

Άσε το κορμί να πέσει

μες το παραπήγαδο

που ‘χει φίδια πετιμέζι

και βαθύ αντίλαλο



Σώμα που χορεύεις

κι έχεις οδηγό

μες τα κύτταρά σου

τον κοσμικό παλμό

με τη φιλντισένια μέση

χάραξε να σε χαρώ



Σαν το στάχυ που λυγίζει

και σηκώνεται ξανά

να ‘ρχεσαι και να μας φεύγεις

μια στο χώμα μια ψηλά



Σώμα που χορεύεις

κι έχεις οδηγό

μες τα κύτταρά σου

τον κοσμικό παλμό

με τη φιλντισένια μέση

χάραξε να σε χαρώ



Δάχτυλα σαν καντηλάκια

φτερουγίζουν γύρω μας

στις γωνιές και στα πλακάκια

όλους να μας αγαπάς



Σώμα που χορεύεις

κι έχεις οδηγό

μες τα κύτταρά σου

τον κοσμικό παλμό

με τη φιλντισένια μέση

χάραξε να σε χαρώ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

Μουσική Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Στίχοι Οδυσσέας Ιωάννου


Μια φορά θα χαίρεσαι κι έναν καιρό θα τρέμεις
Του πρωινού η παγωνιά θα σου τρυπάει τα στήθη
Καθένας μας στο στρόβιλο ετούτης της ανέμης
Χρωστάει ένα θάνατο και ένα παραμύθι

Από τους δρόμους μάζευα τα λόγια μου
Όπως μαζεύουν τα παιδιά απ' τα νυχτέρια
Το καλοκαίρι είχε μπερδευτεί στα πόδια μου
Και τα μαλλιά σου μου έδεναν τα χέρια

Στην αυταπάτη μέχρι τέλους
Και στην αλήθεια ως τη σταλιά
Θα 'μαι άγγελος με τους αγγέλους
Θα 'μαι σκυλί με τα σκυλιά

Ύστερα κύλησε ο καιρός και τράβηξα τον κλήρο μου
Πήγα στα χρόνια ανάποδα κι έσπασα την ορμή τους
Ένας καινούργιος κόσμος τώρα γεννιόταν γύρω μου
Όλοι γελούσαν σαν τρελοί, δεν ήμουνα μαζί τους

Έτσι αμίλητος τους είδα να περνάνε
Να μαρτυράνε τη ζωή στόμα με στόμα
Να ορκίζονται στα σώματα, τα χέρια να ευλογάνε
Κι έλεγα ακόμα αυτή η τρέλα, λίγο ακόμα

Στην αυταπάτη μέχρι τέλους
Και στην αλήθεια ως τη σταλιά
Θα 'μαι άγγελος με τους αγγέλους
Θα 'μαι σκυλί με τα σκυλιά

Κ
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε... από ποιό μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο ΤΟΥ μάτια πήγε κρύφτηκε .. κι εγώ η ΤΥΧΕΡΗ που το 'χει δει ....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Kotsiraki στις 21-02-2008 17:40 ]

Ανοιξιάτικη βροχούλα η αγάπη μου η παλιά
στην αγάπη την καινούργια δώρα στέλνει και φιλιά
με το ίδιο το τραγούδι που γυρίζει σιγανά
και ξυπόλητη χορεύει στα σοκάκια τα στενά
B. Γερμανός

ΖΗΤΩ Η ΑΝΟΙΞΗ!

Ολη μου τη ζωή μια δεύτερη κρυφή
αγέννητη ζωή μ' ακολουθούσε...

Είναι κι απόψε η σιωπή
μια σκοτεινή αγκαλιά
νεράιδα που'χει μυστικά
και λόγια κλειδωμένα

Από την άκρη των ματιών
το δάκρυ μου κυλά
και καταλήγει αλμυρό
σε χείλη σφραγισμένα

Βρες το κλειδί
ν'ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακρυά μου

Θ'αφήσω τώρα τη σιωπή
τη γλώσσα των ματιών
να πούνε όσα δεν μπορούν
τα χείλη δεν τολμάνε

Ν'ανοίξεις πόρτα και να μπεις
και να'σαι πυρκαγιά
και να μου λύσεις τα δεσμά
του χθες, που με πονάνε

Βρες το κλειδί
ν'ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακρυά μου

Μου έχει κολλήσει και μου θυμήζει την Rita μου,

You are my sunshine, my only sunshine
you never know dear, how much i love you
so please dont take my sunshine away

All together now!!!

You are my sunshine, my only sunshine
you never know dear, how much i love you
so please dont take my sunshine away

Από το πρωί μου εχει κολλήσει το Μανούλα Ελλάς του Σταύρου Λογαρίδη.

Μανούλα Ελλάς πως με τυραννάς, συννεφάκι, συννεφάκι.....

Χαρωπά τα δυό μου χέρια τα χτυπώ...

Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ,
να πηγαίνω στο σχολειό
να μαθαίνω γράμματα,
γράμματα σπουδάγματα
του θεού τα πράγματα.

Αφιερούται σ’ όλους εκείνους , που πέρα από την ορθολογιστική θεώρηση των Γρηγοριάδη, Σκαρίμπα, Αγγέλου κ.α., σαν τίμιο ξύλο, κουβαλούν με στην ψυχή τους τον Εθνικό Μύθο του Κρυφού σχολειού.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ!

οτι φτιάχνω κι οτι χάλασα
βουτιά από ψηλά
σε τσιμεντένια θάλασσα...

Τα τραγούδια είναι σπίρτα που ανάβουνε φωτιά
κι όχι νυχτοπαλαμάκια μες τα ξενυχτάδικα
τα τραγούδια είναι φεγγάρια που τα φτάνουν παλικάρια

Τα τραγούδια είναι πλάνη και σου παίρνουν την καρδιά
είναι άστεγοι τσιγγάνοι έξω από τη Λειβαδιά
τα τραγούδια είναι φεγγάρια που τα φτάνουν παλικάρια

Τα τραγούδια είναι άντρες που σηκώνουνε τη γη
κι όχι ανύποπτοι φαντάροι που τους πάνε για σφαγή
τα τραγούδια είναι φεγγάρια που τα φτάνουν παλικάρια

Τα τραγούδια είναι αίμα είναι πράγμα μαγικό
είναι φλόγα αναμμένη σε κορμί ελληνικό
τα τραγούδια είναι φεγγάρια που τα φτάνουν παλικάρια

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
ενθύμια παλιά και φυλαχτά
οι ήρωες το σκάνε απ' την οθόνη
ξυλάρμενοι τραβάνε στ' ανοιχτά

"Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι;"
"Δεν ξέρω, γέμισέ μου το ποτήρι"
"Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι;"
"Δεν ξέρω, γέμισέ μου το ποτήρι"

Τα μάρμαρα στο φως αντιφεγγίζουν
σε ποιο ταξίδι σ' έχω ξαναδεί
Τυφλά πουλιά το τζάμι μου ραμφίζουν
το πλένει στα φανάρια ένα παιδί

Κι ένας τελάλης σ' έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία
Κι ένας τελάλης σ' έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία

Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν
και κυνηγούν τ' αδέσποτα σκυλιά
και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν
ξορκίζουν μ' αγιασμό τον σατανά

Δεν είν' εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα
Δεν είν' εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
μα εγώ μ' ένα τραγούδι αλλοτινό
στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι
αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ

Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει

ΧΡΟΝΙΑ Πολλά μας, ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ και φίλε Ιστοχαστή !

Love me tender /Elvis Presley